75 jaar Ter Duinen (4): De sterrenchefs van morgen aan het woord

© WVH
Wouter Verheecke
Wouter Verheecke Medewerker KW

Met ruim 350 zijn ze: de leerlingen die zich dit schooljaar inschreven aan de hotelschool van Koksijde. Ieder met zijn eigen redenen, toekomstbeeld of culinair idool. Deze week laten we er hier vier van hen aan het woord. Volgende week sluiten de leerkrachten deze jubileumreeks af.

Louise Van de Casteele (13)

“Ze zijn hier streng, maar correct”

Louise Van de Casteele (13) zit in het eerste jaar Restaurant & Keuken en zit dus nog maar een maand achter de HK-schoolbanken. Dit in navolging van haar mama, die hier naar verluidt de tijd van haar leven had. Louise hielp haar als kind al in haar tearoom en ze klust nu geregeld bij in de B&B van haar grootouders. “De voorbije maand leerde ik bijvoorbeeld al groenten snijden, borden dresseren en ijs bereiden. Onze klas telt 22 leerlingen, wat soms wel druk kan zijn. Voor de praktijklessen worden we evenwel opgesplitst in twee groepen, zodat we een optimale begeleiding krijgen. Ook de theoretische lessen zijn heel toepassingsgericht, met vakken als ‘drankenkennis’ of ‘milieu, veiligheid en hygiëne’”, vertelt ze.

“Dat vind ik allemaal heel leuk om te doen, dus ik heb zeker het gevoel dat ik hier op mijn plaats zit. Ook al kreeg ik in de eerste weken al een nota, omdat ik een map niet bij had. Dit is zeker een strenge school, maar dat vind ik uiteindelijk wel nodig en goed”, stelt ze. Louise woont in Nieuwpoort, maar zit hier toch op internaat. “Dat wou ik zo, om niks te moeten missen van wat er zich tussen de schoolmuren afspeelt. Zo kan ik altijd over alles meepraten”, knipoogt ze.

Of Louise liever in de keuken werkt of in de zaal staat, daar is ze nog niet aan uit. “Ik ben graag onder de mensen en ik ben ook graag met eten bezig. Voor mijn latere beroep laat ik momenteel nog alle opties open”, zegt ze.

Matteo Snauwaert (16)

“Uniform draagt bij aan groepsgevoel”

Matteo Snauwaert (16) schreef zich hier al in in het eerste jaar, maar zat de voorbije twee schooljaren op een andere school. “Ik ben nu teruggekeerd, omdat ik liever de handen uit de mouwen steek dan voortdurend op een stoel neer te zitten”, vertelt hij. Voor de vierdejaarsstudent Hotel uit Nieuwpoort is het nu al een uitgemaakte zaak: hij wil later zijn eigen restaurant runnen. “Het harde werk schrikt mij niet af en is voor mij overigens geen onbekende, want mijn ouders hebben een bakkerij en mijn nonkel werkt als chef-kok. Zelf wil ik evenwel het liefst in de zaal aan de slag, omdat de keuken mij te stresserend lijkt. Ik wil mij liever tussen de gasten begeven om hen te bedienen en met hen een praatje te kunnen slaan”, zegt hij.

Later dit schooljaar mag Matteo overigens van het echte werk proeven met zijn eerste stage, waar hij nu al naar uitkijkt. “In afwachting daarvan leef ik mij nu alvast uit in de klaslokalen én op het internaat, waar er ook veel te beleven valt. We leven er de hele week samen met elkaar en dat zorgt voor een hechte groepssfeer. Ook ons uniform draagt bij aan dat groepsgevoel, want zo is iedereen gelijk”, merkt hij op. “In het begin moest ik weliswaar wat wennen aan dat kostuum, maar ik zie er niet tegenop om dat te dragen. Het hoort nu eenmaal bij de regels die deze school typeren, net zoals je zonder propere schoenen de klas niet binnenkomt. Die discipline moet er zijn”, vindt hij.

Jolien Calcoen (16)

“Later wil ik als maître werken”

Teamwork makes the dream work: het is een uitdrukking die Jolien Calcoen (16) zich zeker zal blijven herinneren na haar studies aan Ter Duinen. “Dat hoor je hier dikwijls door de keuken galmen, net als ‘k ga je hutten, wanneer je iets mispeuterd hebt”, lacht ze. De Oostduinkerkse bracht hier al haar hele middelbare schooltijd door en zit nu in het vijfde jaar Hotel. “Ik eet graag en ik vind het leuk om zelf dingen te maken, dus zat ik als kind al in de potten te roeren en dessertjes te maken. Die passie voor het koken kreeg ik met de paplepel mee van mijn mama en mijn granny. In HK krijg je een goeie opleiding, want je leert hier klassieke recepten bereiden, met ook oog voor vernieuwing”, vertelt ze.

Vorig schooljaar mocht Jolien stage lopen bij De Normandie in Koksijde en daar ontdekte ze dat de zaal haar nog meer boeit dan de keuken. “Ik vond het er zo leuk dat ik daar nu elk weekend ga werken. Later wil ik dan ook het liefst als maître aan de slag, zodat ik onder de mensen kan zijn en de gasten een leuke tijd kan bezorgen”, klinkt het. Vroeger had Jolien wel eens schrik iets te missen doordat ze niet op het internaat verblijft, maar nu merkt ze geen verschil meer tussen de internen en externen. Nu haar laatste studiejaar in zicht is, denkt ze ook al na over haar eindstage. “Daarvoor wil ik graag naar het buitenland. Het lijkt mij bijvoorbeeld wel leuk om onder de Spaanse zon lokale gerechten op te dienen”, droomt ze weg.

Axel Demeulemeester (17)

“Benieuwd naar andere culturen”

Axel Demeulemeester is als zeventienjarige de oudste van het viertal. Hij zit in het zesde jaar Restaurant & Keuken en zit sinds het derde middelbaar op de hotelschool. “Ik woon in Oostduinkerke en toen ik als kind hier passeerde, was ik al gefascineerd door deze bijzondere school met het internaat en de uniformen. De leerkrachten hechten hier veel belang aan beleefdheid, respect en discipline, wat ik zeker belangrijke waarden vind voor in het werkveld. Het is ook gewoon een goeie leerschool met veel praktijklessen, waar je alle basisbereidingen zoals fonds en fumets leert maken. Ondertussen kan ik al een goed stuk vlees of een lekkere vis klaarmaken en daar ben ik best wel trots op”, vertelt hij.

Axel wil later sowieso in de horeca aan de slag. “Niet zozeer in de keuken echter, maar wel in de zaal van een restaurant of aan de receptie van een hotel. Daar wil ik dan blije gezichten zien en de gasten een goed gevoel geven. Het liefst wil ik na mijn studies in het buitenland gaan werken. Ik ben immers benieuwd naar andere culturen, met andere gerechten, talen en mensen”, zegt hij. Vorig jaar was zijn stageplek noodgedwongen dicht bij huis, door de coronamaatregelen, maar dit schooljaar wil Axel graag naar Frankrijk of Nederland voor zijn eindstage. “Ik verlang ernaar om al wat ik de voorbije jaren al van de chefs en het zaalpersoneel geleerd heb in de praktijk te kunnen brengen”, klinkt het nog.