Bert Vandewaetere uit Roeselare is general manager van iconisch hotel The Dominican

Onderschrift tag with 7 point dummy text. Onderschrift tag with 7 point dummy text. Onderschrift tag with 7 point dummy text. © STEFAAN BEEL Stefaan Beel
Peter Soete

De geboren Izegemnaar Bert Vandewaetere (40) woont in Roeselare maar werkt in Brussel. Hij heeft er niet zomaar een job: Bert is general manager van het iconische hotel The Dominican. Wij strikten Bert in Roeselare voor een gesprek over zijn droomjob.

Bert Vandewaetere groeide op in Izegem, was er lid van de scouts, liep er lagere school in Sint-Tillo en koos op twaalfjarige leeftijd voor een opleiding tot kok-sommelier aan Ter Groene Poorte in Brugge. Nadien volgde nog een opleiding Hotelmanagement aan de Brusselse hogeschool Erasmus. Bert heeft er al een hele carrière in de hotelwereld opzitten maar lijkt nu toch de top te hebben bereikt. Eind 2021 werd Bert general manager van het Brusselse tophotel The Dominican in de Léopoldstraat. Toch is Bert niet uitgeweken naar de hoofdstad, hij blijft met zijn kinderen Stan (15) en Briek (12) en zijn vriendin Oksana in Roeselare wonen.

“Ik kom niet uit een horecafamilie”, begint Bert zijn verhaal. “Enfin, toch niet rechtstreeks. Ik heb een neef die kok is en een andere neef die in de voedingssector werkt maar daar houdt het ook mee op. Maar als kind van tien jaar stond ik al naast mama in de keuken om te kijken hoe ze kookte en vooral om te proeven. Dat interesseerde me mateloos. Het was dan ook een logische keuze dat ik op twaalf jaar voor een kokschool koos. In Ter Groene Poorte haalde ik goede punten en kon ik me inzetten voor mijn twee passies: koken en wijn.”

Brussel lonkt

“Na Ter Groene Poorte heb ik nog managementstudies gedaan aan de Erasmus hogeschool in Brussel en na mijn stage van zes maanden in The London Tower hotel ben ik er ook gebleven. Een half jaar later kon ik starten in Astoria Brussels en in 2001 kreeg ik de kans om Food & Beverage manager te worden in Novotel Brugge Zuid. Ik organiseerde er banketten, recepties en andere evenementen. Anderhalf jaar later ging de GM of general manager er met pensioen en ik mocht zijn plaats innemen. Ik was 25 jaar en mocht een hotel runnen! Dat gebeurde met vallen en opstaan: er moest een marketingstrategie uitgetekend worden, het was het begin van de digitalisering en ik moest de eerste keer de leiding nemen over een hotel en de medewerkers. Maar het lukte en anderhalf jaar later werd ik gevraagd om general manager te worden van NH Hotels ‘t Zand. En dan was ik gelanceerd: ik kreeg de leiding over een viersterrenhotel van een internationale keten en zo kon ik me op de kaart zetten als manager.”

“In Roeselare kan ik loslaten na een hectische dag”

“Mijn uiteindelijke doel bleef GM worden van een mooi hotel in Brussel. Ik wilde werken in een zakenhotel: langdurige contracten afsluiten met grote bedrijven, evenementen organiseren voor grote spelers zoals de Europese Commissie. Na Brugge heb ik nog een half jaar in het Europahotel in Gent gewerkt, daarna heb ik de sportclub David Lloyd in Edegem gerund waar we met 70 medewerkers 2.500 leden in de watten legden. Uiteindelijk werd ik in 2016 GM van een Thon hotel op het Brusselse Rogierplein. Voor mij was dat onmiddellijk een waw-gevoel. Dit was een hotel met 454 kamers en veertien vergaderzalen en we deden maar liefst tussen de 600 à 800 ontbijten per dag. Ik mocht er 78 medewerkers uit twintig verschillende landen aansturen. Daar heb ik geleerd hoe je verschillende teams moet aansturen en hoe je met de vakbonden compromissen sluit.”

This is my last dance

“Het typische aan een job in de hotelwereld is dat je vaak verandert van werkplek en werkgever. De eigenaars van Thon hebben me dan gevraagd om op de grens van Noorwegen en Zweden mee het Strömstad Spa & Resort te runnen. Na negen maanden kwam ik terug naar Brussel en hielp met de transformatie van het Qbichotel Brussel en ik heb dat voor dezelfde groep ook gedaan in Milaan, Athene en Porto. In oktober 2021 werd ik opgebeld door een headhuntersbureau en op 13 december 2021 werd ik aangesteld als GM van The Dominican.”

“Als kind van tien jaar stond ik al naast mama in de keuken om te kijken hoe ze kookte”

“Ik kan zeggen dat The Dominican ‘my last dance’ in Brussel zal zijn. Hopelijk zal dit nog vele jaren zo zijn want dit is toch wel een iconisch hotel. Zo’n geschiedenis, zo’n mooie beleving voor onze gasten! We hebben een masterplan uitgerold net voor de moeilijke coronaperiode. Dat werd toen even ‘on hold’ gezet en is nu terug opgestart. De vier verschillende type kamers worden allemaal in ere hersteld. Het majestueuze van The Dominican moet blijven. The Dominican is eigenlijk een groot boetiekhotel in hartje Brussel. Het is een oase van rust en die rust willen we ook uitstralen.”

“Ik blijf inderdaad in Roeselare wonen en dat is een bewuste keuze. Ik moet even kunnen loslaten na een hectische dag. Bovendien kan ik ook van thuis blijven werken en als het te laat wordt, heb ik altijd wel een kamer in het hotel (lacht).”