Artsen zorgen al tien jaar voor wijn van Schuiferskapelse bodem: “Onze eerste rode wijn moet de kers op de taart worden”

Emmanuel Audenaert en Daphné Van den Bussche nippen van een glaasje eigen schuimwijn. “We zijn klaar om nieuwe stappen te zetten.”©Wouter Meeus
Emmanuel Audenaert en Daphné Van den Bussche nippen van een glaasje eigen schuimwijn. “We zijn klaar om nieuwe stappen te zetten.”©Wouter Meeus
Philippe Verhaest

Exact tien jaar geleden plantten Emmanuel Audenaert en Daphné Van den Bussche de eerste wijnranken van Wijngoed Kapelle aan. Anno 2021 is hun initiële hobby uitgegroeid tot een bloeiend bijberoep én komend najaar gooien ze voor het eerst een eigen rode wijn op de markt. “We werken steeds professioneler, maar de passie blijft primeren.”

Het verhaal van Emmanuel Audenaert (43, heup- en bekkenspecialist aan UZ Gent) en Daphné Van den Bussche (44, vaatchirurg aan het Sint-Andriesziekenhuis van Tielt) leest als een roman. Op hun schilderachtige hoeve in het landelijke Schuiferskapelle plantte het koppel tien jaar geleden de eerste wijnranken aan en legden zo onbewust de basis voor Wijngoed Kapelle, hun eigen wijndomein dat steeds meer aan bekendheid wint. “Eigenlijk wilden we gewoon iets doen met de aanpalende weide aan onze woning”, duiken ze in hun herinneringen. “Het plan was om, puur als hobby, zelf wijn te maken. Maar het is iets anders uitgedraaid”, glimlachen ze.

Ondertussen zijn we tien jaar verder. Schrik je ervan hoe snel de tijd gaat?

“Toch wel. Die tien jaar zijn voorbij gevlógen. Onze iPad toont ons om de zoveel tijd herinneringen van een tijd geleden en onlangs zagen we de foto’s passeren van toen we onze eerste wijnranken aan het aanplanten waren. Dan wrijf je wel eens in je ogen.”

Jullie hebben de voorbije periode grote stappen gezet. Lijken jullie nog op de aspirant-wijnbouwers van 2011?

“De passie is nog altijd even groot. Of zelfs toegenomen. Maar we hebben heel veel kennis opgedaan. Al doende leert men, hé. We werken nu veel efficiënter en professioneler dan in onze begindagen. Wijngoed Kapelle zit ondertussen op kruissnelheid en we zijn klaar voor de volgende tien jaar. Dit hele verhaal is ondertussen zelfbedruipend geworden en we kunnen ons steeds beter materiaal aanschaffen. Onontbeerlijk om lekkere producten voort te brengen. Onze hobby is stilaan een uit de kluiten gewassen bijberoep geworden.”

In onze wijnkelder zullen enkele tienduizenden flessen rustig kunnen rijpen

Hoe belangrijk is het wijnverhaal in jullie leven?

“Het is een essentieel onderdeel geworden. We timmeren al tien jaar aan deze droom en elke dag wordt die nog iets mooier. Als arts hebben we allebei een drukke en vaak stressvolle job, onze wijnactiviteiten zijn de perfecte manier om ons hoofd leeg te maken. Het positieve sociale contact dat erbij hoort, is eten en drinken voor ons. We hopen om, zodra het weer kan, onze rondleidingen opnieuw op te starten.”

Jullie wijn wordt stilaan in één adem genoemd met Schuiferskapelle. Stemt jullie dat trots?

“Het zal wel zijn. We zijn allebei aangespoelden (Emmanuel is afkomstig van Sint-Niklaas, Daphné uit het Brugse, red.) , maar voelen ons echte Schuiferskapellenaars. Het doet deugd dat het dorp onze wijn omarmt. Het is echt iets ‘van hier’ geworden. Die authenticiteit willen we ook uitstralen: bij ons vind je geen massaproducten, maar wijn met een verhaal. En dat spreekt de mensen aan. Daar kunnen we alleen maar blij om zijn.”

‘Bevrijdingsfeesten’ op 11 juli?

De wijnclub van Schuiferskapelle, met haar thuishaven in ‘t Een en ‘t Ander, koestert plannen om op zondag 11 juli een gezellig dorpsfeest te organiseren. “Misschien kunnen we dan stilaan de bevrijding van coronacrisis vieren?”, stelt Emmanuel. “We willen in Franse stijl een gezellig feestdorp optrekken in het centrum van de gemeente en zullen proberen om zoveel mogelijk lokale handelaars achter ons idee te scharen. Bedoeling is om enkele lange tafels onder te kerktoren te plaatsen en de mensen te laten genieten van een lekker glas en heerlijke streekproducten, met een streepje muziek op de achtergrond. Maar uiteraard zullen we de dan geldende coronamaatregelen tot in de puntjes volgen.”

Voor elke wijnbouwer is de kwaliteit van doorslaggevend belang. Hoe was de oogst van 2020?

“2020 heeft op veel vlakken een slechte reputatie, maar in de wijnwereld gaat hij in de geschiedenisboeken als een topjaar. We hadden een prachtig voorjaar met amper vorst en een droge zomer: een succesrecept voor goeie druiven. Van onze twee hectare hebben we in totaal drieduizend liter wijn kunnen maken. Een mooi volume.”

Afgelopen maand werden we wel met stevige nachtvorst geconfronteerd. Plaatsten jullie ook vuurpotten tussen de ranken?

“Neen. Dat hebben we nog nooit gedaan, we laten gewoon de natuur haar werk doen. We hebben er ook de tijd niet voor, aangezien we er nog allebei een drukke job in het ziekenhuis op nahouden. Gelukkig hebben we geen schade geleden, al hebben we wel een paar nachten met de poepers gezeten. We zijn hier in West-Vlaanderen wel gezegend met een iets milder zeeklimaat. Het kwik daalde hier toch iets minder fors dan in het binnenland. Dat speelde in ons voordeel.”

Hoe kijken jullie naar de komende tien jaar?

“Met veel ambitie. Iets verderop in de straat hebben we een extra anderhalve hectare aangekocht en die is ondertussen twee jaar beplant. We hopen om daar binnen twee jaar de eerste druiven te mogen plukken. Binnen twee weken starten we ook met de bouw van onze wijnkelder. Die wordt zo’n 150 vierkante meter groot en zal ons capaciteitsprobleem oplossen. We zullen er enkele tienduizenden flessen kunnen laten rijpen en zal letterlijk voor ademruimte zorgen. Tegen volgende winter willen we die in gebruik nemen. En net als elk jaar willen we ook nu weer met een specialleke uitpakken. Eerder maakten we al onze eigen porto en vermout, nu willen we ons toeleggen op amaretto en ratafia, een aperitieflikeur van 20 graden sterk.”

En jullie langverwachte rode wijn? Wanneer komt die er?

“Ieder jaar vinden we dat die nog net dat tikkeltje beter moet, maar na deze zomer wagen we het erop. De jaargang 2019 ligt nu nog te rijpen op eiken vaten, maar komt dit najaar op de markt. Dat moet de kers op de taart van tien jaar keihard werk worden. Wekelijks spenderen we een volle werkdag aan ons wijnverhaal en ook onze vier kinderen Pauline (14), Victor-Jan (13) en Simon en Julie (10) steken al graag een handje toe. Het is een echt familiebedrijfje geworden. Daar kunnen we alleen maar dankbaar voor zijn.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier