Van Luc (57) naar Niels (28), van Rik (62) naar Wouter (34) en van Dirk (64) naar Karel (38). Drie zonen Dekeyser zetten het jarenlange werk van hun vaders bij de gelijknamige ruim- en ontstoppingsdienst voort. Zo blijft het van oorsprong Brugse bedrijf al voor een vierde generatie in de familie. “Opa Robert belt nog twee keer per dag voor een stand van zaken”, lacht Wouter.
Zo vaders zo zonen. Dat is al decennialang de normale gang van zaken bij afvalbedrijf Dekeyser. De hoofdzetel vinden we terug in Sint-Andries, waar Jozef Dekeyser in 1955 een gat in de markt vond. Jozef ging op zijn eentje én als eerste in onze provincie met een huisvuil- en ruimwagen op pad, om anderen het werk met paard en kar te besparen. Jaren later nam Robert Dekeyser de fakkel van zijn oom over. Het bedrijf werd booming business, met tientallen werknemers en afvalwagens als exponenten.
Omdat de bergen afval en werk bleven aangroeien, schakelde Robert een voor een zijn drie zonen in om de zaak te versterken. Dirk was de eerste, in 1975. “Pa vond het niet meer dan normaal dat zijn zonen het bedrijf zouden voortzetten”, steekt Dirk Dekeyser van wal. “Dat werd zo verwacht in die tijd, bij veel familiebedrijven. Enkele jaren later stapten ook Rik en Luc in het bedrijf.”
Firma Dekeyser breidde ondertussen uit over de provincie, met vestigingen in Ieper, Kortrijk, Menen en Roeselare, het Oost-Vlaamse Ninove en het Henegouwse Moeskroen. Ondertussen stelt de firma 130 mensen tewerk en bestaat de vloot uit 70 vrachtwagens, met allerlei activiteiten gelinkt aan afval. De afgelopen jaren werd er hard gewerkt aan de opvolging, met succes. Drie kinderen van de zaakvoerders wilden het bedrijf in de toekomst verder positief op de kaart zetten.
Was dit een logische stap voor jou, Wouter?
Wouter: “Niet echt. Toen ik marketing ging studeren, had ik niet onmiddellijk de intentie om later in de familiezaak te stappen. Maar het zat wel in mijn achterhoofd. Ik werkte een paar jaar in de banksector maar toen hier nood was aan versterking, is het snel gegaan. De beslissing om de zaak effectief over te nemen is niet zo evident, want het brengt toch heel wat verantwoordelijkheden met zich mee.”
Dirk: “We zijn blij dat we de zaak kunnen overdragen aan drie van onze kinderen. Gelukkig was er geen interesse bij de anderen, want met de drie broers samen zijn er in totaal acht kinderen.”
Wat zijn de voor- en nadelen van werken met familie?
Dirk: “Ons pa zegt altijd: eendracht maakt macht. Dat is ook zo. De afstand naar elkaar toe is heel kort. Een enorm voordeel.”
Wouter: “Een ander groot voordeel is dat je een nog grotere drang hebt om de zaak goed te laten draaien. Want je doet het voor jezelf en je familie. Er is onder de neven een hechte familierelatie. Zo kunnen we erg comfortabel werken en is er een grotere betrokkenheid. Bovendien hebben we dezelfde toekomstvisie: verder groeien waar mogelijk en opportuniteiten met beide handen aanpakken. Een nadeel is dat harde woorden steviger aankomen. Van een collega die geen bloedverwant is, kun je dat sneller naast je neerleggen.”
Zijn er op familiefeesten afspraken als: even over het bedrijf praten en daarna niet meer?
Wouter: “Dat valt heel goed mee. De zaak komt soms eventjes ter sprake, maar dan maken we tijd voor alle familieleden, ook voor zij die niet in de zaak zitten. Opa zou er al het snelst over beginnen. Maar dan beginnen we subtiel over iets anders. (knipoogt) Hij wordt 92 dit jaar en belt nog twee keer per dag om de stand van zaken te kennen.” (lacht)
Dirk: “Dat is een andere generatie, hé. Dat gaat altijd maar over het werk, ook in de vrije tijd. Wij hebben dat al wat minder.”
Wouter: (pikt in) “Opa was trouwens net als onze vaders ongelooflijk gelukkig dat we de zaak wilden voortzetten. Er is op die manier ook wat druk om het goed te doen, maar hij helpt ons effectief, net als onze vaders uiteraard. Het is niet zo dat we nu zomaar met drie alles beslissen en hun mening links laten liggen.”
Is er trouwens al een vijfde generatie in de maak?
Wouter: (lacht) “Mijn dochter is twee dus ik kan het haar nog niet meteen vragen. We zullen wel zien. Deze overname is nog zo pril.”
Dirk: “Een vierde generatie is al heel wat. Daar zijn we fier op. In veel familiebedrijven wordt geen opvolging meer gevonden. En de ouders zijn er ook nog, hé. We draaien nog volop mee.” (knipoogt)
Werken jullie dan voortaan eigenlijk onder jullie zoons?
Wouter: “Dat vind ik mooi gezegd.” (schaterlacht)
Dirk: “Zoiets. (lachje) Ach, dat is nog een voordeel van een familiebedrijf. Wat wij nu nog doen, doen we voor onze kinderen. We zouden hen ook gewoon aan hun lot kunnen overlaten, maar dat doen we niet. We staan klaar met raad en daad.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier