Hoogsensitieve Pieter-Jan Beghein uit Diksmuide brengt eerste album uit: “Muziek is voor mij therapie”

Hij speelt piano, zingt en is vooral bekend om zijn mondharmonicaspel. Nu heeft de hoogsensitieve Pieter-Jan Beghein (40) ook een album uit, met zelf geschreven muziek en teksten. “Muziek is voor mij een soort van therapie. Ik kan er mijn stress in kwijt en kom erdoor tot rust. Vaak kon ik daardoor uit een diep dal ontsnappen.”

“Ik geniet van muziek maken en van mensen van mijn muziek te laten genieten”, zegt Pieter-Jan. Hij groeide op in Klerken, als zoon van Eric Beghein en Leen Wouters, in een gezin waar zang en muziek deel van het dagelijks leven waren. Nu woont hij al jaren in Diksmuide.

“Ik startte met de muziekschool toen ik negen jaar was, in Diksmuide, bij wat nu Kadens heet. In mijn eerste jaar haalde ik maar liefst honderd procent van de punten – hoe vaak gebeurt dat? Daarna koos ik voor piano, een instrument waarvan ik nog altijd hou en waarmee ik nog heel veel doe. Ik heb ook een tijdje zang gevolgd. Mijn moeder was dirigente van het plaatselijke koor, en thuis werd er veel gezongen – en ik zong graag.”

Ontsnappen

“Uiteindelijk ben ik naar het conservatorium in Gent gegaan. Ik slaagde voor het ingangsexamen en kon starten met muziektheorie, en daarna met zang. Af en toe kreeg ik er zangles van Hilde Verheyen, een heel goede leerkracht. Finaal heb ik in Gent mijn bachelor muziektheorie met onderscheiding afgewerkt.”

“Examens zijn voor iedereen stresserend, maar voor mij nog eens extra, omdat ik hoogsensitief ben en de extra prikkels mij het heel lastig maken. Gelukkig heb ik mijn muziek. Dat is voor mij een soort therapie. Ik kan er mijn stress in kwijt, door te zingen, en door mondharmonica en piano te spelen. Dan kom ik tot rust. Ik heb heel wat meegemaakt, en zat soms heel diep, maar kon iedere keer dankzij de muziek weer uit het diepe dal ontsnappen. Dat is ver van eenvoudig, vergt heel wat energie en moet vooral ook uit jezelf komen.”

“Het geeft mij ook de kracht om vreugde te brengen”

“Door mijn hoogsensitiviteit en door mijn ups en diepe downs mee te maken kan ik ook dieper en doorleefder gevoel in mijn muziek en teksten leggen, een toets geven aan de muziek en teksten die ik schrijf waarin mensen verschillende emoties herkennen. Zo geeft muziek mij de kracht om door te doen, om moeilijkheden te overkomen, en tegelijk ook om vreugde te brengen bij andere mensen.”

Pieter-Jan was ondertussen ook een tiental jaar organist in kerken, maar hij vond dat te eenzaam. Aangezien hij sinds zijn achttiende ook bezig was op de mondharmonica – de muziek van Toots Thielemans gaf hem telkens weer een goed gevoel – trok hij naar het Lemmensinstituut in Leuven, om ingangsexamen voor mondharmonica te doen.

Praatje met Toots

“Dat deed ik met een zelfgeschreven stuk, een ode aan Toots, en kreeg een daverend applaus. Tot dan was ik eigenlijk autodidact. Ik heb daar twee jaar les gevolgd, en deed ervaring op door onder andere met een bigband op te treden. Ook ben ik ooit naar een optreden van Toots geweest en kon ik een praatje met hem maken. Ik had mijn mondharmonica bij en hij bestudeerde hem en zei ‘schoon marchandise’. Hij was toen negentig jaar en zat in een rolstoel, maar nam toch de tijd om even met me te babbelen: prachtig toch!”, mijmert Pieter-Jan.

“Ondertussen heb ik al vaak opgetreden. Zelfs eens in Wenen, bij een eerbetoon aan Toots. Ik maakte ook deel uit van een groep uit Lauwe, Jazzstoria, en deed mee aan IJzersterk Talent. Daarin presteerde ik goed en nadien mocht ik nog optreden in CC Kruispunt in Diksmuide. Mijn volgende optredens zijn in Heestert, op tien februari, en in Koksijde, op twaalf februari, met ‘Footprints, in het spoor van Toots’, met een bigband.”

Tien nummers

Pieter-Jan is ook gestart met het schrijven van muziek en teksten, en dat heeft geresulteerd in een album. “Op 14 januari is dat album uitgekomen, eerst via Spotify en andere muziekkanalen, maar wie dat wil, kan een exemplaar op cd kopen. Daarvoor moet je je wel vooraf inschrijven, want de oplage zal beperkt zijn. Het album bevat tien nummers en heet Harmony, naar het eerste nummer dat ik schreef. Alle nummers zijn in het Engels en gaan over dagelijkse dingen, zoals verliefdheid, middelbare school, identiteit, en de ratrace.”