Ludo Feys is de graag geziene patron van ‘t Torentje: “Als er een feestje lonkt, haal ik de gitaar boven”

In café ‘t Torentje wordt duidelijk heel wat afgelachen. Uitbater Ludo Feys heeft een opvallend rode outfit aangetrokken en moet zijn plaats achter de toog ook even afstaan aan enkele klanten. Links van Ludo herken je zijn vrouw Kathy (centraal tussen drie dames) en ook Filou mag op de foto niet ontbreken. © Stefaan Beel
Wouter Vander Stricht

Al 18 jaar is Ludo Feys (59) patron van ’t Torentje in Rumbeke. Hij is er de vriend van allemaal. Dat zegt hij niet zelf, maar zijn partner Kathy Verlinde. “Hij is soms te braaf”, glimlacht ze. Ludo hoopt nog een tiental jaar door te gaan.

Van café ’t Torentje in de Oekensetraat 3 in Rumbeke moet je je niet afvragen van waar de naam vandaan komt. Als je uit de richting Oekene komt aangereden, springt het torentje al in het oog. “Het gebouw zou hier in 1958 gebouwd zijn, het café is dus even oud”, weet Ludo Feys. Zelf is hij uit Oekene afkomstig en was hij actief in de metaalsector. “Bij Verhoestraete”, voegt hij er informatief aan toe.

Het is niet dat Ludo al een vaste klant was in ’t Torentje toen hij 22 jaar geleden er voor het eerst kwam bestellen. “Mijn broer Hubert hield café De Wandeling open in Oekene. Als ik iets ging drinken, was het uiteraard daar. Niet dat wij uit een horecafamilie kwamen, maar ik rolde er plots ook in. In ’t Torentje heb ik vier jaar besteld, ik deed vooral de avondshift. Vervolgens kreeg ik 18 jaar geleden de kans om het café over te nemen. En ik heb de sprong gewaagd. Op dat moment had ik geen partner, wel mijn twee zonen uiteraard. Nu ben ik samen met Kathy, samen hebben we in totaal drie kinderen. Maar ik had het voordeel dat ik het cliënteel kende toen ik hier startte, ook alle clubs natuurlijk. Mijn vrouw gaat nog werken, maar ik heb ook wat hulp van enkele vaste mensen die bijspringen. Dat laat me toe over de middag – we blijven immers open – te eten en wat papierwerk en boodschappen te doen. Want eten in het café, dat lukt niet echt.”

Tuinieren en lezen

Op donderdag en zondagnamiddag is het café gesloten. “Maar veel tijd voor hobby’s heb ik niet, het raakt snel ingevuld met het doen van de paperassen en zo. En als ik al een momentje vrij heb, dan hou ik van in de tuin werken bij Kathy en lezen. En natuurlijk is er nog mijn dagelijkse wandeling met Filou.”

Iedere morgen gaat het café open om 9 uur. “En ja, dan staan de vaste klanten hier al te wachten. En dat zijn altijd dezelfde, mensen kweken gewoontes. Sommigen zijn hier dan een uurtje en praten over van alles of lezen de kranten die hier altijd liggen.”

Het klantenbereik van ’t Torentje gaat verder dan Rumbeke. “Vanuit Roeselare of Izegem vinden ze ook de weg naar hier.”

© Stefaan Beel

Niet enkel Ludo is er het vertrouwde gezicht, ook shih tzu (Tibetaans hondenras) Filou (2) is er graag gezien. “Onze vorige hond Jupiler is 16 jaar geworden, nu is er Filou die we ook graag zo lang bij ons zouden hebben. Hij kent de klanten en weet van wie hij lekkers krijgt. En ’s avonds rust hij uit op de toog en geniet hij van de aaien die hij krijgt.”

Filou als mascotte

Ook wanneer de vrouw des huizes aankomt, is Filou niet in te tomen, hij loopt Kathy enthousiast tegemoet. En als het op de cafébaas aankomt, dan weet Kathy wel wat te vertellen.

“Hij is hier door iedereen doodgraag gezien. Hij is soms ook te braaf”, knipoogt ze nadat ze hem een smakkerd verkoopt. Ludo zegt zelf dat hij het belangrijk vindt correct te zijn. “Je moet zorgen dat alles klopt, ik vind dat maar normaal.”

Heel wat vaste klanten hebben ’t Torentje hun stamkroeg gemaakt, maar ook dankzij de verenigingen is er altijd leven in de brouwerij. “We hebben de dartsclubs, drie golfbiljartclubs, een kaartclub, twee vinkenverenigingen, lottoclub… Ook de supportersclub van Dominique Feys, mijn oudste zoon, is hier gevestigd. Op donderdag 28 juli organiseren ze weer een OVWF-wielerwedstrijd hier voor de deur. En ook de koers met de kermis, die we samen met De Gilde organiseren, is altijd een voltreffer. Ook de minivoetbalploeg van Frederique, mijn andere zoon, heeft hier het lokaal. Dat leidt hier ieder jaar tot heel wat kampioenenfeestjes. De clubs organiseren ook prijskaartingen om wat geld in het laatje te brengen. Er is hier dus genoeg te doen.”

Middagpintjes zijn weg

Al ruim twee decennia is Ludo mee aan zet in het café en in die tijd is toch al wat veranderd. “De euro bestond nog niet, je mocht nog roken op café en over de middag kwamen heel wat mensen snel-snel een pintje of twee drinken. Dat is allemaal verdwenen. Maar we klagen niet, we hebben nog ons volk. Maar het is anders geworden.”

“We hebben hier ook onze jaarlijkse barbecue en er ontstaan spontane feestjes. Als er een feestje lonkt, haal ik mijn gitaar boven en zet dan een hoed op. Nee, ik speel helemaal geen gitaar, maar ik kan heel goed doen alsof.”

Eten serveert men niet in ’t Torentje. “De meeste mensen komen hier voor een pintje of een koffie. Maar ik heb ook een uitgebreide bierkaart met wel 100 streekbieren op, waaronder ook vijf Paters.”

De lockdowns is Ludo vrij goed doorgekomen. “De eerste was geen probleem, die duurde maar drie maanden. Maar de tweede bijna driedubbel zo lang, dat begon toch al ferm tegen te steken. De herstart was ook wat moeilijk, maar nu lijkt iedereen opnieuw de weg naar hier gevonden te hebben.”

Ludo woont boven het café, het pand kon hij ook aankopen. “En we hebben dan in de loop van de jaren ook al heel wat veranderingen gedaan, van het steken van dubbel glas tot een totaal nieuw sanitair. Langs de kant van de Kwadestraat hebben we ook een terras met een tiental tafels waar je de hele dag van de zon kan genieten.”

Ludo hoopt nog een tijdje te kunnen doorgaan. “Als de gezondheid het toelaat, toch nog een jaar of tien. Waarom niet? Ik doe het graag.” Zijn klanten zullen het graag horen.