Tien jaar gelden nam Katrien Bruneel café Tyrol over op ’t Veld. Even lang stond ze met evenveel passie achter de tapkraan. “Elke dag was anders, maar ik heb het altijd met heel veel plezier gedaan. Ik voelde me hier thuis. Ik zal mijn klanten missen”, aldus de cafébazin.
Tien jaar geleden nam Katrien – echte naam Katarina – Bruneel (59) café Tyrol over. Het café ligt op de wijk ’t Veld in Aartrijke, vlakbij de grens met Eernegem. “Een café openhouden was altijd al een droom van mij”, begint Katrien. “Ik ben een jaar gerante geweest van café Stad Torhout in Ruddervoorde en kreeg toen de smaak helemaal te pakken. Tien jaar geleden greep ik de kans om Tyrol over te nemen.”
Katrien houdt vooral goeie herinneringen over aan de voorbije tien jaar. “Elke dag was anders. Ik zal de klanten missen. Ik voelde me hier thuis. Het doet pijn. Maar omstandigheden en de energiecrisis deden mij beslissen om ermee te stoppen”, zegt de cafébazin terwijl ze een traantje wegpinkt.
“Ik heb hier veel mensen leren kennen. Ook mensen die ondertussen helaas al overleden zijn, want we moeten eerlijk zijn: er kwam hier de jongste jaren vooral een verouderd publiek over de vloer. Jonge mensen gaan vandaag niet of toch veel minder op café. Anderzijds had ook wielertoeristenclub De Veldtrappers hier een lokaal. Dankbare en fijne mensen met wie we veel plezier beleefd hebben. Ze hebben al gezegd dat ze nooit nog zo’n cafébazin zullen vinden. Dat doet mij wel iets.”
Horen, zien en zwijgen
Hoe word je een goeie cafébazin, willen we weten? “Ik was altijd tussen de mensen. Dan hoor je wel eens iets. Ik was graag een luisterend oor voor de klanten. Ze konden rekenen op mijn discretie. Horen, zien en zwijgen was altijd mijn motto. De klanten wisten dat hun verhalen of bekommernissen veilig waren bij mij, zelfs mijn vriend kreeg ze niet te horen.”
“Mijn klanten respecteerden mij en konden ook op andere vlakken op mij rekenen. Als er al eens iemand een glaasje te veel op had, dan voerde ik die persoon naar huis. Ik heb nooit iemand dronken naar huis laten rijden. Anders was ik niet op mijn gemak. Of daar niet van geprofiteerd werd? Wel neen, zo zijn mijn klanten niet. Zelf drink ik trouwens niet. ”
Dubbele moord
Naast de vele mooie dagen, is er ook een gitzwarte bladzijde in de tienjarige geschiedenis van Katrien aan de tapkraan van café Tyrol. “In 2015 werd hier op ’t Veld een koppel vermoord. Johny en Nancy woonden hier met hun kinderen en Nancy’s broer. Het is haar broer die hen vermoord heeft. Hier op onze wijk een dubbele moord, niet te vatten was dat. Het heeft ons diep geschokt. Johny en Nancy hebben hier nog een koffietafel georganiseerd voor hun huwelijk in 2013”, blikt Katrien terug.
“Johny kwam hier bijna elke dag om zijn koffie. Ik zie hem nog zitten aan tafel. Een brave, vriendelijke mens. Nancy kwam hier minder, want zij ging nog werken. Johny was al met pensioen”, herinnert Katrien zich nog levendig.
“We maakten op onze wijk een dubbele moord mee: niet te vatten”
Na corona is het nooit meer hetzelfde geweest in café Tyrol. “Heel spijtig, maar corona heeft veel kapot gemaakt. Vroeger zat het hier bijvoorbeeld op zondagmorgen stampvol met kaarters en biljarters. Die tijd is niet meer teruggekomen.”
Katrien gaat bij haar vriend Geert Braeckevelt in Ruddervoorde wonen. “Of er nieuwe uitbaters komen, weten wij niet. De eigenaar heeft het gebouw te koop gezet”, besluit Katrien die nu nog tot aan haar pensioen zal werken als poetsvrouw. “We zijn nog open tot en met vrijdagavond 16 december. Op die laatste dag is iedereen welkom. Dan gaan alle laatste drankjes de deur uit tegen een verminderde prijs”, besluit Katrien Bruneel.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier