Trompettiste steelt show op Jazz Brugge

Stefan Vankerkhoven

1650 muziekliefhebbers zakten dit weekend af naar het Concertgebouw voor de achtste editie van Jazz Brugge.

KAAP vierde op dit jazzfestival de 25ste verjaardag van haar W.E.R.F.-platenlabel, dat Belgische jazzartiesten de kans biedt om cd-opnames te maken. De Brugse pianist voor wie dit label een kwarteeuw geleden opgericht werd, was er jammer genoeg niet bij: Kris Defoort herstelt van een hartoperatie en kon zijn nieuw project niet live voorstellen.

Tribale ritmes

Jazz Brugge was opgedragen aan wijlen stichter Rik Bevernage, de voormalige Brugse directeur van De Werf, die in maart jl. na een slepende ziekte overleed. De Oostendse pianist Free Desmyter creëerde speciaal voor het festival samen met elf muzikanten uit alle windstreken het project ‘The Takenouchi Documents’, waarin jazz en oriëntaalse muziek samengaan. Maar het was de eerste avond vooral saxofonist Mattias De Craene die met zijn trio MDC III indruk maakte. Hij dirigeerde twee extatische drummers die met opzwepende, tribale ritmes het publiek in de Studio van het Concertgebouw in trance brachten.

Slechts één van de drie muzikale dagen was uitverkocht, met name de zaterdag, toen de bekende Armeense pianist Tigran Hamasyan zijn project ‘An Ancient Observer’ live voorstelde. Maar dé revelatie van Jazz Brugge was de Amerikaanse trompettiste Jaimie Branch in de kamermuziekzaal. Met haar aftandse training, petje en mollig voorkomen belichaamt zij nochtans alle clichés van de minderbedeelde Amerikaan uit kansarme, blanke wijken. Ze lijkt wel rechtstreeks uit een documentaire van Michael Moore gestapt. Maar : how that lady can blow her horn !

Fly or die

Gesteund door cellist Lester St. Louis, contrabassist Jason Ajemian en vooral de virtuoos beukende drummer Chad Taylor grasduinde Jaimie Branch in haar tot nu toe enige cd Fly or Die. Zij is in korte tijd uitgegroeid tot één van dé exponenten van de Chicago jazzscène. Ook al is zij recent verhuisd naar New York. Maar de artieste moest zelf cd’s uit Amerika meebrengen, omdat de distributeur die niet in ons land wou promoten. Ook de Brugse platenzaak Rombaux moest die cd’s uit de Verenigde Staten importeren! Onbegrijpelijk!

Wat ook opviel, is dat KAAP voor Jazz Brugge in de Brugse musea geen partner meer heeft. Bij vorige edities waren er middagconcerten in Groeninge en het Sint-Janshospitaal. Jammer! En we bespeurden onder de toeschouwers noch de huidige noch de toekomstige Brugse schepen voor cultuur. Wel ‘oudstrijder’ Yves Roose. Hopelijk is dit geen veeg teken aan de wand voor de toekomst van Jazz Brugge, dat al van vier naar drie dagen ingekort werd. Want dit tweejaarlijks festival heeft zijn bestaansrecht ! (SVK/Foto Frank Verlinden)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier