Hun opslagruimtes puilen uit en op hun gratis ophaaldienst is het vaak tot een week wachten. De Kringloopwinkel is het slachtoffer geworden van het eigen succes. Omdat er ook een structureel personeelstekort is, lopen ze sinds het einde van de coronalockdown meer dan hen lief is achter de feiten aan. “We organiseren ons zo goed en zo kwaad als we kunnen, maar zonder extra mensen op de werkvloer blijft het behelpen.”
“Daar liggen kleren die eind mei en begin juni werden opgehaald, maar we moeten nog beginnen aan het sorteren. Het is normaal dat je wat overschot hebt, maar dit jaar is het echt uitzonderlijk. De berg textielzakken hierachter is al torenhoog en dan moeten we nog honderden dozen verwerken. Of we het allemaal nog gedaan krijgen? Dat moet, hé. (lacht) We doen voort zo snel als we kunnen.” Valerie Carnel en haar team sorteerders op de textielafdeling van het grote Kringloopwinkel-depot in Heule hebben meer dan hun handen vol.
Tijdens en vooral kort na de lockdown stroomden de kleren, jassen, schoenen en andere soorten textiel binnen als nooit tevoren. Op dit moment verzamelde De Kringloopwinkel voor de regio Zuid-West-Vlaanderen en het Oost-Vlaamse Kruisem al zo’n 15 procent meer textiel dan vorig jaar. Ook voor andere stukken zoals meubilair of elektrische toestellen is en blijft het aanbod gigantisch.
Alleen op pad
“Ook vanuit andere kringwinkelcentra horen we gelijkaardige verhalen”, zegt communicatieverantwoordelijke Jo Vanackere. “Langs de ene kant kunnen we de groei natuurlijk alleen maar toejuichen. Het toont aan dat de mensen helemaal mee zijn in ons denken en het nut van hergebruik inzien. Het idee van de kringloopwinkel wint terrein in de samenleving. Maar aan de andere kant zorgt de enorme instroom voor grote uitdagingen.”
De druk is groot, en dat laat zich ook zien in het depot aan de Warande in Heule. “We moeten intussen ruimtes gebruiken die daar eigenlijk absoluut niet op zijn voorzien”, aldus Jo. “We moeten ook intern schuiven met onze medewerkers. We organiseren ons zo goed en zo kwaad als we kunnen, maar zonder extra mensen op de werkvloer blijft het behelpen. Normaal zijn onze ophalers altijd met twee op pad. Dat is geen overbodige luxe, zeker als je meubels moet verhuizen. Maar jammer genoeg moeten we nu al te vaak chauffeurs alleen op pad sturen.”
Dat De Kringloopwinkel op de werkvloer vandaag met een personeelstekort van dik 10 procent kampt, heeft in grote mate te maken met de coronacrisis. Als maatwerkbedrijf zijn zij een belangrijke tewerkstellingsplaats voor mensen die moeilijk terechtkunnen op de reguliere arbeidsmarkt. “Denk aan zij die al lange tijd zonder werk zitten of bijvoorbeeld te kampen hadden met een verslavinsgproblematiek”, legt Jo Vanackere uit. “Mensen die bij ons aan de slag kunnen, worden begeleid door het OCMW of de VDAB. Het hoofddoel is om hen via De Kringloopwinkel voor te bereiden op een gewone job.”
100.000 jobs
Maar tijdens de coronaperiode zijn bij de OCMW’s en VDAB simpelweg minder trajecten opgestart waardoor er te weinig nieuwe krachten kunnen worden aangeworven. “En we kampten eigenlijk al met een structurele onderbezetting. Voeg daarbij nog de quarantaineperikelen bij een vermoeden van coronabesmetting en het is duidelijk dat je in de problemen komt”, zegt Jo. “Bovendien kunnen wij niet zomaar vacatures uitschrijven, hoe graag we dat ook zouden willen. Sociale tewerkstelling is nu eenmaal gebonden aan een strikte regelgeving.”
Samen met koepelorganisatie Herw!n pleit De Kringloopwinkel voor een versoepeling van die regels, investeringen in de sociale circulaire economie en een kans voor de sociale werkgevers om verder te kunnen groeien. “Binnen de vijf jaar kunnen volgens ons 100.000 jobs gecreëerd worden voor mensen in die sociale circulaire economie”, klinkt het bij Herw!n. “Iedereen heeft recht op werk. Ook zij voor wie de afstand tot de arbeidsmarkt groot is. Uiteraard kosten de 100.000 jobs veel geld. Het gaat immers om gesubsidieerde tewerkstelling. Maar dit zijn mensen die anders niet aan het werk zijn en dus staat hier een besparing aan uitkeringen en bijkomende inkomsten aan belastingen tegenover. Investeren om elders te besparen, met andere woorden.”
Aan de laad- en loskaaien van de gratis ophaaldienst is het intussen best druk. Twee stevige werkkrachten zijn bezig met uitladen, chef Didier Masure bekijkt de planning voor de komende dagen. “Voor de regio Kortrijk moet het binnen de twee dagen lukken om langs te komen, verder zeker binnen de week”, zegt hij. “Dat vraagt wel wat geduld van de mensen die meestal zo snel mogelijk van hun meubels of toestellen af willen.” Jo knikt: “Wie belt, verwacht soms dat het materiaal nog diezelfde dag kan worden opgepikt. Dat is natuurlijk wel heel ambitieus. Maar we willen anderzijds absoluut niet dat mensen ons overslaan en toch rechtstreeks naar het recyclagepark trekken omdat ze te lang moeten wachten. Trouwens, je kan je meubels ook nog altijd zelf brengen, ofwel naar een van de winkels ofwel naar het centrale inzamelpunt in Heule.”
Goede staat
“We zien ook dat veel mensen hun kapotte of versleten spullen nog te vaak aan ons proberen te slijten”, zucht Didier. “Nochtans vragen we altijd vooraf of het aangeboden materiaal nog in voldoende goede staat is. Zijn er vlekken, scheuren, grote krassen of andere duidelijk zichtbare mankementen, dan moeten we het simpelweg weigeren. Ook al zorgt dat soms voor discussie.” “Uiteindelijk telt voor ons vooral de klant. Je koopt het liefst stukken die er goed uitzien, ook al is dat dan tweedehands”, voegt Jo toe.
Voor de stukken die niet verkocht raken of toch een klein defaultje vertonen, zocht en vond De Kringloopwinkel eveneens oplossingen: De Hangaar en De Bazaar. “Onze twee outlets, zeg maar, waar je voor spotgoedkope prijzen of bij kledij zelfs per gewicht tweedehands kan kopen. Almaar meer verenigingen maar ook bedrijven en scholen vinden de weg naar onze outlets. Een stoel voor een euro, een tafel voor drie euro of een zetel voor tien euro. Geef toe, het is beter zo dan dat alles op het containerpark eindigt”, besluit Jo.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier