Al sinds hij vier was, speelt Jacques Vanpeteghem accordeon. Tot zijn grote spijt kon hij nooit beroepsmuzikant worden, maar sinds zijn pensioen haalt hij de schade in. Optreden doet hij onder meer met Marianne Deygers, coverband The Jokes, maar ook solo, zoals in Winterbar Barski in het kerstdorp op 3 en 10 december.
Jacques Vanpeteghem is vorige maand zeventig geworden, maar al sinds zijn 58ste met pensioen als technicus. “Ik zei tegen mijn baas: ik wil muziek spelen, overal rond. Dat was geen probleem. ‘Het is uw passie’, zei hij. Sindsdien draait mijn leven rond muziek”, vertelt Jacques.
Ben je dan een laatbloeier?
“Nee, ik ben begonnen toen ik vier jaar was. Mijn ouders, die nochtans geen muzikanten waren, gingen in 1958 naar Brussel op huwelijksreis en ik had gevraagd aan mijn vader of hij een accordeon wilde meebrengen. Hij zei: ‘je ben niet goed zeker?’, maar toch had hij er één mee. Ik was natuurlijk in de wolken. Dat eerste accordeonnetje heb ik trouwens nog altijd.”
Hoe heb je het geleerd?
“Ik ben niet naar de muziekschool geweest. Eerst heb ik het een beetje aan mezelf geleerd. Dan kreeg ik een grotere accordeon en begon ik privélessen te volgen, onder andere bij Jean-Pierre Suffys. Ik breng hem van tijd tot tijd nog eens een bezoekje. Hij is ondertussen 78, denk ik, en altijd blij om bezoek te krijgen van een oud-leerling.”
Je speelt niet alleen accordeon?
“Ook keyboards, percussie en drums. Ik heb bij heel veel bands gespeeld toen ik jong was, nu drum ik nog bij de partycoverband The Jokes. We spelen bekende nummers van de jaren zestig tot nu. We zijn al een eindje bezig, bijna 15 jaar en spelen voor jong en oud. Zo traden we onlangs nog op voor de jeugdbewegingen van Geluveld. Dat was wild. Daarnaast speel ik onder de naam Marjan & Jack samen met Marianne Deygers in rusthuizen, maar ook voor verenigingen zoals Femma, Okra, wielertoeristenclubs… Marianne zingt en is een geweldige animatrice.”
“Door mensen met alcoholproblemen te helpen, blijf ik bij de les”
Je lijkt te spelen met het grootste gemak. Is dat talent of veel repeteren?
“Als ik het kan fluiten, dan kan ik het spelen. Ik kan wel muziek lezen, maar mijn oren zijn beter dan mijn noten lezen. Dat is wel een gave en een gemak. Het voornaamste is het samen spelen met anderen. Dat is super gezellig. Het is een passie. De muziek zit in je bloed en aderen. Ook de passie voor techniek heb ik altijd gehad. De versterkers, micro’s, boxen, mixing… Dat is ook iets dat ik op mij neem. De klank moet goed zijn.”
Op 3 en 10 september treed je op in winterbar Barski op de Grote Markt. Wat mogen de mensen verwachten?
“Ik zal alleen optreden, maar misschien zullen enkele gastzangers liedjes meezingen. De playlist is al samengesteld, goed voor een zestigtal nummers. Kerstliederen mogen uiteraard niet ontbreken. Jingle Bells, Mull of Kintyre, Last Christmas van Wham… Mogen optreden op de Grote Markt van Ieper is echt een unicum voor mij. Ik heb nooit veel in Ieper zelf opgetreden. Ik weet ook niet hoe het komt. De meeste mensen kennen me ook niet. Ik kijk er wel naar uit. Ik weet dat ik goed voorbereid ben, maar moet zeker nog repeteren.”
Je hebt ook een muzikale tatoeage.
“Een klavier, een solsleutel en enkele noten. Ik heb hem nog niet lang hoor. Pas een jaar of twee geleden heb ik hem laten zetten. Eentje is wel genoeg. Het is niet dat ik van plan ben om me vol te laten zetten. Ik vond het mooie tekening en het symboliseert mijn passie voor muziek. Die passie wordt trouwens alleen maar groter. Ik heb er wel spijt van dat ik geen professioneel muzikant ben geworden. Dat kwam door onwetendheid. Ik was klaar om als 16-jarige naar het Conservatorium te gaan, maar je moest een aantal jaren muziekschool gevolgd hebben om binnen te mogen. Mijn privélessen telden niet en ik mocht niet binnen. Dat was een steek in mijn hart.”
Hoe is jouw band met Ieper?
“Ik heb op de Brandhoek gewoond toen ik klein was. Ik ging uit in Vlamertinge toen ik jong was. Daarna woonde ik 27 jaar in Wervik en na mijn scheiding in 2007 ben ik weer in Ieper komen wonen. Ik ben dus zeker een Ieperling. Ik woon hier heel graag. Het is een mooie stad, er is veel te doen, het is gezellig, met veel leuke mensen.”
Staan er naast Barski nog veel optredens op de agenda dit jaar?
“Ik heb nog zeker acht dingen te doen in december, zoals Feliz Navidad op 8 december. Dat is in de Sint-Janskerk in Poperinge, met Marianne en een groot koor uit Poperinge. Mijn partner Nathalie zal ook drie liedjes zingen. Ik ben trouwens ook dj. Mijn dochter Joni organiseert een eindejaarsfeest voor minderbedeelden en mensen die eenzaam zijn, The Gift of Light, in de Nieuwe Familiekring in Ieper. Ik ga daar heel de avond plaatjes draaien.”
Heb je nog andere hobby’s?
“Ik help mensen met alcoholproblemen in de Kersecorf. Dat zijn wekelijkse bijeenkomsten van de AA waar ik luister naar de mensen en hen probeer op weg te helpen. Zelf ben ik al 31 jaar nuchter, maar vroeger heb ik wel dikwijls overdreven. De muziekwereld is niet de beste omgeving daarvoor. Er zijn veel verslaafden onder de muzikanten, zelfs grote namen. Nu ben ik wel blij dat ik op tijd gestopt ben, anders ging ik er misschien niet meer zijn. Door mensen met alcoholproblemen te helpen blijf ik bij de les en alert. En het geeft me heel veel voldoening als ik hen weer gelukkig zie.”
Privé: Jacques werd geboren in Poperinge op 13 oktober 1954 en groeide op in de Brandhoek. Hij heeft een relatie met Nathalie Lejuste en heeft twee kinderen uit een eerdere relatie: Joni en Jonathan. Er zijn ook al drie kleinkinderen. Jacques woont in de Studentenstraat in Ieper.
Loopbaan: Eerst werkte Jacques bij Picanol en Proferro als onderhoudstechnicus. Daarna werkte hij voor een zelfstandige in Vlamertinge als dienst na verkoop. Sinds zijn 58ste is hij met pensioen.
Vrije tijd: Jacques speelde accordeon, keyboard en drums bij verschillende ensembles en groepen.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
