Pierre Claes (74) startte ooit als kunstschilder, maar is vandaag vooral als assemblage- en recyclagekunstenaar aan de slag. Uit gerecupereerd ijzer, veroordeeld tot de schroothoop, creëert hij al lassend organische wezens, imaginaire mobielen en andere gekke tuigen.
In het plantsoen achter het koninklijk hekken, in de directe omgeving van de inrijpoort van de Koninklijke Villa, kruipt kronkelend een nog niet wetenschappelijk geïdentificeerd beest vanonder de graszonden: de gasterophilidae larve.
Niet direct een exemplaar dat je in koninklijke tuinen met de klassieke naakten en putti verwacht. Misschien dat het kunstwerk daardoor alleen al omwille van zijn aanwezigheid enige sympathie opwekt. De creatie is niet opgetrokken uit duurzaam carrara-marmer, noch pronkt het voor de eeuwigheid in brons.
Het trekt zijn eigenzinnig spoor, gehuld in recyclage-onderdelen: de kop één vierde van een grote grijpkraan, ogen van hoogspanningsisolatoren, twee halve wagenwielen als voorpoten, een voorlijf van metalen afdekschubben, een op en onder de grond kronkelend lichaam van verkeerd geplooide buizen (nu met hoekdakpannen bedekt), en een staarteinde dat ooit een grondboor was.
Aaibaar monster
Na enig speurwerk ontdekken we ook de schepper van het bijna aaibare monster: Pierre Claes. Hij gunt het tot de schroothoop of recyclagepark veroordeelde huis- en tuingereedschap een tweede leven in zijn artistiek universum. Meteen herdoopt hij zijn creaties ook met poëtisch prikkelende namen als Dwaalspoor-trekker, schroefvleugelige, punaizeweerder …
Eerder sloop Pierre Claes al Onder de loep binnen met zijn kunstwerk La Chèvre Folle: een hommage aan de legendarische kunstenaarskroeg in de schaduw van de Sint-Pieterstoren, waar de jonge Arno en Roland Van Campenhout over de vloer kwamen, alsook Hugo Claus en de jonge, kunstminnende Oostendse garde.
Volwassen larve
Maar laten we de kunstenaar zelf zijn verhaal doen, want uiteindelijk blijkt de gasterophilidae larve een hopelijk niet al te invasieve migrant te zijn in ons schaarse Oostendse duinzandgrond.
“In 1999 contacteerde een veeboer uit Damme mij omdat hij, naar een idee ingefluisterd door zijn vouw, als een van de eersten in Vlaanderen, in zijn volrijp maïsveld een zomers doolhof wilde aanleggen. Zijn enige vrees was dat zijn nabij grazende koeien wel eens te veel van het door de bezoekers toegeworpen voedsel zouden verorberen en zo ziek zouden worden. In de darmen parasiteerde die (bovenvermelde) larve wel vaker als de koeien verkeerd gevoederd werden. Meer had ik niet nodig om mij dat diertje voor te stellen, zij het een respectabel aantal maten groter dan het origineel. Die volwassen versie heb ik dan vanuit mijn toenmalig atelier in de kelders van de Venetiaanse Gaanderijen naar Damme verhuisd en geassembleerd nabij het maïsdoolhof. Het beest spuwde zelf water naar iedereen die het te dicht naderde”, herinnert Claes zich nog. Na de oogst verkaste de larve weer naar Oostende en vegeteert sindsdien op het gazon.
Maquettes
Pierre Claes is als inlijster op rust ook een gewaardeerd maquettebouwer. Tal van Oostendse historische gebouwen bewaren op die manier, als schaalmodel, hun oorspronkelijk ruimtelijk volume.
Verspreid over diverse musea in de stad geniet je driedimensionaal van ons gesloopt bouwkundig erfgoed. De vroegere vismijn, het oude treinstation, de verdwenen schouwburg, de verdwenen kursalen, vuurtorens … En in de lopende expo Tournée Littorale ook van de verdwenen kunstkroeg La Chèvre Folle.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
