Cultband Preuteleute heeft een nieuw album uit en dat zullen we geweten hebben. De acht nummers blinken uit in lekker vunzig taalgebruik en is muzikaal gewoonweg áf. “Het is de eerste keer dat we een plaat hebben afgewerkt zoals het hoort, ‘gelik d’echte’”, glunderen frontmannen Sebastien Dewaele en Tom Vanrijckeghem.
Al zowat een kwarteeuw staan de twee geboren Oostendenaars als Alain en Ook Alain garant voor grofgebekt muzikaal plezier. Nummers als ‘Oere’, ‘Pakt je zak’, ‘Dikke Vette’ en ‘Bluuf me je fikken va me’ zijn uitgegroeid tot regelrechte klassiekers. En daar kunnen er straks nog een stuk of acht bijkomen. Want op het nieuwe album – gewoon ‘Preuteleute’ getiteld – staan weer enkele geniale songs: ‘Vuuste Thuus’, ‘Miserie’, ‘Pulle Jazz’, ‘Oesterverwoester’, ‘Roze Fluute’, ‘Platte Schieteriee’, ‘Derover’ en ‘Schwanze’. Pure poëzie, zo leest de goeie verstaander.
“Waar we onze inspiratie hebben gehaald? We kijken eens heel diep in elkaars ogen: ik in die van Ook Alain, hij in mijn ‘bruin oog'”, lacht Sebastien ‘Alain’ Dewaele, die ook verwijst naar de cover van het album ‘Atom Heart Mother’ (1969) van Pink Floyd. Daarop is een koe in vol ornaat te zien. “Onze platenhoes is van de hand van fotograaf Maarten D’hoop, die vorig jaar uitpakte met de expo ‘This could be an album cover’. Tussen al zijn foto’s stak een heel sprekend beeld van een stier. We dachten meteen: ‘Ja, dát is het!’. De foto moet gemaakt zijn ergens in de buurt van Ronse. Leuk weetje: eigenlijk moet je drie albums kopen. Want leg ze met hun voor- en achterkant tegen elkaar, en je krijgt het totale plaatje te zien”, weet Tom ‘Ook Alain’ Vanrijckeghem. “Nu, alle acht nummers hebben een andere stijl. Beluister het eerste en laatste nummer en alles ertussen, en je komt op iets compleet anders uit. Van een wals van Tsjaikovski tot parodieën op The Beatles en Pink Floyd – ‘Roze Fluute’, snap je (knipogen) – tot poprock en elektro. We coverden ook The Wild Rover van The Dubliners (‘Derover’) alsook een nummer van Oostendse muzikanten Misten en Dubbe (‘Vuuste Thuus’).” Daarbij mag ook het sterkte werk van bandleden Marcos ‘Narcos’ Della Rocha (drum), Ben ‘Den Diersten’ Van Camp (gitaar) en Ben ‘Ook Ben’ Brunin (bas) benadrukt worden.
Klassiekers
Beide heren zijn tevreden met het eindresultaat. “Afgelopen september begonnen we nummers te schrijven, in januari doken we de studio in. Vergis je niet: er kwam best wat tijdsdruk bij kijken. Op zaterdag 10 mei spelen we live in de Coretec Dôme in Oostende en tegen dan moest de plaat zeker in de winkel liggen. Een fout kon alles in de war sturen. De acht nummers lenen zich prima om op vinyl uit te brengen – vier op elke kant. Op cd zou die wat moeilijker liggen. (lachen) En vinyl kunnen mensen minder gemakkelijk kopiëren vergeleken met cd’s, hé. Want onze eerste nummers deden meer dan twintig jaar geleden gretig de ronde op ‘gebrande’ schijfjes.”
“We zijn een deel van de West-Vlaamse identiteit geworden. We doen niet aan politiek, we doen aan zeveren en lachen”
Voor Sebastien en Tom is de uitgave op vinyl het eerste volledig nieuwe album. ‘Ostensche Pretensche’ (2005), ‘Levenslessen’ (2007) en ‘De Dubbele Witten’ (2012) waren de vorige uitgaves. ‘Anology’ (2016) bevatte nummers van de drie voorgaande en demo’s, ‘Greatest Tits’ (2023) was een compilatie met enkele nieuwe liedjes. Ook al zit er veel tijd tussen De Dubbele Witten en de nieuwste release, het duo voelt elkaar perfect aan. “Welk project we ook ondernemen – een plaat of show – we weten van elkaar dat het zal lukken. Ook al zien we elkaar niet continu, Tom zal tijdig de muziek af hebben, Sebastien stipt de tekst. We vertrouwen elkaar blindelings”, vertellen ze unisono. “Weet je, dit is ook de eerste keer dat we een plaat afgewerkt hebben ‘gelik d’echte’, zoals het hoort. Alles was netjes op tijd klaar toen we in de studio doken. Dat was vroeger anders. In Levenslessen hebben we zelfs teksten ter plekke verzonnen, in de opnamecel.”
Sebastien en Tom zijn intussen 47 jaar. Hoewel de fanbasis meegroeit, spreken ze nog altijd een jong publiek aan. “Wat opzoekwerk op Spotify leert dat er een grote groep 18- tot 34-jarigen naar ons luistert. Daarbij dus heel wat mensen die niet eens geboren waren toen wij al optraden. Gezien we niet op de radio te horen zijn, is onze muziek iets dat vrienden en familie met elkaar delen. We hebben ook al in zowat elk West-Vlaams café gespeeld. ‘Preuteleute, dat is van ‘uus’, van ons. We zijn een deel van de West-Vlaamse identiteit geworden. We doen niet aan politiek, we doen aan zeveren en lachen. Dat speelt ook een belangrijke rol. En ja, hopelijk kunnen onze nieuwe nummers uitgroeien tot klassiekers, zoals ‘Dikke Vette’ en ‘Bluuf me je fikken’. Zoiets heeft tijd nodig. ‘Ramskapelle’ is zo eentje: veel gespeeld en intussen welbekend.”
Thuisbasis
De plaatvoorstelling vond niet toevallig in platenzaak Compact Center in de Vindictivelaan plaats. Het is de enige platenhandelaar van de stad en al bijna 37 jaar doorgeefluik van lokale bands. Ook Preuteleute, dus. “Een legendarische winkel”, onderstreept Van Rijckeghem. “Ik ken Tom al zo’n 25 jaar, nog voor er van Preuteleute sprake was. Ze hebben hier destijds ook hun single ‘Kestmussel’ voorgesteld”, vertelt zaakvoerder Yves Deckmyn. “Toen ze vroegen om hun lp hier te mogen voorstellen, ging ik hier natuurlijk op in. Het is mooi om zien dat ze denken aan hun thuisbasis en de plaat ook fysiek in de winkel te koop aanbieden.”
De release ging gepaard met een druk bijgewoonde signeersessie.
