Dominique Persoone bouwt nieuwe chocoladefabriek in hartje Afrika en zal daar geen eurocent aan verdienen

De interesse in Congo is zo groot dat er gebouwd wordt aan een tweede fabriek. “Die is tien keer zo groot”, aldus Dominique. © Kris Van Exel
Bert Vanden Berghe

Aan de rand van het wereldvermaarde Virungapark in Congo laat chocolatier Dominique Persoone een gloednieuwe chocoladefabriek bouwen, om de lokale economie te ondersteunen. Binnen de fabriek zorgt hij voor een wereldprimeur: de eerste cacao-rooster op zonne-energie. Het straffe? Door de coronacrisis is chocolade er plots enorm populair geworden. Nog straffer: Persoone verdient er bewust geen eurocent aan.

Het Nationaal Park Virunga, in het oosten van Congo, is zowat één van de grootste én mooiste parken ter wereld. De Belgische prins Emmanuel de Merode is er parkdirecteur en heeft als grootste uitdaging stropers en rebellen. Het is niet meteen de meest veilige omgeving, en toch koos topchocolatier en West-Vlaams Ambassadeur Dominique Persoone die streek uit om een indrukwekkend sociaal project op te starten.

Een paar jaar geleden pootte hij er immers een chocoladefabriek neer. “Dat zorgt ervoor dat mensen daar niet geneigd zijn om zich aan te sluiten bij de rebellen, maar zelfvoorzienend worden”, aldus de Brugse chocolatier.

De fabriek ligt immers in Beni, dat al jaren geteisterd werd door aanslagen en uitbraken van het ebolavirus. “In de fabriek werken er een dertigtal mensen, maar daarrond ontstaat een heuse economie. Van de mensen die de fabriek bouwden tot de chauffeurs en de dame die het eten voor de werknemers voorziet. De dames die alles inpakken zijn weduwen van overleden rangers. Die fabriek zorgt voor een hele nieuwe frisse wind in de streek en een echte positieve vibe. De beslissing om daar iets op te starten, was echt symbolisch.”

Tweede fabriek

Toen de coronacrisis uitbrak, zag Persoone het initieel niét zo positief in omdat de export aan banden werd gelegd. “Maar wat bleek? De Congolezen ontdekten massaal hun eigen chocolade. Tot dan wisten ze niet wat ze met die cacaobonen moesten aanvangen. Ook Oeganda gaat sinds kort overstag. We hebben op grote schaal kleine proevertjes gemaakt en uitgedeeld, en die zet heeft duidelijk opgeleverd. We bewaren de chocolade in tweedehands koelcontainers.”

Meer nog: de interesse is zo groot, dat er intussen volop gebouwd wordt aan een tweede fabriek. “Die is tien keer zo groot”, aldus Dominique. “Wellicht gaan er straks dus ook tien keer zoveel mensen aan de slag. Momenteel leggen ze de laatste hand aan een gloednieuwe machine: een cacaorooster die volledig draait op zonne-energie. Dit toestel is het eerste ter wereld. Eind april zou het moeten klaar zijn.”

Aan de rand van het Virungapark willen ze meer en meer inzetten op lokale economie, zoals het telen van koffiebonen en chiazaad. Dominique kan ook op de steun rekenen van enkele partners om de fabriek te realiseren. Niet in het minst van het Virunga-park zelf, maar ook van lokale landbouwer Dimitri Moreels (zoon van chirurg Reginald Moreels, red.), een Mexicaanse partner en een Zweedse organisatie. Ondertussen ontving Dominique ook financiële steun vanuit ons land. Die is afkomstig van Finexpo, een comité binnen verschillende federale overheidsdiensten, dat de export van Belgische kapitaalgoederen en aanverwante diensten wil ondersteunen.

Eerlijk loon

Zelf verdient Dominique er geen cent aan. “Dat was al van bij de start vastgelegd. Je kan geld geven aan het goede doel, van Oxfam tot 11.11.11, maar ik wilde zelf iets opstarten en zien wat er met mijn geld gebeurde.”

Ook nu nog volgt Dominique alles van nabij. “Om de veertien dagen sturen ze een staal op, zodat ik de kwaliteitscontrole kan uitvoeren. In het begin, bij de bouw van de fabriek, was ik er vaak. Maar vandaag houden we regelmatig meetings online. Alles wordt daar heel goed opgevolgd door een lokaal team. De chocolade bieden we ook aan bij ons in de winkel, maar dat is niet de basis van The Chocolate Line. In Mexico heb ik nog een plantage, waar ik zelf boer ben. In Congo werken de cacaoboeren voor ons, aan een eerlijk loon. Dat was heel lang anders, voor wij daar voet aan land zetten. Die andere aanpak werpt zijn vruchten af.”