De Kortrijkse Bieke Depooter toont in het Dormitorium van Museum 1302 haar tentoonstelling ‘Agata, Bieke en Germaine’: een intrigerend lees- en beeldverhaal over een Poolse stripster, een kraakpand in Parijs en Bieke zelf.
In haar fotoreeks met bijhorende brieven en tekstfragmenten volgt Bieke de jonge Poolse Agata die ze ontmoette in een stripteasebar in Pigalle in Parijs en die worstelt met haar identiteit.
Twijfels
“Ik ging wat drinken in die bar waar ze werkte en zo leerden we elkaar kennen. Ze vertelde me dat ze foto’s wou nemen en ik voelde onmiddellijk dat wij iets deelden. Ik begon direct te fotograferen”, vertelt Bieke, die later samen met Agata ontdekte dat ze allebei met twijfels zaten over het leven, twijfels over wie ze waren en wat ze wilden.
“We hadden samen een hang naar het duistere en de duisternis, het melancholische, de nachten, angsten. Ik kan sowieso beter communiceren via een foto dan via woorden.”
Kraakpand
Agata woonde in een kraakpand waar ooit ‘Germaine’ woonde en Bieke trok ook in het huis. “We schreven elkaar brieven, korte tekstjes, bedenkingen en kattenbelletjes bij ervaringen en de verscheidene diverse foto’s die ik van haar nam. Er waren zoveel verschillende Agata’s. Wanneer ik een foto van iemand neem, probeer ik iets vast te leggen, iets te vangen. Wat me bij haar fascineerde, was dat ik elke keer dat ik haar zag iemand anders leek te zien. Telkens was er die nieuwe Agata die opdook, en telkens wou ik ook die Agata vastleggen. Alsof ze me bleef ontglippen. Er zat een hele elastiek tussen wat echt was en wat niet, tussen wie ze authentiek was en de rollen die ze speelde.” De twee werden vriendinnen en trokken zelfs samen naar Athene en Beirut.
Roze badpak
“We zien elkaar soms maanden niet, en als we dan weer samenkomen en onze levens elkaar even raken, is het intens. Onze vriendenrelatie werd sterker en sterker. Ik gebruik Agata om mijn verhaal te vertellen en Agata gebruikt mij om haar verhaal te vertellen. Ze wil heel graag in een film spelen en is hard op zoek naar wie ze is. Het is een echte wisselwerking of samenwerking geworden. We waren een beetje elkaars therapeuten”, vertelt Bieke verder.
“Gaandeweg namen we de identiteit van ‘Germaine’ over, de overleden eigenares van het huis waar we woonden. Na het vinden van haar dagboeken, de zeven urnen van haar overleden katten, foto’s, video’s, kledij en lange lijsten met nog te bekijken films, beeldden wij ons in hoe het zou zijn Germaines leven te leiden. We verkleedden ons als de oude dame en trekken samen de stad in.”
In de tentoonstelling worden Depoorters beelden gecombineerd met persoonlijke aantekeningen van ‘Agata’ en fragmenten uit brieven die ze elkaar schreven. “De kamer waar Agata woonde was helemaal roze en ze wilde er altijd iets mee doen. In een van haar valiezen vond ze een knalroze badpak.”
De roze foto hangt op de expo. “Het is geen verhaal van fotograaf-en-model. We zien de Agata-reeks als een gezamenlijk project, met input van ons beiden. De constante dialoog via briefjes, aantekeningen en zelfreflectie vormen een belangrijk aspect binnen dit project. Het is een gesprek tussen kunstenaar en muze.”
(PVH)
De tentoonstelling loopt tot en met 14 april in het Dormitorium van Museum 1302 . De expo is gratis toegankelijk en te zien mits reservatie.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
