Karen van uitvaartzorg Deruddere in Wingene zal coronaperiode nooit vergeten: “Mensen bleven vaak verweesd achter”

(foto Nele)
(foto Nele)
Redactie KW

Begrafenisondernemer zijn, is toch wel een apart beroep. Tijdens de coronaperiode beleefden ze een heel intense periode. Karen Deruddere staat aan het hoofd van Uitvaartzorg Deruddere. “De medewerkers verdienen een grote pluim. Tijdens deze hectische en uitputtende periode gaven ze het beste van zichzelf”, aldus Karen Deruddere.

Uitvaartzorg Deruddere is een gevestigde waarde in de gemeenten Wingene en Beernem. Paul Deruddere nam indertijd het uitvaartcentrum over van zijn vader en samen met zijn echtgenoot Dorine Soete bouwden ze dit uit tot wat het nu is. Dochter Karen nam de zaak over.

“Ik ben een jonge vrouw van 37 jaar die aan het roer van een uitvaartcentrum staat, maar dat is niet zo ongewoon”, weet Karen. “Jaren geleden was een vrouwelijke uitvaartondernemer nog zeldzaam. Dat is gelukkig verleden tijd. En als ik eerlijk mag zijn, de vrouwelijke inbreng is een meerwaarde in onze branche. In alle bescheidenheid, maar wij voelen sommige dingen toch nét iets anders aan. Ik zie dat ook aan mijn mama Dorine.”

“Mijn beide ouders helpen nog mee, gelukkig maar. Zij hebben de ervaring en ik leer nog iedere dag bij. Zonder hen was ik er nooit aan begonnen. Nu ben ik trots dat ik de zaak mag verder zetten”.

Hoge sterftecijfers

De uitvaartcentra werden hard getroffen door het coronavirus. Ze werden meegesleurd in het onbekende en beleefden een intense en moeilijke periode. “Toen in maart verleden jaar de dagdagelijkse persconferenties begonnen met die vreselijke sterftecijfers was het bij ons nog vrij rustig. Ik dacht al vlug dat het nog zou meevallen. Maar toen ontplofte het echt. Van de ene dag op de andere kwamen er meldingen van corona-overlijdens binnen. Wij stonden machteloos. De beelden van Italië bleven ons bij en deden toen ook onze ogen openen.”

“Ik wilde mij goed voorbereiden op het ergste. De overheid nam beslissingen en dat was nodig. Ik had toen alle begrip, want anders was het een echte catastrofe geworden. Er mochten geen rouwmaaltijden of koffietafels plaatsvinden en het aantal aanwezigen op een uitvaartdienst was beperkt. Afscheid nemen van een persoon die overleed aan corona mocht niet. De opbaring mocht niet gebeuren. Groeten kon enkel met een gesloten kist. Na de dienst mocht men niemand vastpakken of knuffelen. Daardoor bleven mensen vaak verweesd achter na een dienst. Dit alles kende wel een grote weerslag op al die families, die afscheid moesten nemen van een geliefde. Door het coronavirus moesten ook wij ons aanpassen.”

Persoonlijk contact

“Ook al konden wij niet veel doen, toch deden we dit eigenlijk wel. We kozen ervoor om tijdens de voorbereiding van een uitvaart het persoonlijk contact echt te behouden. Er waren collega’s die uit veiligheidsoverwegingen alles regelden via de telefoon of computer, maar ik kon dit niet over mijn hart krijgen.”

“Als uitvaartverzorger word je zodanig in vertrouwen genomen door de nabestaanden dat je hen persoonlijk in levende lijve moet spreken. Uiteraard met inachtneming van de nodige maatregelen. Wij deden ook een beroep op een gespecialiseerde firma die het funerair en forensisch vervoer van de overledene verzorgde. Zij wisten perfect hoe ze dit op een veilige manier konden doen. Mijn medewerkers verdienen een echte pluim. Hoe hectisch en uitputtend het ook was, ze gaven het beste van zichzelf om voor een iedereen een waardige uitvaart te verzorgen.”

Rouwmaaltijden

“Onverwacht ontdekten wij ook de positieve kant na een uitvaart. De dienst vond plaats in beperkte kring en dat was persoonlijker. Er waren minder aanwezigen en dat schepte een intieme sfeer. Ik voelde dat de dienst intenser beleefd werd. Via livestream konden wij mooie diensten tot in de huiskamer brengen. Mensen kwamen ons achteraf extra bedanken. Dat deed deugd en ik dacht: wij hebben toch het verschil gemaakt in deze moeilijke tijd.”

“Gelukkig kunnen we die periode achter ons laten. Onlangs hadden we onze eerste rouwmaaltijd na een maandenlange lockdown. We hebben het voordeel dat onze aula in Sint-Pietersveld in Wingene uitermate geschikt is voor familiale ontvangsten. Het terras is overdekt en eventueel verwarmd. We beschikken over onze eigen keuken en kunnen alles serveren.”

“Voorlopig vond dit alles buiten plaats, maar vanaf 9 juni mogen wij ook binnen mensen ontvangen volgens de maatregelen. Je kunt niet geloven hoeveel deugd het deed om te zien hoe die mensen troost putten door weer met elkaar aan tafel te zitten na een afscheidsdienst.”

(NS)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier