Mathias Coppens timmert in Los Angeles aan carrière als filmcomponist

Hij ruilde Waregem voor Antwerpen en Antwerpen voor Hollywood. Mathias Coppens, nog altijd maar 32, woont, leeft en werkt vooral keihard tussen de sterren van het witte doek. En hoewel hij als jonge pianist droomde van een carrière in de klassieke muziek, timmert hij nu aan zijn droom als filmcomponist. “Steven Spielberg werkt bijna altijd met John Williams. Ook Sam Mendes en Thomas Newman maken elkaar zoveel sterker. Ik hoop ook ooit zo’n band met een regisseur te krijgen.”

En zeggen dat hij als kind of tiener nooit droomde van een carrière als filmcomponist. “Mijn droom was om een soortgelijke carrière als mijn Antwerpse prof Wim Hendrickx te hebben: lesgeven en zelf schrijven voor orkesten en opera’s. Ik was in België ook echt wel op de goede weg om dat waar te maken.”

“Maar ondanks mijn klassieke opleiding heb ik altijd wel interesse gehad in jazz of popmuziek. Alleen had ik het nooit zelf gemaakt. Ook de liefde voor de film voel ik al langer. Ik merkte ook dat een bepaald type film me bijzonder aansprak, maar ik wist niet goed waarom. Eerst dacht ik dat het door Sam Mendes kwam, de regisseur van onder meer American Beauty, Revolutionary Road en recent 1917, al waren er ook films van andere regisseurs die diezelfde sfeer in zich droegen en diezelfde impact op me hadden. Uiteindelijk bleek de gemene deler de componist, Thomas Newman, te zijn. Ik vind het oprecht zalig hoe je als componist die invloed hebt op de sfeer en het verhaal.”

Componist als gemene deler

Om zijn stelling kracht bij te zetten, verwijst Mathias naar een bijzondere ervaring in The Hollywood Bowl vorig jaar. John Williams dirigeerde er zijn eigen werk, de wereldberoemde regisseur Steven Spielberg was presentator.

“We zaten collectief te kijken naar een achtervolgingsscène uit Indiana Jones. Een eerste keer zonder muziek, een tweede keer met. Eerlijk? Zonder muziek is zo’n scène enorm saai, bijna grappig zelfs. Alle adrenaline, de spanning, het gevoel dat je als kijker ín die achtervolging zit, krijg je door de filmmuziek. Hoe langer hoe meer besef ik dat film zonder muziek maar een platte boel zou zijn. (lacht)”

“Film is het medium waar je beelden die soms niets met elkaar te maken hebben, achter elkaar kunt zetten. De muziek is de lijm en ondersteunt het verhaal. Spielberg werkt bijna altijd met Williams. Sam Mendes en Thomas Newman versterken elkaar en ook de band tussen Paul Thomas Anderson (regisseur van There Will Be Blood, red.) en Jonny Greenwood naast filmcomponist ook het brein achter Radiohead is zalig. Ik hoop ook ooit zo’n connectie met een regisseur te vinden. Ik hoop mijn eigen taal en stijl te vinden waarvoor ze mij specifiek vragen.”

Een tijdsverschil van 9 uur overbruggen, dat doe je dezer dagen vlotjes via Facebook Messenger. Mathias Coppens woont en werkt in Los Angeles, de city of dreams aan de westkust van de Verenigde Staten. Hij groeide op in Waregem, studeerde piano en compositie aan het Antwerpse Conservatorium en vertoefde twee jaar in Amsterdam. In 2014 belandde hij opnieuw in Antwerpen, als docent deze keer. “In die periode was ik vooral veel les aan het geven. Niet dat ik dat beu was, maar ik wilde meer tijd vinden om zelf te creëren, om zelf muziek te schrijven.”

En dus stelde hij zich drie jaar geleden kandidaat om in de weidse staat Wyoming een residentie te doen. “Dat was een fantastische ervaring. In het midden van de natuur, enkel bezig te hoeven zijn met muziek. Een droom! In de States heb je vaak van die privé-initiatieven. Een jaar later volgde een tweede residentie, in Virginia dit keer, aan het Virginia Center for the Creative Arts. Daarna dacht ik eigenlijk om een sabbatjaar te nemen. Maar na een lang gesprek met een Amerikaanse vriend, diende ik een aanvraag in voor het Screen Scoring Program aan de USC Thornton School of Music in LA. Wonder boven wonder raakte ik daar binnen.”

“Een film als Interstellar, die visueel zo indrukwekkend is, moet je in de cinema bekijken”

Elk jaar zijn er ongeveer 200 kandidaten voor amper 20 plaatsen. De opleiding is met 50.000 dollar om je enkel maar in te schrijven ook bijzonder prijzig. “Gelukkig kreeg ik van het BAEF (Belgian American Education Foundation, red.) een volledige studiebeurs voor dat jaar. In mei vorig jaar ben ik daar afgestudeerd. Die opleiding focust volledig op mediamuziek, niet enkel voor films maar ook voor series en videogames. Ik geef toe, ik heb dat jaar stevig mijn peren gezien. Ik kwam er als klassieke muzikant terecht in een omgeving met producers. Hard werken en veel studeren, dat wel, maar het is een fantastische opleiding die zijn gelijke nergens kent. Als je tijdens de lessen kan werken met grote muzikanten uit Hollywood en mag opnemen in de studio’s van Warner Brothers, Fox of Capital Records waar The Beatles en Frank Sinatra platen opnamen dan voel je die geschiedenis en omgeving echt.”

Rol van Netflix

Wie film zegt, denkt vandaag aan cinema én Netflix. Maar ook in een tijdperk waar zo goed als elke film naadloos op je eigen scherm thuis getoond kan worden, blijft Mathias fan van de bioscoop. “Een film als Interstellar bijvoorbeeld, die visueel zo impressionant is, moet je in de cinema bekijken. Maar het is dubbel, Netflix is heel belangrijk voor de filmindustrie omdat ze de enige zijn die nog grote risico’s nemen qua content. De grotere studio’s grijpen almaar meer terug op successen uit het verleden, met remakes en sequels… Netflix kan investeren in onafhankelijke cinema en gelukkig doen ze dat ook. Bovendien hebben ze ook qua series een aantal steengoede reeksen gelanceerd.” Ook het succes van de Belgische film en regisseurs volgt Mathias nog van dichtbij. “In België zijn we heel goed bezig, met een Felix Van Groeningen, een Roskam, een Gilles Coullier. Eigenlijk heb je in heel Europa wel een paar van die heel unieke stemmen. Dat missen ze in Hollywood, alles is hier vrij mainstream.”

The Notebook

Vandaag werkt Mathias als een van de assistenten bij Aaron Zigman. Vier dagen nadat hij afstudeerde aan de USC Thornton School of Music kreeg hij telefoon van de grote componist, bekend van onder meer The Notebook en Sex and the City. “Hij zei me dat hij wel wat hulp zou kunnen gebruiken die zomer en nodigde me uit voor een gesprek. Een van mijn professoren in Los Angeles had me blijkbaar getipt. Het leuke is dat je heel veel uiteenlopend werk hebt. De ene keer ben je ondergedompeld in een bepaald filmproject, een ander moment kan ik me helemaal uitleven in mijn eigen werk voor concerten. Ik hoop nu vooral te kunnen blijven groeien. Ik leef letterlijk in the best of both worlds, en voel ook wel dat ik dat concertwerk zelf nodig heb. Op langere termijn droom ik echt wel van grote films. Niet per se de superheldenfilms van Marvel. Geef mij maar die onafhankelijke cinema, waar je je eigen stem in kan laten spreken.”