Na 33 jaar vol passie en toewijding stoppen Hans Golsteyn (60) en Hilde Bruyneel (55) met De Bottelier. Vrijdag 23 december wordt de laatste dag van het restaurant. In de plaats komt eind januari een bescheiden koffiehuis. “Het afscheid zal een beetje pijn doen, maar het moet een beetje pijn doen.”
Het is kleine Ona, deze week één jaar geworden, die bij het binnenkomen de show verzorgt en alle aandacht opeist. “Zij is een van de schuldigen waarom we ermee stoppen”, lacht Hans Golsteyn. De zaakvoerder van De Bottelier zegt het met een kwinkslag, maar er zit wel een waarheid achter. Hij en zijn vrouw Hilde Bruyneel houden er na 33 jaar mee op en de komst van het eerste kleinkind heeft daar uiteraard mee te maken.
“Ook corona heeft dat proces versneld. Een onwezenlijke periode waarin we ook nog eens afscheid moesten nemen van enkele dichte familieleden. Op een bepaald moment hebben we ons de vraag gesteld: welke meerwaarde heeft het nu als we nog drie jaar langer voortdoen? Geen. Kleinkindjes. Een dagje ouder worden. Alles met ons tweeën beredderen. We zouden om financiële redenen kunnen voortdoen, maar dat is niet wat we zoeken. Het enige wat we willen, is dat we gelukkig zijn. En als wij dat zijn, straalt dat ook uit naar onze kinderen.”
Hans en Hilde groeiden beiden op in Brugge. Ze leerden elkaar kennen toen Hans in 1983 met zijn vader en twee zussen de Chagal overnam. “Het begin van mijn horecaverhaal, ook alweer 40 jaar geleden. Hilde werkte aan de overkant van de straat in de Chicken Inn. Als jobstudente en enkel in het weekend. Ik zat dus voortdurend naar de overkant te gluren om die jonge, frivole studente te kunnen zien. (lacht) Zo is ons verhaal begonnen.”
Zonder personeel
Eind 1989 openden Hans en Hilde De Bottelier, toen nog aan de Sint-Jakobskerk. “Met een klein hartje”, benadrukt hij. “Ik was een zelfdidact. Een kookopleiding had ik niet genoten”, voegt Hilde er meteen aan toe. Hans: “De eerste tien jaar was het zoeken. We wilden onze zaak zonder al te veel reclame laten groeien. Een gezonde basis was onze prioriteit. We hebben dan ook 99 procent van de tijd zonder personeel gewerkt. De verhuis naar het huidige pand in de Sint-Jakobsstraat in 2005 was de volgende stap. Een pand dat mij altijd aangesproken heeft, al van toen ik in het middelbaar naar De Frères ging en het nog een schilderswinkel was.”
Het concept sloeg meteen aan, met toen ook nog de mogelijkheid om over de middag te lunchen. Mensen konden elke dag kiezen uit vijf gerechten aan een heel democratische prijs. “Dat laatste was één van onze uitdagingen. Nu, anno 2022, is alles heel duur geworden. Er zijn bepaalde plafonds die je niet wil overschrijden, maar waar je op een bepaald moment boven moet. Dat is ook bij ons gebeurd, maar het past niet binnen onze filosofie.”
“In onze keuken staat er geen chef, maar een moeder. Mijn vrouw dus”
En dus wordt volgende week vrijdag, 23 december 2022, de allerlaatste dag van De Bottelier in zijn huidig concept. Hans: “Je kan niet geloven hoe moeilijk het voor mij is om te stoppen, maar je kan ook niet geloven hoe blij ik ben om te zien hoe gelukkig mijn vrouw is.” Hilde knikt. “Het is echt wel genoeg geweest.”
Hans: “Ik heb het wel duizend keer aan mijn klanten verteld: in onze keuken staat er geen chef, maar een moeder. Een chef kookt voor de reputatie, waardoor je een bepaalde sfeer creëert. Een moeder wil dat iedereen genoeg heeft en blij is. Het huiselijke aspect is voor ons altijd belangrijk geweest. Onze klanten moeten hier meteen het gevoel krijgen dat ze uitstekend ontvangen worden. Ook in onze laatste week blijven we dat doen. Het is de basis van de horeca. Ja, het afscheid zal een beetje pijn doen. Maar het moet een beetje pijn doen. Achteraf zullen we tevreden terugblikken. We stoppen op ons mooiste moment.”
Tijd als rode draad
Er is gelukkig een maar, want De Bottelier stopt er dan toch niet mee. Het is te zeggen: het restaurant stopt, maar in plaats daarvan zullen Hans en Hilde drie namiddagen per week een koffiehuis in huiskamersfeer uitbaten. “Een café of tearoom wordt het niet, wel een intieme plek waar iedereen weg kan zijn van alles wat er buiten is. De mensen laten genieten van een glaasje wijn of een potje koffie, dat is ons doel. De thematiek van dit hele pand draait rond tijd. Het is de rode draad doorheen ons verhaal: wie naar hier komt, moet het gevoel krijgen dat er even niets hoeft.”
“En ons cliënteel zal blij zijn dat men Hilde eindelijk eens zal zien, want zij stond 33 jaar lang altijd in de keuken. Komende vrijdag wordt een speciale dag, maar we zullen door ons hele gezin – dochter Hanne en zonen Sander en Emiel op kop – ondersteund worden. Dit is een intense periode, maar we kijken nu al uit naar de mooie dingen die ons nog wachten.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
