Bart en Nele maakten van Den Bockor hét café van Ingelmunster: “BK-zege van Lampaert was als een bevrijdingsfeest”

Op een vrijdagavond troepen heel wat vaste klanten samen rond de toog van Nele en Bart. © Frank Meurisse
Wouter Vander Stricht

Bart Uyttenhove (44) en Nele De Laere (39) hebben in zes jaar tijd van ‘Den Bockor’ misschien wel het best draaiende café van de Brigandsgemeente gemaakt. Ondertussen is het café ook verdubbeld in capaciteit en lopen de zaken op wieltjes.

Conner Rousseau was vorige vrijdag te gast in Den Bockor, hij kon er kennismaken met de gezellige ambiance die er in de bruine kroeg hangt. “Maar wij hebben geen politieke kleur”, verduidelijkt Bart Uyttenhove. “Iedereen is hier welkom. De verschillende lokale politieke partijen vergaderen hier soms. Maar wij zijn geen stemvoer voor hen, wij wonen immers in Meulebeke”, lacht Bart.

Bart Uyttenhove groeide op in Meulebeke, zijn echtgenote Nele De Laere in Pittem. Ze zijn de ouders van tweeling Wout en Seppe die in september hun 18de verjaardag vieren. “Mijn ouders zijn wel van Ingelmunster, ik kende hier wel wat volk. Maar na zes jaar als cafébaas ken ik hier nu al meer volk dan in mijn eigen gemeente.”

Handig koppel

Zowel Bart als Nele stammen niet uit een horecafamilie. “Ik ben timmerman van opleiding, maar rugproblemen dwongen me in een andere professionele richting. Ik verkocht een tijdje keukens, tot we hoorden dat Luc en Dorine hier zouden stoppen in ’t Gravenhof. Er was maar één café dat we wilden overnemen en dat was dit hier. Ik ben er meteen fulltime in gestapt, mijn broer en zijn echtgenote hielpen ook. Maar door hun gezinssituatie zijn ze daar drie jaar geleden mee gestopt. Mijn vrouw had een mooie fulltime job (CM-bediende, red.), maar gaf die uiteindelijk op om hier aan de slag te gaan. Je moet dit ook als koppel doen om het vol te houden, zo leef je samen op hetzelfde ritme. Anders begin je te veel naast elkaar te leven.”

Voor goed doel mocht hoogste bieder ooit nachtje café open houden

Ondertussen moest het kroegkoppel ook de moeilijke coronamaanden zien te doorspartelen. Maar van de nood maakten ze een deugd. Het pand op de hoek van de Brugge- en Weststraat, het vroegere café In Den Gouden Leeuw, werd bij het al bestaande Gravenhof ingelijfd. “De panden zijn eigendom van de brouwerij, maar de inrichting deden we grotendeels zelf. Ik ben zelf een vrij handige kerel en ook mijn vrouw weet hoe je met een boormachine moet werken.”

Het resultaat mag dan ook gezien worden, de capaciteit is meer dan verdubbeld en boven is er ook een vergaderzaaltje. Officieel heet het café nog altijd ’t Gravenhof. Maar het is de volksmond die bepaalt hoe er gesproken wordt. “Iedereen spreekt over Den Bockor. Zelf waren we hier al klant, we hadden een goede klik met de mensen hier. Gestaag hebben we ons klantenbestand verder kunnen uitbouwen. En uiteindelijk trek je altijd het soort mensen aan zoals je zelf bent.”

We doen alles zelf, tot het kuisen toe

Het café biedt ook onderdak aan heel wat verenigingen. Minivoetbalteam RMFC Tenten Vannieuwenhuyse, liefhebbersvoetbalploeg Bockor Juniors, fietsclub Oltid Te Zere, kaartclub De Piekezotten, WTC De Vriendenkring, BRT Racing Team Vrienden, de bierproeversclub HIC… Er komen hier ook heel wat verenigingen op een losse manier langs. En we zijn ook een officieel Club Brugge-lokaal, met nummer 33.”

Forza Lampaert

Afgelopen zondag werd dus ook duchtig gefeest om de landstitel van Club Brugge. “Maar we zijn ook het lokaal van Forza Lampaert en als die mannen een feestje bouwen… Toen Yves hier voor de deur Belgisch kampioen tijdrijden werd, dan was het net een bevrijdingsfeest. Corona liep op zijn einde, de mensen zijn hier met zijn allen uit hun dak gegaan. En ons uitgebreide café werd op die manier gedoopt, letterlijk en figuurlijk. Yves springt hier af en toe eens binnen om een koffie te drinken, maar hij heeft natuurlijk een druk schema.”

Na de uitbreiding heeft het café nu ook een vergaderzaaltje. “Maandelijks organiseren we daar ook een quiz, Carlos ‘Larry’ Delaere stelt die algemene kennisquiz op en die kent ook succes. We moeten zelfs met een wachtlijst werken.”

Soms zaten hier gasten waarvan je dacht dat ze nooit aan een lief zouden geraken, nu zijn ze al getrouwd en hebben ze kindjes

Toen Studio Kontrabas geld inzamelde voor Music for Life stelden Bart en Nele hun café ter beschikking. “De hoogste bieder mocht het café ’s nachts overnemen. Van 3 uur tot 9 uur ’s morgens mocht de winnaar hier zelf het café runnen, het bier was op onze kosten, de opbrengst ging naar het goede doel. Dat was toch een memorabel moment. Maar in die zes jaar hebben we al wat zien gebeuren”, gaat Nele verder. “Zo zaten hier jonge gasten waarvan je dacht dat die nooit aan een lief zouden geraken en ondertussen zijn ze al getrouwd en hebben ze kindjes.”

Op maandag en dinsdag is het café gesloten en genieten Bart en Nele van hun weekend. Op andere dagen is het café open van 10 tot 13 uur en in de namiddag vanaf 16 uur. “We zijn een dagcafé. We zouden perfect tot een stuk na middernacht kunnen open houden, maar dan moet je volk in je café steken. Dat doen we bewust niet. Er is hier altijd minstens een van ons twee aanwezig. We doen ook alles zelf, tot het kuisen toe. Maar we hebben uiteraard ook heel wat flexi’s ter beschikking die op drukke momenten kunnen bijspringen”, aldus Nele en Bart.

Goede buren

Ingelmunster kent nog een bloeiend caféleven. “En als cafébazen komen we goed overeen, je moet elkaar iets jeunen. We hebben nu een groot terras voor de deur, maar ook aan de overkant van de straat hebben we een terrasje. Je ziet ons volk mee verhuizen met de zon en soms zitten ze ook op het terras van de Marktfrituur. De klanten van de frituur eten soms bij ons hun frietjes op en ze mogen gebruik maken onze toiletten. Wij serveren als tegenprestatie ook geen gefrituurde hapjes, enkel wat fingerfood. Het is veel makkelijker werken als je goed overeen komt.”

Den Bockor staat ook bekend om zijn lekkere aperitief maison en zelfbereide picon. “We hebben vier bieren op ’t vat en trachten onze prijzen democratisch te houden. De lockdowns waren geen makkelijke periode en nadien moest je de mensen scannen om te zien of ze gevaccineerd waren. Op die momenten moet je ook klanten weigeren. Een cafébaas is gemaakt om klanten binnen te trekken, niet om die buiten te steken. Maar ook dat is nu ondertussen gelukkig achter de rug.”