Barin uit Roeselare is sommelier: “In mijn geboorteland krijg je hier zweepslagen voor”

Geboren worden in een land met een strikt alcoholverbod, maar toch een carrière als sommelier ambiëren. Het levenspad van Barin Dinzad (27) uit Roeselare is verre van evident. Op jonge leeftijd vluchtte ze met haar familie richting België, waar ze voluit haar dromen nastreeft. “Ik ben zelf erg gelovig, maar wat maakt het nu uit of ik sommelier of dokter ben? Het is niet dat ik een dronkaard ben, hé!”

In 2002 arriveerde Barin Dinzad, toen 8 jaar jong, met haar gezin in België. Samen met haar ouders en vijf broers en zussen had ze er een helse tocht van zes maanden opzitten vanuit Afghanistan. Vervolgens verbleven ze drie jaar in een opvangcentrum in Kapellen, met acht gezinsleden in één kamertje. Tot het verlossende bericht kwam dat het gezin in België mocht blijven.

Hoewel ze schrijnende dingen heeft meegemaakt, oogt de goedlachse Barin verre van getraumatiseerd. “Het klopt dat ik dingen heb gezien en meegemaakt die je nooit kan vergeten. Ben je dan getraumatiseerd? Misschien een beetje. Maar bij mij overheerst toch vooral een enorm gevoel van dankbaarheid voor het goede leven dat we hier opgebouwd hebben.”

overlevingskans

“Onze tocht naar Europa verliep grotendeels te voet of met paarden en ezels. Zo trokken we door bossen en bergen. Ook moesten we ons een tijdje verstoppen onder een zeil in een goederenschip. Een mensensmokkelaar begeleidde de hele onderneming. Bij vertrek had hij tegen mijn vader gezegd dat we ongeveer 50 procent kans hadden om levend op onze bestemming te geraken. Door de uitzichtloze oorlogssituatie in Afghanistan besloot hij het risico toch te nemen. Gelukkig maar, achteraf bekeken!”

Nochtans stamt Barin zeker niet uit een arme Afghaanse familie. Haar ouders waren beiden leerkrachten, haar nonkels werkten als ingenieur en haar oma heeft zelfs adellijk bloed. “Vreemd genoeg is dat een extra reden om te vertrekken. De taliban heeft het niet echt voor de slimmere bevolking, als je het zo mag zeggen. En eigenlijk maakt je achtergrond ook bitter weinig uit als je constant in angst moet leven en met hele groepen mensen schuilt in kelders, om te ontsnappen aan de bombardementen.”

“Ik was nog erg klein en gelukkig blijft niet alles hangen, maar sommige herinneringen zijn toch nog heel helder. Zo was ik eens buiten met mijn mama, die teenslippers droeg. Plots volgde er uit het niets een harde zweepslag op haar voet. Een lid van de taliban had gezien dat haar voet niet bedekt was, wat natuurlijk niet mocht… Op zulke momenten moest het hele gezin zo snel mogelijk naar binnen spurten. Mijn ouders hadden volgens mij dus zeker gelijk als ze daar geen toekomst zagen voor hun kinderen. Nu ze zien dat we hier alle zes konden studeren en een goede job hebben, kan hun geluk niet op.”

Opleiding tot sommelier

In België hebben zowel Barin als haar familieleden hun leven helemaal op de rails gekregen. Zelf studeerde ze eerst af als schoonheidsspecialiste en visagiste, om uiteindelijk ook twee diploma’s als wijnkenner te halen. Eerst volgde ze een driejarige opleiding tot sommelier bij Syntra Midden-Vlaanderen, daarna volgde nog een specialisatie tot sommelier-conseil bij de Franse Université du Vin in Suze-La-Rousse. “Op 16-jarige leeftijd begon ik al met weekendwerk in de horeca en zo werd mijn interesse in wijn aangewakkerd”, verklaart Barin. “Het is dus zeker geen protestactie tegenover mijn roots, maar een keuze uit interesse. Sinds mijn 16 jaar heb ik altijd bij bistro De Vier Seizoenen in Oekene gewerkt. Eerste kende ik natuurlijk niets van wijn. Hoogstens het verschil tussen wit en rood.” (lacht)

“Aangezien ik mijn job goed wilde doen, verdiepte ik me steeds meer in het onderwerp. Blijkbaar is het een voordeel als je aan een opleiding tot sommelier start zonder enige wijnkennis, omdat je dan scherper proeft zonder vooroordelen. Of dat hebben ze mij toch zo verteld. Toen ik steeds vaker aan gasten een lekkere wijn voorstelde, keken ze vaak vreemd. Ze verwachten dat duidelijk niet van een buitenlands meisje.”

dan toch geen wijnbar

Hoewel Barin haar appreciatie voor De Vier Seizoenen graag benadrukt, gaat ze bij de heropening van de restaurants een nieuwe uitdaging aan. Dan gaat ze als zaalmedewerker aan de slag bij het Torhoutse Bassud, goed voor 14 op 20 in de gids van Gault&Millau. “Het is een niveautje hoger en na tien jaar ook gewoon een nieuwe uitdaging. Door de uitgebreide menu’s die geregeld wisselen en het feit dat ze er graag met aangepaste dranken werken, kan ik op die manier weer veel bijleren.”

“Combinatie tussen mijn wijnshop en job in restaurant Bassud is perfect”

Nochtans was een nieuwe job in een restaurant niet het oorspronkelijke plan. Barin startte met C-page al een online wijnshop (zie kaderstuk), maar wou eigenlijk ook een fysieke wijnbar en wijnshop openen. “De plannen waren zelfs tamelijk concreet. Ik had al een pand in Wervik op het oog en ook de gesprekken met de eigenaars schoten goed op. Uiteindelijk was het risico toch te groot door de huidige coronacrisis. Bovendien ben ik ook nog erg jong om helemaal op eigen benen te staan. De combinatie tussen mijn online wijnshop en mijn job in een restaurant is eigenlijk perfect.”

Weinig kritiek op job

In haar geboorteland is het drinken van alcohol dan wel uit den boze, Barin kreeg tot dusver weinig negatieve reacties op haar carrièrekeuze. “Het is in eerste instantie mijn job, dus wat maakt het nu uit of ik sommelier of dokter ben? Het is niet dat ik een dronkaard ben, hé!” (lacht)

“Maar het klopt zeker dat het in Afghanistan onmogelijk zou zijn. Daar riskeer je 60 zweepslagen of steniging als je alcohol drinkt. Zelf ben ik trouwens ook gelovig en als moslima ben ik ervan overtuigd dat er ‘iets’ is als hogere kracht, maar dat staat volgens mij los van mijn job. Natuurlijk werd er wel eens negatief gereageerd, maar toch heel zelden. Eigenlijk is enkel de mening van mijn familie belangrijk en zij steunen mij wel allemaal. Na wat wij samen hebben meegemaakt, is die band enorm belangrijk. Alle gezinsleden wonen dan ook in Roeselare en omstreken.”