‘De Vuile Seule’ heeft nieuwe uitbater

Mathias Hennin en zijn ouders nemen De Vuile Seule over van Joseline Ostyn en Jannick Vansteenlandt. © Thijs Pattyn
Redactie KW

Een herberg van drie eeuwen oud, die de Groote Oorlog overleefde. Dat is vrij uitzonderlijk in Ieper. ‘De Vuile Seule’ kende heel wat uitbaters en werd de voorbije drie decennia omgevormd tot familierestaurant door Joseline Ostyn en Jannick Vansteenlandt. Onder meer door corona werd de toekomst van het historisch gebouw onzeker. Tot nu: Mathias Hennin en zijn ouders zetten de tradities van de herberg verder.

De Galgebossen zijn een relict van een woud, dat zich ooit uitstrekte van Beselare tot Watou en waar tot de vroege jaren 1700 galgen stonden voor terechtstellingen. Aan de rand van dat bos, tussen de Ieperse dorpen Elverdinge en Vlamertinge, werd in 1722 een herberg met boerderij gebouwd: De Vuile Seule. De Britten vertaalden het tot Dirty Bucket, toen ze tijdens WO I het bos gebruikten als rust- en uitvalsbasis.

In tegenstelling tot talloze gebouwen in en rond Ieper doorstond de historische herberg de Groote Oorlog. Verschillende generaties baatten De Vuile Seule uit als herberg, eetcafé en restaurant en het Vlaams agentschap van Onroerend Erfgoed duidde het gebouw sinds 2009 aan als vastgesteld bouwkundig erfgoed.

Uniek interieur

Een van de binnenmuren wordt zelfs geëtaleerd achter veiligheidsglas. “Door Roger Desmul, onze voorganger en een bekend figuur”, vertellen Joseline Ostyn (48) en Jannick Vansteenlandt (51) uit Ieper. Het koppel baatte De Vuile Seule bijna drie decennia uit en laat hun familierestaurant nu over. “In het gebouw zijn zelfs nog zwarte sporen te zien van een brand. Zo’n interieur kan je niet namaken, het is onbetaalbaar.”

Kindvriendelijk

Joseline en Jannick maakten van ribbetjes en vooral kip hun specialiteit. “Desmul serveerde al kip met brood. Een tafelgast vroeg hem ooit om bestek, waarop Roger zou geantwoord hebben: ‘dit is geen ijzerwinkel, hier eet je met je handen’.”

“Sindsdien is er natuurlijk veel veranderd. Wij breidden het gebouw uit met extra zaalruimte, speelpleinen en toiletten. De Vuile Seule werd een kindvriendelijk restaurant, dat ook plaats bood voor feesten. We bleven eenvoudig en niet te duur. Door corona verloren we veel personeel, dat niet meer terugkwam. Onze vier kinderen hebben ons zo veel mogelijk geholpen, maar het was tijd voor iets anders. Intussen baten we al een paar jaar de B&B Ter Thuyne uit in de Ieperse binnenstad.”

Jobstudent

De overnemer is geen onbekende. “Hier werd ik voor de leeuwen gegooid: op mijn vijftiende ging ik als jobstudent aan de slag in de keuken”, vertelt Ieperling Mathias Hennin (30), die toen voor kok studeerde in Ter Groene Poorte. “Een maand later begon ik als hulpkok op Domein Vossenberg. Nadien deed ik nog ervaring op in De Zege in Boezinge en als kok aan huis.”

“De Vuile Seule is een prachtige zaak. Dankzij de hulp van ouders Dorine (56) en Johan (54) kan ik een uitgebreide keuken en ruime openingsuren aanbieden: donderdag en zondag van 11.30 uur tot 21.30 uur, en vrijdag en zaterdag tot 22 uur. De keuken is doorlopend open en van 14.30 tot 17 uur serveren we onder meer verse pannenkoeken en desserts. We werken liefst met reservaties. Voor feesten kunnen menu’s besproken worden.”

De traditionele kipspecialiteit blijft, alsook de naam. “We houden de geschiedenis in ere. Veel buurtbewoners appreciëren dat de Vuile Seule blijft voortbestaan.”

(Thijs Pattyn)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier