Olivier en Andy nemen afscheid van Reivan’s Gezelligheid in Ingelmunster: “Nu willen we vooral rust”

Zondagavond 13 november sloten Olivier Vandevelde en Andy Van Laethem een hoofdstuk af in hun leven. Met een tweedaags feestje namen ze afscheid van Reivan’s Gezelligheid op het Stationsplein, waar ze in de voorbije vijf jaar veel mooie momenten beleefden.

Olivier (50) en Andy (43) wonen in een gezellige woning in Meulebeke. Ze namen afscheid van de Brigandsgemeente, waar ze mooie jaren beleefden. Olivier en Andy werkten 8,5 jaar in de horecasector. Eerst namen ze de Lacra-cafétaria over en Reivan’s Gezelligheid was geboren. Na drie jaar verhuisden ze naar het Stationsplein. “Hoe we daarop terugblikken? Met een dubbel gevoel”, bekent Olivier. “Het gemeentebestuur denkt enkel aan de centrumstraten, want daar gebeuren de meeste events. We zaten ook drie jaar met de werken aan de Brigandsbrug en er is ook nog steeds de reputatie van de stationsbuurt. Gelukkig dat we ons cliënteel van onze vorige zaak meebrachten, waar we drie jaar iets moois hadden uitgebouwd. Moesten we direct begonnen zijn op het Stationsplein, dan hadden we nooit bereikt wat we nu wel hebben bereikt. We bouwden een vast cliënteel op, vooral senioren. In het voorbije weekend verlieten veel mensen met een traantje onze zaak. We deden niets speciaals. Gewoon een tweedaagse, waar we geen ruchtbaarheid aan gaven. We hebben ons gefocust op het vast cliënteel. Op zaterdagavond deden we iets voor een beperkt publiek. Het werd een superavond die pas om 3 uur werd afgesloten. Op zondag kwamen de vaste Reivans-vrienden samen. Die vriendenkring van zo’n 20 mensen had het heel moeilijk. Ze zijn inderdaad hun vast stekje kwijt.”

Beperkte openingsuren

Andy en Olivier maakten de werken aan de Brigandsbrug mee en er was corona, maar veel mensen deden ook hun beklag dat ze maar weinig open waren. “Dat klopt”, reageert Olivier. “We probeerden veel, maar was er wel nood aan zo’n zaak als de onze in Ingelmunster? Je moet niets open houden om op het einde van de dag de zaak te sluiten met weinig in de kassa. Wij focusten ons op onze topuren, topdagen, themadagen en groepen. Toen we verhuisden naar het station zeiden mensen dat ze blij waren dat er eindelijk iets was aan het station waar men ‘s avonds kon eten. We waren zes maanden iedere avond open, maar we zagen maar weinig volk. Waarom moesten we dan nog open houden? Trouwens, op het einde van de rit zal niemand anders onze facturen betalen.”

Zanger Andy staat nu niet veel meer op een podium. “Na corona is die wereld van de ‘kleine artiesten’ serieus veranderd. Iedereen kan nu blijkbaar zingen en ook voor een prikje. Daar deed ik nooit aan mee en zal ik in de toekomst ook niet doen”, benadrukt Andy. “Ik heb mijn vaste prijs. Bellen ze me en betalen ze mijn vaste prijs voor een optreden, dan zal ik er zijn. Anders blijf ik thuis. Ik ga niet zingen voor een appel en een ei, zoals zovelen zonder namen te noemen. Onlangs zette ik op sociale media dat ik op het gebied van muziek in 2023 een sabbatjaar wil houden. Maar betalen ze mijn vaste vergoeding, dan ben ik wel bereid om nog op te treden.”

Depressie

Andy is niet beschaamd om te zeggen dat hij al 2,5 jaar met een depressie sukkelt. “Ik neem ‘s morgens en ‘s avonds nog altijd antidepressiva. Ik ben daarin open. De ene dag ben ik goed, de andere dag minder.” Olivier knikt: “Zolang Andy bezig is, valt dat mee. Van zodra hij begint na te denken, is dat een probleem. Andy mag dus niet stil vallen of alleen zijn, anders begint hij te veel na te denken.” Andy vult aan: “Vroeger dacht ik ook na over onze zaak. In de voorbije maanden stelde ik mij de vraag hoe het kwam dat er maar weinig mensen meer afkwamen. Maar dat is niet moeilijk. Door die hoge energieprijzen is op café of restaurant gaan een luxe geworden. Ik ben blij dat we dit hoofdstuk in ons leven afsloten. Nu focussen we ons op onze toekomst. Olivier en ik hebben allebei ons eigen werk in de supermarkt Spar. Hij ‘s morgens in de bakkerij, ik vooral in de namiddag tot aan het sluitingsuur. We namen een nieuwe start door te verhuizen naar Meulebeke. Nu willen we vooral rust en genieten van de momenten dat we samen zijn. Krijg ik echter ooit de kans om nogmaals deel te nemen aan het examen voor steward, dan ga ik dat direct doen. Ik wil immers nog altijd vliegen”, lacht Andy, waarna Olivier besluit: “Er kan nog altijd toevallig iets op ons pad komen, zoals verhuizen naar warmere oorden om daar iets te beginnen. Wat de toekomst brengt op lange termijn, dat weten we nu nog niet…”