Wereldsterren strijken neer op de tarmac van de luchthaven

Waar in de jaren zeventig het aantal muziekfestivals in Oostende nog eerder beperkt was, komen er vanaf de jaren tachtig steeds meer evenementen en festiviteiten bij. Ook grote organisaties ontdekken de kuststad, en met hen grote namen zoals Tina Turner.

We hadden het al uitvoerig over de Paulusfeesten, en terecht. Ze ontstonden in het begin van de jaren zeventig en bestaan anno 2019 nog steeds. Dat is uitzonderlijk, want de meeste festivalinitiatieven zijn in de jaren tachtig en negentig niet zo’n lang leven beschoren.

Neem nu het Ostend Rock Festival: in 1980 wordt dit in deelgemeente Zandvoorde voor het eerst georganiseerd. Op de editie van 1980 spelen zowel Revenge 88 als T.C. Matic. Deze laatste is headliner, maar wordt door de lokale pers nog aangekondigd als beter gekend als Tjens-Couter… Het is de eerste keer dat T.C. Matic in Oostende speelt in de nieuwe bezetting, met Serge Feys op toetsen. De kritieken zijn lovend, maar het publiek moet nog wennen aan de vernieuwende klanken van Arno & co. Het festival wordt nog een paar keer herhaald, maar stopt er dan mee wegens financiële problemen mee.

Een ander festival dat het een aantal jaren uithoudt, is het Ostend Rhytmn’n Jazz Festival dat liep van 1982 tot 1988. Georganiseerd door het Casino Kursaal met optredens in het kursaal en op diverse locaties in het centrum.

In 1985 strijkt met het Belga Festival het eerste echt grote festival neer op Oostends grondgebied. Op de terreinen van de luchthaven staan ronkende namen zoals T.C. Matic, The Kinks en ZZ Top. Er dagen zo’n 14.000 festivalgangers op. Het jaar daarop staan onder meer Gary Moore en Rod Stewart op het podium en in 1987 voeren Terence Trent d’Arby en Tina Turner de Oostendse tarmac naar hogere regionen. Tante Tina regeert die dag in Oostende in een strak rood lederen pakje.

In 1989 wordt Oostende In The Mood de opvolger van het opgedoekte Jazz Festival. Op 22 verschillende locaties in de stad staan liveacts geprogrammeerd. Deze ‘kroegentocht’ wordt georganiseerd door Alain Tournoy en Peter Cornelissen. Het is een succes en in de jaren negentig wordt het evenement elk jaar opnieuw georganiseerd, op telkens meer dan twintig verschillende locaties.

Nog zo’n half vergeten klassieker is de Long Street Happening. De Langestraat heeft vanaf 1991 zijn eigen tweedaagse festival. Onder impuls van Pierre Daen van discotheek Le Dôme en de alomtegenwoordige Serge Feys, die dan mede-uitbater is van café Java Trot, de opvolger van de legendarische Sloopy. Op de affiche staat telkens een interessante mix van lokale bands en wat grotere namen. In de tweede helft van de jaren negentig worden de optredens over drie dagen gespreid en worden de Ostend All Stars een vaste klant. Het gaat om een bonte mengeling van leden van verschillende Oostendse bands, onder leiding van Serge Feys. Wie anders?

Er zijn ook eenmalige projecten zoals de Funk & Jazz Rally in 1996. Er zijn dan gratis optredens op meer dan tien verschillende locaties. De organisatie is in handen van de stad Oostende. Nog zo eentje: het Gipsy Festival, met ‘zigeuneroptredens’ op verschillende locaties zoals de Koninklijke Stallingen.

Volgende week trekken we naar de Wellingtonrenbaan. Tot dan.