De vakantiejob van … Peter Vyncke: “Ik heb kilo’s mosselen gekuist”

Straks verhuist hij met zijn gezin voor een paar jaar naar Singapore en wanneer we hem bellen, is hij ergens onderweg tussen Ostrava en Wenen. Hij heeft er net een conference call op zitten met zijn broer die op dat moment in Italië vertoeft. Je kan Peter Vyncke dus zonder overdrijven een wereldburger noemen. Maar zijn eerste vakantiejob bracht hij door aan de Belgische kust, in Koksijde. Hij kuiste er à volonté mosselen. “Ik leerde er vooral hoeveel je kan bereiken door tegen iedereen vriendelijk en respectvol te zijn.”

Door Tom Delmotte

Toen hij op zijn zestiende richting kust trok om er in de horeca te werken, had Peter Vyncke al verschillende vakantieperiodes thuis in de fabriek gewerkt. “Mijn vader vond het erg belangrijk dat we als kinderen de waarde van het geld leerden kennen. Ik heb het geluk gehad om geboren te worden op het noordelijk halfrond en kende een zorgeloze jeugd. Maar ik heb ook leren werken. Zo knapte ik allerlei klusjes op als een soort tegenprestatie. Ik herinner me dat ik ooit de telelens van een dure Minolta liet vallen en dat ik dan maar de poorten van de fabriek moest schilderen. Niets voor niets. Ik ben blij dat meegekregen te hebben van thuis.”

Voor zijn eerste echte vakantiejob werd het Resto Real in Koksijde. Logeren deed hij bij zijn tante in Nieuwpoort. “Elke morgen vertrok ik om 7 uur ‘s morgens – het leek nog nacht met mijn fiets langs de dijk naar Resto Real. Ik begon er helemaal onderaan de ladder. Als jongste van de bende mocht ik er de mosselen kuisen. Kilo’s mosselen heb ik er zien passeren, eindeloos heb ik gespoeld. Ik ben helemaal geen keukenheld, mijn bijdrage in het huishouden is minimaal, maar naar het schijnt maak ik nog steeds de beste mosselen ter wereld. Wat het geheim is? Tot vervelens toe kuisen tot je enkel de properste en mooiste schelpen overhoudt…”

De kracht van de glimlach

Het volgende jaar werd Peter, naast de mosselkuis, ook ingeschakeld in de zaalbediening. “Ik leerde er de aanpak van de chef beter kennen, een crème van een kerel. Hij leerde me de kracht van vriendelijkheid en respect. De eigenaar van de zaak maakte voor iedereen tijd en bediende elke klant, leverancier, medewerker en jobstudent met de glimlach. Zo raak je ver.”

Wat ik geleerd heb in de horeca, wilde ik vertalen naar de industrie

Onbewust legden zijn ervaringen bij Resto Real de basis voor de manier waarop Peter als bedrijfsleider in het beroepsleven staat. “Hospitality staat centraal in de horeca en ik heb getracht het te vertalen naar de industrie. Net als in een hotel wil ik iedereen behandelen als een vijfsterrenklant. Als mensen zich goed in hun vel voelen, dan bereik je samen zoveel meer. Ik zet er als ondernemer met mijn Vynckeneers heel sterk op in. Onze medewerkers moeten zich een volwaardig lid van een hechte groep voelen en zich amuseren in wat ze doen. Van Tsjechië over Harelbeke tot China: iedereen kent bij Vyncke het woord ‘jeunen’. Dat zit in ons wereldwijd DNA.”

Ook zijn kinderen hebben altijd een vakantiejob gedaan, al hadden de jongens er vaak geen tijd voor door hun engagement in de leiding van de KSA. “Maar dat vind ik niet erg, voor mij is dat gelijkgesteld met een studentenjob. In een jeugdbeweging leer je ook organiseren en je belangeloos inzetten voor de ander. En dat maakt het extra mooi.”

Naar Singapore

Het wordt geen gewone zomer voor het gezin Vyncke. Half augustus verhuist Peter met zijn vrouw en 3 van zijn kinderen voor enkele jaren naar Singapore om van daaruit de Aziatische markt verder te ontwikkelen.

“Ik ben de eerste om deze stap te relativeren. We gaan er in een bemeubeld appartement wonen. Iedereen kent er Engels en de schoolvakanties lopen er gelijk met de onze. Dus zullen we in die periodes geregeld nog in België zijn bij familie en vrienden. En trouwens, als er één ding goed is aan de Coronacrisis, dan is het wel dat onze digitale mogelijkheden versneld zijn met 10 tot 15 jaar. Zonder deze pandemie konden we nu nog niet zo vlot communiceren via het internet.”