Familiebakkerij Decramer blijft groeien en verhuist atelier naar de Hoppestad: “Onze winkel in Vlamertinge is er al 135 jaar en dat zal niet veranderen” 

Maxime, Katrien Decramer, Danny Cherchié en Thibaud in het nieuwe productie-atelier in Poperinge. © LBR
Laurie Bailliu
Laurie Bailliu Medewerker KW

Bakkerij Decramer is een echte familiezaak die opgericht werd rond 1887 door Camiel Decramer en Leontien Lanssens. Ondertussen kneden de vierde en vijfde generatie, Katrien Decramer en Danny Cherchié en hun zonen Maxime en Thibaud – de broodjes. De bakkerij vind je na al die jaren nog steeds terug op de vertrouwde plaats langs de Poperingseweg in Vlamertinge. Het productie-atelier verhuisde een tijdje terug naar het industrieterrein in Poperinge.  

“Het was Camiel Decramer die zich als bakker in Vlamertinge vestigde rond 1887. Hij was getrouwd met Leontien Lanssens. Camiel overleed jammer genoeg op 32-jarig leeftijd en Leontien hertrouwde na zijn overlijden met Cyriel Vancaeyseele. De toenmalige bakkerij-herberg In den Hemel hebben ze samen verder uitgebaat”, vertelt Katrien Decramer (59). Samen met haar echtgenoot Danny Cherchié (61) is ze ondertussen de vierde generatie in de bakkerij.  

Oorlog

Tijdens de Eerste Wereldoorlog moest de familie een tijdje vluchten naar Frankrijk, maar na de oorlog keerden ze terug naar Vlamertinge waar de herberg-bakkerij verder werd uitgebaat. “Zijn zoon Gerard Decramer nam de zaak over rond 1925 met zijn echtgenote Madelein Pêtre. Hij was bekend voor zijn lekkere amandelkoekjes.” Er kwam een eind aan de herberg tijdens de Tweede Wereldoorlog. De bakkerij bleef wel bestaan. Er was toen een gebrek aan heel wat grondstoffen. Mensen brachten hun deeg of bloem binnen en Gerard bakte er brood mee voor hen.  

Export

“Bij de overname van Gerard zijn zoon, mijn vader, André en mijn moeder Françoise Van Bockstael in 1960 werd het rozijnenbrood ofwel het koekebrood een kenmerk.” Sinds 2003 vind je met Katrien Decramer en Danny Cherchié de vierde generatie terug in de bakkerij die nog steeds op dezelfde locatie in Vlamertinge gevestigd is. “Sinds wij de zaak hebben overgenomen is de omzet vertienvoudigd. Toen de grenzen pas open waren, trok Katrien naar kleine Franse winkeltjes met ons brood en koekebrood. Ze focuste zich op de verkoop, de winkel en onze drie kinderen. Ik zorgde dat er producten waren om te verkopen”, zegt Danny.  

(Lees verder onder de foto.)

De winkel in Vlamertinge is er al sinds 1887 en die blijft gewoon bestaan. Enkel het productie-atelier verhuisde naar Poperinge.
De winkel in Vlamertinge is er al sinds 1887 en die blijft gewoon bestaan. Enkel het productie-atelier verhuisde naar Poperinge. © LBR

Productie-atelier 

Wat begon als een herberg-bakkerij met enkele broodsoorten is uitgegroeid tot een grote ambachtelijke bakkerij. Ondertussen maakte de vijfde generatie, met zonen Maxime (30) en Thibaud (24), zijn intrede. Die nieuwe generatie denkt mee over de toekomst en daar hoorde een verhuis van het productie-atelier naar Poperinge bij. “Dat ik in de zaak zou stappen, was niet onmiddellijk de bedoeling. Plannen kunnen natuurlijk veranderen en ondertussen maken mijn broer Thibaud en ik deel uit van de bakkerij. Ik nam de volledige bouw in Poperinge voor mijn rekening. Het werd een grote klus waarbij we heel goed wisten wat we anders en beter wilden door al die jaren in Vlamertinge te produceren”, aldus Maxime. 

“Enkel mensen die het met passie doen blijven werken in een bakkerij”

“Thibaud volgt ondertussen nog de opleiding tot bakker in Brugge die hij eind volgende maand zal afronden. Het is de bedoeling dat hij verantwoordelijk wordt voor de volledige productie, terwijl Maxime instaat voor alle andere zaken zoals de verkoop, transport en personeel”, vertelt Danny.

De job in een bakkerij is niet voor veel mensen weggelegd. Alsmaar meer bakkers stoppen zonder opvolging. “Als je ziet welke investering een bakker moet doen om een modern en hygiëneconform atelier te bouwen, daar zou je van duizelen. Neem daarbij nog het werk tijdens de nachtelijke uren en feestdagen, dan vind ik wel dat je kan zeggen dat brood een ondergewaardeerd en onderbetaald product is. Volgens mij zijn dat de grootste redenen waarom veel kleine bakkers afhaken. Enkel mensen die het met passie doen blijven werken in een bakkerij. We zijn heel blij met ons personeel dat zich dagelijks voor de volle 100% inzet”, zegt Maxime. “Nu we met vier aan het roer staan, zorgt ervoor dat er wat ademruimte is.”

“Het ambachtelijke aspect blijft voor ons van groot belang”

Verhuis

De producten van bakkerij Decramer zijn tot ver buiten Poperinge terug te vinden, zelfs tot in Noord-Frankrijk. “Gemiddeld leveren wij 50 tot 60 professionele klanten per dag. Dit gaat dan onder andere over rusthuizen en supermarkten. Dagelijks worden er 2.500 à 3.500 broden gebakken. In de patisserie afdeling wordt gewerkt met vier mensen. Daar wordt ook nog gewerkt met echte boter en crème fraîche. Onze productie werd alsmaar moeilijker in Vlamertinge door de omvang. We zijn lang op zoek geweest naar een geschikte locatie en die vonden we uiteindelijk op het industrieterrein van Poperinge. Om uit te leveren is de Hoppestad ook een betere locatie”, verduidelijkt Maxime.  

“Voor de klanten verandert er voor alle duidelijkheid niets. De winkel in Vlamertinge is er al sinds 1887 en die blijft gewoon bestaan. De kwaliteit en de openingsuren blijven ook hetzelfde”, verzekert Maxime. Voor ons en ons personeel is het een efficiëntere en comfortabelere manier van werken. Daarnaast zijn we voor de toekomst ook volledig conform met de eisen van de overheid. Ondanks de grotere productieruimte willen we ons zeker blijven onderscheiden van de industriële bakkerijen. Het ambachtelijke aspect blijft voor ons van groot belang. Deze verhuis geeft ons, indien wenselijk, wel uitbreidingsmogelijkheden voor de toekomst.”  

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier