Op 14 november sluit restaurant Ten Bos de deuren. Knokke-Heist verliest daarmee een stuk culinaire geschiedenis. “Na 52 jaar wordt het huurcontract niet verlengd en gaat ons restaurant noodgedwongen dicht”, vertelt een aangeslagen chef-kok Frank Van Bockstaele.
De keuken van Frank Van Bockstaele behoorde niet alleen jarenlang tot de beste van Knokke en omgeving. Met drie verschillende feestzalen en terrassen voor- en achteraan die als de mooiste van het Zoute werden beschouwd, was restaurant Ten Bos jarenlang een hotspot voor de Knokke-Heistenaars.
Ergens herbeginnen? Mijn hart zegt ja, maar mijn verstand zegt nee
“Mijn ouders namen in 1969 Ten Bos over. Ik was toen acht jaar en leerde als jonge gast de knepen van het vak. Vanaf 1979 ging ik als chef-kok aan de slag in Ten Bos. Op 1 januari 1992 nam ik samen met mijn echtgenote Caroline de zaak over van mijn vader Fernand”, vertelt Frank Van Bockstaele die de traditie van zijn vader als familierestaurant verderzette.
“Dat smaakt bitter”
“Trouwfeesten, begrafenissen, geboortes, familiefeesten, verenigingen…ze passeerden hier allemaal de revue. Ik maak alles zelf. Wij zijn bekend voor onze chateaubriand, visbereidingen, paling in het groen, wild, asperges…”, klinkt het trots.
Maar aan die culinaire verwennerij komt straks een eind. “Op 31 december loopt het huurcontract af en het wordt tot onze grote spijt niet verlengd. Dat smaakt bitter, vooral omdat er nooit of nooit problemen waren met de eigenaar.”
Afscheidsdiner
“Vorig jaar kregen we op 18 oktober, bij de start van de tweede lockdown, een aangetekende brief van de eigenaar. We probeerden ondertussen meermaals om in dialoog te treden. Tevergeefs…er kwam zelfs geen antwoord. Ook het inschakelen van een advocaat hielp niet. Dat betekent dat de deuren van Ten Bos straks onherroepelijk sluiten.”
“Op 14 november houden we voor ons trouw cliënteel een afscheidsdiner. Voor onze laatste avond zijn we volgeboekt. Onze zeven personeelsleden blijven op eigen verzoek aan boord tot de sluitingsdag.”
“Wat de toekomst voor onszelf brengt, blijft een vraagteken. Mijn echtgenote Caroline en ik zijn begin de zestig. Te jong om met pensioen te gaan. Het ideale scenario is om nog vijf jaar verder doen. Maar die hoop valt nu in het water.”
“Ergens herbeginnen? Mijn hart zegt ja, mijn verstand zegt nee. Ik kreeg al enkele aanbiedingen om te gaan werken. Misschien ga ik straks links of rechts een collega in nood helpen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
