Sofie Sinnaeve speelt mee in nieuwste stuk van Willen is Kunnen in Lichtervelde: “De rol van verleidster was de moeilijkste”

Sofie Sinnaeve speelt Heidi in nieuwste stuk van Willen is Kunnen. © Kurt
Jenka Watteny
Jenka Watteny Medewerker

Eind november beginnen de voorstellingen Geen asiel voor Lisa van toneelkring Willen is Kunnen. Het stuk is een tragikomedie van Rudy Berghs, geregisseerd door Rudy Declercq. Eén van de rollen is weggelegd voor Sofie Sinnaeve. Sofie speelde vorig jaar mee met Tis van den hond.

Sofie Sinnaeve (39) woont in Aartrijke samen met haar zoon Mauro (12) en dochter Febe (13). Sofie woonde 13 jaar in Lichtervelde. “Ik deed mee aan Killer Queen en acteerde in Het Frontparadijs. Als jongere speelde ik in een gezelschap in Brugge en later bij Baliebrugge,” zegt Sofie. “Ik ben freelancer. Ik ga waar ze me nodig hebben.” Als 15-jarige volgde Sofie een driejarige opleiding in de Torhoutse toneelschool bij Ann Deryckere. “Ik kwam terecht bij Willen is Kunnen door Bart Alliet, die me zag spelen in de Burgersgilde. ‘Probeer het eens bij ons, zei hij, je zal je goed voelen bij de bende’,” legt Sofie uit. “Inderdaad, het is een warme groep mensen. In Geen Asiel voor Liesa ben ik Heidi, de huishoudhulp,” vertelt Sofie. “Het decor is een leegstaand verkrot kasteel dat gerenoveerd wordt. Wanneer er een aanvraag is voor het project Liesa, komt een actiecomité hiertegen in opstand.”

Sterke Caro

In Killer Queen speelde Sofie ‘Caro’, haar leukste rol tot nu toe. “Het speelde zich af in een oude boksclub bewoond door krakers. Ik speelde Caro, een vrouw die sterk in haar schoenen stond en van aanpakken wist. Dat staat in schril contrast met de persoon die ik in het dagelijks leven ben. Tussen de aktes door wandelde ik tussen het publiek als Caro. Dan hoorde ik mensen zeggen, ‘ziet daarmee getrouwd zeg’. Mijn collega’s die ook aanwezig waren, lachten er achteraf nog dikwijls mee: ga je een Carootje doen ja, grinnikten ze dan”, zegt Sofie.

Babydoll

“De moeilijkste rol die ik ooit speelde was die van verleidster. In het stuk moest ik een babydolletje dragen. Dat had ik niet, ik slaap altijd in flanellen pyjama’s”, lacht Sofie. “Een vriendin van mij had er gelukkig wel een liggen. Met het babydolletje aan moest ik zo verleidelijk mogelijk over de tafel kruipen om die man aan zijn hemd naar me toe te trekken. ‘s Nachts lag ik er wakker van en bleef het malen in mijn hoofd hoe ik dat zou doen. Inlevingsvermogen is belangrijk en ik heb er doorgaans geen gebrek aan, maar hier ben ik toch geen ervaringsdeskundige in.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier