Officieel is ze al vijftien jaar met pensioen, maar toch blijft Denise Roose actief achter de toog van De Nieuwe Molenhoek. Afgelopen zaterdag vierde de kranige tachtiger zelfs haar zestigste verjaardag als cafébazin. “Het belangrijkste is om niet met je te laten sollen”, luidt haar gouden raad.
‘Proficiat Denise – 60 jaar cafébazin’, hangt er in grote ballonletters in de nokken van de partytenten bij café De Nieuwe Molenhoek in de Gentweg. De stamgasten zitten vandaag niet aan de toog, maar hebben zich op de koer verzameld om ‘Nieze’ te feliciteren met deze nieuwe mijlpaal. Dat deden ze tien jaar geleden ook al, en ook nu wist de cafébazin niks af van het verrassingsfeest dat haar kinderen de voorbije weken voor haar hadden klaargestoomd.
“Maandag word ik 81 jaar en daarom had ik toen een kappersafspraak in mijn agenda staan. Mijn dochter stuurde mij daar echter vandaag al heen met een smoes. Toen ik terugkwam, werd ik hier opgewacht door tientallen vrienden en kennissen en lagen de worsten al te sudderen op de barbecue”, vertelt ze.
Pensioen
Omringd door de vele vaste klanten geniet Denise er zichtbaar van om herinneringen op te halen aan haar roemrijke carrière als cafébazin. “Die startte zestig jaar geleden in Wijnendale. Daar stond ik achttien jaar lang achter de toog stond van ’t Vliegend Peerd, samen met mijn man André Lagrou. Later weken we uit naar De Sportrevue in Steenbrugge en 37 jaar geleden kwamen we uiteindelijk hier terecht”, overloopt ze haar loopbaan.
“Toen ik vijftien jaar geleden met pensioen mocht, wou ik er nog niet meteen mee stoppen. Twaalf jaar geleden overleed mijn echtgenoot echter. Naast de woensdag en de donderdag is het café sindsdien ook niet meer open op zondag. Die dag houd ik voortaan vrij om iets te doen met mijn kinderen en de kleinkinderen”, aldus Denise.
Horen, zien, zwijgen en …
Zestig jaar toogpraat levert natuurlijk ook heel wat anekdotes op. Daarover blijft ze echter liever op de vlakte. “Als cafébazin kom je inderdaad heel veel te weten, maar volgens het cliché en het bekende beeldje moet je als waardin kunnen ‘horen, zien en zwijgen’. Al die verhalen gaan bij mij dus het ene oor in en ’t andere weer uit. Ik heb hier overigens een variant met vier aapjes achter mijn toog staan: de vierde veegt er zijn kloten aan”, zegt ze zonder verpinken.
“Ik ben dan wel een gesloten boek en laat liever anderen praten, maar als er mij iets niet zint, dan zul je het geweten hebben. Als jong meisje kon ik al op mijn strepen staan en dat ben ik al die tijd blijven doen. Ik kan een waarschuwing één keer herhalen, maar bij de derde keer vlieg je buiten”, klinkt het ineens streng.
Hobby
De typische miserie die eigen is aan de job heeft zij niet meer, precies door die aanpak. Tegenwoordig sluit ze de deur overigens graag al tegen 20.30 uur en het café is de voorbije jaren flink ingeperkt. Aan stoppen denkt Denise echter nog steeds niet.
“De bijverdienste is mooi meegenomen, al doe ik het tegenwoordig niet meer voor het geld. Het is een leuke hobby, waarbij ik op mijn oude dag nog dikwijls onder de mensen ben. Jammer genoeg wil geen van de drie kinderen de zaak voortzetten, al komen zij wel geregeld een handje helpen. Zoals ook vandaag trouwens. Zolang het kan, blijf ik graag op deze manier voortdoen. Dit is mijn lang leven!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
