Exact 50 jaar geleden namen Norbert (73) en Monique (74) Brouckaert een slagerij over op de hoek van de Markt en de Hoogstraat. Intussen baten zoon Christof (49) en diens echtgenote Evelien Coysman (40) de zaak al jaren uit. Om de halve eeuw dat de slagerszaak in de familie is te vieren, zijn er dit weekend onder meer proevertjes en geschenkjes voor de klanten.
“Ook mijn ouders hebben destijds de slagerij overgenomen”, opent Christof Brouckaert. “Hoelang er hier al een dergelijke zaak was, kon ik niet achterhalen. Toen mijn ouders hier startten, zag het er nog totaal anders uit. Er was hier nog een open ruimte waar zelfs een frituur was gevestigd.”
Geen spoor meer van dit alles nu: in 1978 werd alles vervangen door een nieuwbouw. En daarin runnen Christof en Evelien de zaak sinds 2005. Aanvankelijk draaide Christof een tijdlang mee met zijn vader, en na de overname gebeurde het omgekeerde. “Op die manier verliep de overgang naadloos.” De appel viel niet ver van de boom. “Al was het maar één appel”, lacht Christof. “Mijn broer volgde weliswaar ook de opleiding tot slager, maar ging als biervoerder aan de slag. Zelf heb ik niets anders gekend, ik ben ermee opgegroeid. Ik heb de slagersopleiding in Diksmuide gevolgd en na mijn legerdienst heb ik nog elders ervaring opgedaan, om dan in eigen huis te kunnen werken.”
Bij hun huwelijk deed Evelien de intrede. “Eigenlijk was ik aan het werk als opvoedster bij mensen met een mentale beperking. Wel had ik altijd al van een eigen zaak gedroomd. Mijn grootmoeder had een kruidenierswinkeltje. Bij mijn zwangerschap ben ik beginnen meedraaien in de zaak en ik ben eigenlijk niet meer teruggekeerd naar mijn vorige job. De slagerij vond ik veel toffer”, knipoogt ze. Intussen zijn er met Cis (8) en Colette (5) opnieuw twee mogelijke opvolgers.
Het blijft hard labeur: ik start om 5 uur en heb eigenlijk nooit gedaan
Van 3 naar 13 slagers
“Daar denken we helemaal nog niet aan”, verzekert Evelien. “Dit is een keuze die zij moeten maken en bovendien zal eerst moeten blijken of alles nog wel rendabel is met de huidige energieprijzen. Wij wachten met een bang hartje de afrekeningen af. Niet alleen een bakker wordt met hoge stookprijzen geconfronteerd. Ook wij hebben torenhoge energiekosten.”
“De interesse voor de stiel is ook weg”, pikt Christof in. “Er zijn nauwelijks nog leerlingen die de slagersschool volgen. De interesse voor de bakkersschool lijkt groter. Toch is het even hard werken. Ook ik ga om 5 uur al aan de slag en eigenlijk hebben we nooit gedaan”, knipoogt hij. “Er is heel wat bijgekomen met de normering en administratie. Dat laat zich merken. We zijn nu nog met een drietal slagers in Oostrozebeke. Toen mijn ouders startten waren dat er nog liefst 13.”
“Ook geschikt personeel vinden, is een moeilijke opgave”, neemt Evelien weer over. “Mochten we het met ons tweetjes kunnen runnen, zouden we dat doen. Maar daarvoor is ons aanbod te groot.” Waar in de beginjaren vooral gefocust werd op kotelet, biefstuk en wat fijne vleeswaren als specialiteit, zijn er tegenwoordig tal van schotels bijgekomen. “In 2008 werd de winkel vernieuwd en in 2019 voerden we nogmaals wijzigingen door. Sindsdien staan ook de delicatessen centraal”, zeggen de twee. “Dit maken we allemaal zelf, zelfs de mayonaise is vers. Enkel een vegetarisch aanbod slaat hier niet aan. Dit hebben we nochtans geprobeerd, maar misschien is een zaak waar ook vlees verkocht wordt een brug te ver voor een vegetariër om binnen te springen? De vaste klanten maken het grootste deel uit van ons klantenbestand. Passanten zijn sterk afgenomen sinds de Expresweg is geopend en het kruispunt hier heraangelegd werd.”
Veel tijd om te vieren is er niet. Klanten die zaterdag langskomen, kunnen op een attentie rekenen. Er zijn ook proevertjes voorzien.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
