Oud-directeur Cultuur Geert Knockaert op pensioen: “Succes met Nederlandse artiesten”

Geert Knockaert zal ook in zijn pensioen tijd maken voor cultuur. (foto SLW) © Stefaan Lernout
Stefaan Lernout

34 jaar lang was Geert Knockaert het aanspreekpunt binnen de gemeente voor Cultuur. Als directeur van het Cultureel Centrum was hij er van bij de oprichting bij en heeft hij het Wevelgems cultuurlandschap grondig zien veranderen. De laatste zeven jaar was hij beleidsmedewerker cluster Vrije Tijd.

Toen Geert Knockaert (64) in 1988 aangesteld werd als cultuurconsulent, was hij al een aantal jaar actief geweest als permanent verantwoordelijke in Jeugdclub Ten Goudberge. Professioneel en in afstand was het slechts een kleine stap naar cultureel centrum Guldenberg. Toen in 1992 het CC officieel erkend werd als Cultuurcentrum, werd Geert er directeur.

400 frank

“In het begin werd de zaal enkel ter beschikking gesteld van de verenigingen: toneel, muziek, het filmforum…”, begint Geert. “Ons team bestond uit technieker Bernard Deman en mezelf. In 1989 deed ik het voorstel om Boudewijn de Groot te programmeren. Het antwoord van het bestuur was terughoudend. Het beleid dacht dat dit eerder iets voor de grotere steden was. En dat haast niemand de 400 frank inkom zou betalen. Het bleek echter een schot in de roos en zo kreeg ik de toelating om een bescheiden programma uit te werken.”

In de steden bestonden al goed uitgeruste culturele centra, de uitdaging was om Guldenberg toch op de kaart te zetten. “Ons succes waren de vele Nederlandse artiesten die we boekten, zoals Frank Boeijen, Liesbeth List, Berdien Stenberg, Harry Sacksioni of Bram Vermeulen”, vervolgt Geert. “Die waren niet goedkoop, maar op dat moment was er een gunstige subsidieregeling tussen Vlaanderen en Nederland. Het bleek het gat in de markt. Nadien groeiden we wel naar een ruimer aanbod. Met toneel en humor, hoewel muziek belangrijk bleef.”

Gaandeweg werd het CC ook de trekker bij evenementen buiten de muren. Het begon in 1996 met een groot feest rond Moorsele 950, het jaar daarop was Wevelgem 800 aan de beurt. “Maar vooral de festiviteiten rond Anno 02 waren een opstap naar nog meer cultuurevenementen”, zegt Geert. “Daaruit ontstond Klein Tokyo, dat draaide vooral rond het gegeven dat Wevelgem verstedelijkt was zonder stad te zijn.”

Het ontbreekt Wevelgem aan een club van eensgezinden

Veel verenigingen

De programmatie groeide en het team ook, maar ook het aantal gebouwen waar Cultuur een plaats vond, nam toe. De bibliotheek, De Stekke, de Cerf, evenementenhal De Schelp, de Porseleinhallen en recent nog de kleine Porsies. “Alles raakt telkens vlot verhuurd. Wevelgem is heel rijk aan verenigingen, maar toch ontbreekt er een evenement dat in de brede regio weerklank vindt.De gemeente moet zoiets organiseren, klinkt het weleens, maar eigenlijk moet zo’n organisatie door de inwoners zelf gedragen worden. Zoiets kan je niet forceren, we hebben helaas geen zo’n club van gelijkgezinden. Waarom dat hier niet lukt en in andere gemeenten wel, daar heb ik geen verklaring voor.”

Bram Vermeulen

Gevraagd naar welk optreden hij nog eens opnieuw zou willen beleven, hoeft Geert niet lang na te denken. “Bram Vermeulen was telkens een belevenis. Hij was een filosoof. Ooit kwam hij hier veel te vroeg toe. Na de soundcheck gingen we iets eten en maakten we nog een wandeling door Wevelgem, om de sfeer op te snuiven. En ooit waren we nationaal nieuws. In 1995 arriveerden bussen betogers in Wevelgem die tegen de vertoning waren van Franstalige filmvoorstellingen georganiseerd door Wereldcamera. Het CC werd belegerd zodat de Rijkswacht chargeerde met de wapenstok en de waterkanonnen.”

Sinds 2015 werkte Geert als beleidsmedewerker cluster Vrije Tijd. Waar ook sport, de bib, jeugd, toerisme en erfgoed onder vallen. En sinds september het welverdiende pensioen, is er dan nog plaats voor cultuur? “Zeker! Voor het eerst sinds 1984 niet meer als actief lid van de culturele raad, maar mijn uitgebreid abonnement van het CC ligt klaar en hier en daar pik ik wel een tentoonstelling mee. Verder liggen een pak boeken op me te wachten om gelezen te worden. En natuurlijk zijn er de kleinkindjes Helena (2,5), Noud (1,5) en Katrien (5 maanden) waarvoor echtgenote Hilde en ikzelf nu heel wat meer tijd hebben.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier