Met scherven, gevonden op de voormalige slagvelden in de Westhoek, heeft Nico Sabbe glaskunstwerken gemaakt waarin hij de gruwel van WO I probeert te vatten. Het opmerkelijke resultaat is te zien in het Talbot House in Poperinge, een plek vol oorlogssymboliek. “Hopelijk blijven we hier in de toekomst van gespaard”, zegt hij.
‘Als ge van ze leven in de Westhoek passeert’, zo begint het anti-oorlogslied ‘Duizend Soldaten’ van Willem Vermandere. Nico Sabbe (47) uit Beveren-Leie had de aansporing niet nodig om de vele herdenkingsplaatsen van de Groote Oorlog in onze provincie op te zoeken en er nadien een artistiek vervolg aan te breien.
Nico Sabbe
Privé
Nico Sabbe (47) is getrouwd met Lindsey Kints (43). Ze hebben samen twee kinderen: Milan (17) en Dunya (15). Ze wonen in de Kleine Heerweg 81 in Beveren-Leie.
Loopbaan
Nico is industrieel ingenieur chemie. Hij werkt als leerkracht chemie en materialenkennis aan het PTI (provinciaal technisch instituut) in Kortrijk.
Hobby’s
Nico maakt sedert een jaar of acht glaskunst en stelt zijn werk nu tentoon in het Talbot House in Poperinge, waar het nog te zien is tot 15 november. Zijn werk verwijst naar de Eerste Wereldoorlog waar hij een grote interesse in heeft. Heel af en toe gidst hij wel eens op herdenkingsplaatsen, vooral in de Westhoek.
Wat wil je duidelijk maken met de opvallende lichtsculpturen die je toont in het Talbot House in Poperinge?
“Ze verwijzen naar de ontreddering, wanhoop, dood en vernieling bij de veldslagen in de Eerste Wereldoorlog. Ik hoop vooral dat het mensen er toe aanzet om even stil te staan bij oorlog en vrede. Het is niet vanzelfsprekend dat we in onze contreien nu een lange periode kennen zonder wapengekletter en we moeten er blijven voor ijveren dat het zo blijft. Soms slaat de schrik me toch wel om het hart als ik sommige van die extremistische haatzaaiers bezig hoor. Voor je het weet staat er opnieuw een gevaarlijke populist op die ons recht naar een horrorscenario leidt. Met de voormalige Amerikaanse president Donald Trump zaten we er al gevaarlijk dicht bij.”
Je werkte met glasscherven afkomstig uit de oorlog 1914-1918. Wat zit daar zoal tussen?
“Van alles, al gaat het in hoofdzaak om Franse en Duitse wijnflessen, Britse en Belgische bierflessen en om medisch materiaal van ampulen en morfineflesjes. Die scherven vertoonden enorm veel kleurschakeringen. Eens ze uit de smeltoven kwamen, leverde dat nog een rijker palet aan kleuren op.”
Ben je zeker dat die scherven aan die trieste periode te linken zijn?
“Ja want ik heb alles laten controleren door Patrick Indevuyst, een Iepers amateur-archeoloog voor wie de herdenkingsplaatsen in de Westhoek geen geheimen meer hebben. Na verloop kon ik zelf ook met enige kennis van zaken oordelen over wat ik vond.”
Bezoek aan Tyne Cot Cemetery maakte grote indruk op mij
Van waar komt die fascinatie voor de Eerste Wereldoorlog?
“Er zijn meerdere redenen, zoals onder meer een familiale link waarover ik nooit alles zal weten. Mijn grootmoeder had het ooit over een broertje van haar, maar wat daar precies mee was, is me nooit helemaal duidelijk geworden. Er bestond daar een groot taboe over in de familie, alleen had ik wel door dat het ergens ook iets met de oorlog te maken had. Ik herinner me ook een bezoek aan Tyne Cot Cemetery in Passendale, toen ik een jaar of 18 was. Dat maakte een diepe indruk op mij. Toen ik die duizenden graven zag, bleef ik mezelf maar de vraag stellen hoe het toch mogelijk was dat die talloze jonge mensenlevens zomaar konden vergooid worden door verblinde strategen. Velen van hen wisten niet eens in welke hel ze terecht kwamen. Het was het begin van een blijvende fascinatie voor de streek en het oorlogsverleden dat er mee samenhangt.”
Wanneer heb je de beslissing genomen om daar ook artistiek iets mee aan te vangen?
“Dat is enigszins bij toeval ontstaan. Een jaar of vijf geleden had mijn zoon Milan, toen een jaar of 12, glasscherven gevonden tijdens een wandeling door de velden in Ploegsteert. Ik bekeek ze thuis en had toen al een sterk vermoeden dat er een link was met de Eerste Wereldoorlog. Nadien ben ik zelf scherven beginnen verzamelen met het idee om er ooit iets mee te doen. Het laatste zetje kreeg ik op een tentoonstelling in de IJzertoren in Diksmuide waarbij trench art te bekijken was. Trench art slaat op de verzameling aan werkstukjes die soldaten in de Eerste Wereldoorlog maakten met gebruikte kogels.”
In het dagelijks leven ben je leraar chemie in het PTI in Kortrijk. Helpt dat om zo’n kunstzinnige passie te ontplooien?
“Misschien wel, want in beide gevallen mag je toch het experiment niet schuwen. Die smeltprocessen in de oven vind ik niet alleen als kunstenaar interessant, maar ook als ik die vanuit wetenschappelijk oogpunt bekijk. Ik zie ook een vergelijkbare interesse bij collega-glaskunstenaars die maar niet begrijpen dat mijn glaskunstwerken niet gesprongen zijn. Het risico dat dit gebeurt, is altijd groot, maar dat gevaar is nu toch stilaan geweken.”
Eindigen doen we naar traditie met een Waregems luikje. Wat is jouw favoriete horecazaak?
“Ik ga graag iets eten in brasserie ’t Gaverhopke in Nieuwenhove. Ik vind het ook altijd verbazingwekkend hoe ik me daar telkens opnieuw op de boerenbuiten waan, terwijl we er toch in een dichtbebouwde stadsomgeving vertoeven.” (FV)
RE(f)USED loopt tot 15 november in het Slessorium in de tuin van Talbot House in Poperinge. Voor meer info mail naar Nico.sabbe3@telenet.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
