Van De Most naar ‘t Lepelke: familie houdt al ruim een halve eeuw café in Oostnieuwkerke

Monique Rosseel (vooraan) startte in 1970 met haar man in De Most, sinds 2019 zet zoon Dieter Naert (achter Monique) de zaak verder in ‘t Lepelke in het centrum van Oostnieuwkerke. © JOKE COUVREUR JOKE COUVREUR
Wouter Vander Stricht

Het dorpsfeest is net achter de rug, dus kunnen ze ook in ‘t Lepelke na een druk weekend weer even op adem komen. Dieter Naert stapte in de voetsporen van zijn ouders die jarenlang De Most open hielden. En nu is hij dus aan zet in ‘t Lepelke in de Lepelstraat.

Café De Most in de Roeselarestraat was jarenlang een ijkpunt voor wie vanuit Roeselare de gemeente kwam binnen gereden. Op de wijk De Most was het vroeger de oude burgemeester Tack die de herberg nog runde, in 1970 was het de beurt aan Etienne Naert en Monique Rosseel. “Mijn man was zinkwerker, ik deed het café”, zegt Monique. “Mijn man was een geboren Oostnieuwkerkenaar, zelf ben ik van Rumbeke”, vertelt ze in afwachting van de komst van zoon Dieter.

Etienne overleed vorig jaar aan corona, ondertussen springt Monique nog bij in ‘t Lepelke waar kan. “Dieter is onze enige zoon, ik was al 39 jaar toen ik in verwachting geraakte.”

Sportwinkel werd café

Dieter (34) werkte na zijn schoolloopbaan eerst mee in het café, in 2016 nam hij De Most officieel over. “Maar de huisbaas wou het verkopen, ondertussen staan daar al zes nieuwbouwwoningen. Wijzelf gingen op zoek naar een andere locatie en die vonden we hier in de Lepelstraat.”

De Grote Prijs Maurice Blomme is straks al aan de 45ste editie toe

Initieel was er nog een fotozaak gevestigd, later een sportwinkel en vervolgens café ‘t Lepelke. Claudine Vanthuyne en Etienne Vanacker startten in 1997 in de zaak. “Toen wij hier in 2019 onze intrek namen, was het al tien jaar dicht. Maar het was nog altijd ingericht als café. We konden het gebouw ook kopen en ik deed wel wat veranderingen. De toog stond er nog, dat was in orde. Maar door het weghalen van een muur en een kleine aanbouw konden we de ruimte enorm vergroten. Uiteraard moest alles ook nog een vers likje verf krijgen, maar we waren eigenlijk snel vertrokken. En het gros van onze klanten verhuisde met ons mee, terwijl we nu meer in het centrum van de gemeente gevestigd zijn.”

Het café heeft achteraan een groot terras. “Dat hebben we ook helemaal zelf aangelegd. Het café geeft achteraan uit op de Meulebroekenlaan, je kunt daar ook makkelijk je auto kwijt. En veel mensen komen dan langs achter naar binnen. Langs de frituur die vroeger door de familie Huyghebaert werd uitgebaat. Ook dit café was vroeger nog eigendom van die familie. Op ons terras kan heel wat volk zitten, we mogen hier dus onze meters maken. Ik run het eigenlijk in mijn eentje, met hulp van mijn moeder en met de inzet van enkele flexi’s op drukke momenten. Zoals tijdens het dorpsfeest.”

Dieter kreeg de horecastiel uiteraard met de paplepel mee. “De Most was natuurlijk het café waar we jarenlang werkten, maar eigenlijk is het hier een stuk makkelijker. Ik heb hier ruimte zat, moet niet naar de kelder om bier, met onze grote frigo’s kun je al een eind weg.”

Prachtige jukebox

Niet enkel de klandizie, maar ook de verenigingen verhuisden mee naar de Lepelstraat. “Onze biljartclub heet de Morgendauwtappers, omdat ze op zondagmorgen al vroeg op post zijn. Ze betwisten een interne competitie op onze tapbiljart. Die wordt overigens altijd druk bespeeld. Ook WTC De Sportkring, onze wielertoeristenclub, bestaat al een halve eeuw. Op zondagmorgen fiets ik soms eens mee, dan neemt mijn moeder hier de honneurs waar in het café. En de laatste vrijdagavond van de maand is het aan onze kaartclub ‘t Lepelke. In totaal zijn er een 50-tal leden.”

Maar ook de wielerwedstrijd die aan De Most georganiseerd werd verhuisde mee. “Start en aankomst liggen nu aan de Meulebroekenlaan, achteraan het café dus. Maar de wedstrijd voor elite zonder contract en beloften passeert hier ook in de Lepelstraat aan onze voordeur.”

Het café wil ook een bruine kroeg blijven. Een prachtige jukebox siert de wand. “Je kan er liedjes draaien, geld hoef je er niet in te steken.” Heel wat Oostnieuwkerkenaars, maar ook mensen van omliggende gemeenten, vinden hun weg naar ‘t Lepelke. “Oostnieuwkerke is een gemeente waar het volk goed aan elkaar hangt. Kijk maar eens naar de begrafenis van Bart Vandeputte vorige week”, wijst Dieter naar het rouwprentje op de toog van de onfortuinlijke man die omkwam bij een gasexplosie. “1.200 mensen waren er, ze stonden tot halfweg het Brigidapark aan te schuiven.”

Het café is ook vrij van brouwer, uit de tapkranen stromen Stella en Jupiler. “Kwaremont is ook een biertje dat hier gesmaakt wordt. Eten serveren we niet, behalve een croque en wat gefrituurde hapjes. De soupers van onze verenigingen worden in het café zelf gegeven, daarvoor hebben we de ruimte.”

In de coronalockdowns hoefde Dieter zijn café geen opfrisbeurt te geven. “We waren nog maar een jaar open en hadden alles al vernieuwd”, aldus de kroegbaas die ook bij zijn café woont. “We zijn wel wat mensen verloren, waaronder ook mijn pa. Het sociale leven onderneemt ondertussen wel, maar ik heb de indruk dat het tijdens de week toch kalmer is dan vroeger. Al blijven ze in het weekend of in een verlengd weekend zoals vorige week wel eens langer plakken natuurlijk. Ja, dat kan wel tot in de vroege uurtjes.”

En ondertussen is het ook alweer uitkijken naar de 45ste Grote Prijs Maurice Blomme die op zondag 7 augustus wordt verreden.