Na 34 jaar bakten Patrick Declerck (62) en Anja Van Nuffel (55) het laatste broodje in de bekende dorpsbakkerij. Uit Woumen, Diksmuide, Roeselare, Ieper, Gistel,… kwamen er klanten om te genieten van het lekkere brood en vooral van de overheerlijke taarten die bakker Patrick samen met zijn hulp David Royer bakten. Charlot Vanden Steen en de vele andere meisjes waren onmisbaar om de klanten de nodige lekkernijen te bezorgen.
“Ik leerde de bakkersstiel op vele plaatsen. Ik liep school in Ter Groene Poorte in Brugge en ging dan op leercontract toen ik 13 à 14 jaar was in bakkerij De Kraaie bij mijn nonkel. In die tijd was men niet streng over de leeftijd om te starten met een leercontract. De vader van Anja werkte er ook in als bakker. Enkele tijd later begon hij een zelfstandige zaak en ik trok met hem mee. En ja, van het één kwam het ander.” “Op nieuwjaarsdag kreeg ik een boeketje rozen”, vult Anja met twinkelende oogjes aan, “en het was meteen dus koekenbak, om in het bakkerstermen te zeggen.”
“We zijn eigenlijk heel toevallig in Woumen beland. We hadden nog nooit van de gemeente gehoord, zelfs Diksmuide was onbekend, op een verre herinnering aan een schoolreis na. In een plaatselijk krantje in Aartrijke lazen we een advertentie over een bakkerij die te koop stond. We gingen een kijkje nemen, bespraken alles met Gilbert en Martha – twee mensen met het hart op de juiste plaats – en de deal was gesloten.”
Moderne bakkerij
“In de oude bakkerij Timperman bleven we negen jaar werken. Het was aanpassen, we hadden plaats te kort om al het lekkers uit te stallen. Toevallig kwam het huis naast onze bakkerij (café De Tramstatie, red.) te koop. We dienden niet lang na te denken. Plannen maken, alles op een rijtje zetten,… We bleven wonen in het huis van bakker Timper, zoals hij in de volksmond genoemd werd. Een nieuwe moderne bakkerij zou de Blankaartgemeente rijk zijn en het grote voordeel was dat er achter de zaak ook een grote parking was. Een geschenk voor de vele klanten.”
Zijn er herinneringen die ze voor altijd zullen meenemen? “Bijzonder leuk waren de momenten dat de kleuters en de leerlingen van de vrije basisschool de bakkerij kwamen verkennen. Ze mochten dan het deeg kneden, koekjes bakken en zo fier als een pauw hun creaties meenemen naar huis om ma en pa te verwennen. De gezellige drukte van de feestdagen waarbij men in rijen stond aan te schuiven om al die heerlijke broden en taarten op te halen, de buren die een babbeltje deden, mensen die in het voorbij wandelen zwaaiend ons begroetten in de winkel,… Het zijn zaken die in ons hart bewaard blijven”, vertelt Anja met een warm hart.
De beste taartjes
In de eerste jaren dat Patrick en Anja werkzaam waren in Woumen hadden ze het niet makkelijk omdat de beide ouders van Patrick in korte tijd gestorven zijn. Maar de tegenslag bleef gelukkig niet duren en de volgende jaren zagen drie kinderen het levenslicht: Jim, Pablo en Melanie. De vijf kleinkinderen maakten het geluk volledig. Een lekje pudding links, een chocolaatje rechts, een koekje bij het afscheid waren voor Anja en Patrick topmomenten. ‘Opi bakt de beste taartjes,’ zeiden de lachende gezichtjes dan in koor.
Madam Jeanette
“Wat nu? We blijven nog eventjes brood bakken om de broodautomaat te vullen en zo de klanten te bedienen. Binnenkort zien we dan wel hoe het verder gaat. Maar één ding is zeker: half juni openen we met trots onze B&B madam Jeanette in Kemmel (de naam is een verwijzing naar de moeder van Patrick die veel te vroeg gestorven is, red.) Zo blijven we nog een beetje onder de mensen, kunnen we de klanten nog verder soigneren met heerlijke broodjes van Patricks hand, … Eigenlijk blijven we doen wat altijd graag deden”, besluit Anja.
“Op dit moment is er nog geen overnemer maar we hopen uit de grond van ons hart dat die er snel komt en Ons Dorp zo verder kan blijven bestaan”, besluit Patrick voldaan maar toch met een tikkeltje weemoed. (SD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
