Acteur Koen Van Impe: “Welk seizoen ook, in Oostende is het altijd fijn”

In januari trouwde acteur Koen Van Impe (57) in Oostende met zijn Moldavische, 25 jaar jongere, vriendin Anastasia. Het koppel woonde hier enkele jaren, maar met hun dochtertje erbij werd hun appartement te krap en ze verhuisden naar Brussel. We spraken Koen op de Mercator toen hij voor het eerst weer enkele dagen in Oostende was. “Alles roept: kom terug”, zegt hij.

Koen Van Impe heeft wel iets met boten. 20 jaar lang woonde hij op een boot in Mechelen. “Een woonboot die ik trouwens in Oostende had gekocht en een appartement in Oostende met zicht op zee. Mooier kon het niet. Maar in een jaar tijd hebben we de beide opgegeven.”

Hoe ben je in Oostende terecht gekomen?

“Ten tijde van de opnames van Aspe mochten we in Brugge op hotel. Maar dat zag ik niet zitten: elke avond steak-friet… Ik vroeg of ze voor mij geen appartementje in Oostende konden huren. Dat is maar 20 minuten van Brugge, ik kon zelf mijn potje koken en elke avond aan zee wandelen. Dat viel zo in de smaak dat ik hier een appartement wou kopen. In 2008 vond ik mijn droomappartement: twee terrassen, zicht op zee, op de Drie Gapers én op de straten van Oostende.”

Kwam je er vaak?

“Ik was toen nog single. Ik zag het als mijn refuge. De boot in Mechelen was mijn hoofdverblijfplaats, maar ik kwam naar Oostende zoveel ik kon: ik had hier mijn stamcafé, maakte veel vrienden, ging naar KVO… Welk seizoen ook, het is hier altijd fijn.”

In januari stapte je in Oostende in het huwelijksbootje.

“Ja, omdat we toen hier gedomicilieerd waren. Niet veel later begon de eerste lockdown en moesten we in ons kot blijven. Waren wij blij dat we toen prinsheerlijk op ons appartement in Oostende zaten! Maar toch was het er wat krap geworden, ook met onze dochter die intussen twee jaar is. Daarom beslisten we om vaandelvlucht te plegen, ons appartement te verkopen en ons in Brussel te vestigen.”

En, nog geen spijt van?

“Na bijna een jaar zijn we hier voor het eerst enkele dagen terug. En alles roept: kom terug! Mijn vrouw had hetzelfde gevoel. Dus de kans bestaat dat het zal gebeuren. Ik doe een oproep aan alle vastgoedmakelaars: schenk ons het ideale appartement in Oostende voor weinig geld!” (lacht)

Bevalt Brussel niet?

“Mijn vrouw werkt in Brussel en ik moet er ook vaak zijn voor mijn werk. We wilden wel in de enige echte grootstad van het land wonen. Spijtig genoeg kwamen we er aan in de covid-ellende. Het was wandelen door een dode stad. Maar nu zijn we Brussel echt aan het ontdekken. De stad heeft zoveel facetten. Je vloekt erop, haat het, je vindt het vuil en vies… maar tegelijk zo boeiend.”

Vaak hoor je dat Oostende ook dat grootstedelijke heeft.

“Dat vind ik overdreven. In Brussel hoor je om de twee minuten een sirene en dat is hier toch niet het geval. Maar er is onmiskenbaar een band tussen beide steden. In de Belle Epoque ontmoetten kunstenaars, schrijvers, artiesten, dichters… uit heel Europa elkaar in Brussel. Maar ‘s zomers zagen zij elkaar ook in Oostende. Zo ontstond een fascinerende kruisbestuiving. Die aantrekkingskracht op kunstenaars vind ik bijna spiritueel. Waarom heb je dat niet in Blankenberge? Ik voel me thuis op plaatsen met zo’n intrigerende geschiedenis.”

Als freelancer ben ik blij als een kind met elk nieuw project

Voel je nostalgie naar die tijd?

“Nee. Ik ben niet nostalgisch. Niet naar vroegere perioden, ook niet naar mijn eigen jeugd of zo. De beste tijd is nu. Of morgen. Maar ik ben wel een groot geschiedenislezer en stel me graag voor hoe het vroeger was. Al mis ik wel de culturele openheid van toen. Alles moet tegenwoordig in een vakje passen. Ik speelde in hedendaags en traditioneel theater, op tv en in films, musicals… Je moet alles even graag en goed doen. Cultuur is een zevenkamp. Je haalt maar een gouden medaille als je het hele territorium beheerst.”

Was dat vroeger anders?

“Hmmmm… Misschien niet. Ook toen moest je voor jezelf opkomen, zorgen dat je gezien werd. Het was vechten voor je brokken. En dat is nu niet anders. Als freelancer ben ik blij als een kind met elk nieuw project.”

Komen er na corona weer enkele projecten aan voor jou?

“Op vraag van mijn vriend Stany Crets speel ik binnenkort Madam met een Bontjas in de Urbanus-musical. En eind augustus, begin september ben ik in Sluis te zien in Grenspaal 369, muziektheater over de migratieproblematiek op het Zeeland Nazomerfestival. We brengen er een universeel-menselijke boodschap over hoe moeilijk mensen tot elkaar komen. En niet te vergeten: ik ben in het najaar Kapitein Von Trapp in The Sound of Music.”

De vader van zeven kinderen. Zelf werd je op je 55ste voor het eerst vader.

“Als mensen vragen of ik kinderen wou, antwoord ik: ‘ik was er niet tegen’ Het was voor mij geen conditio sine qua non, maar ik wou het toelaten. Ik wist niet wat het was, vader zijn. Ik vroeg me af: hoe doe je dat, zo’n band creëren met je kind? En kijk: nu loopt daar al twee jaar een wezentje rond dat ‘papa’ kirt en roept. Dat gebeurt gewoon. Het overstijgt je verstand. Dat is alleen maar liefde.”