Willy Bautil is geboren en getogen in Antwerpen, maar kon uiteindelijk niet aan de lokroep van de kust weerstaan… Sinds hij met pensioen is, kan hij zich weer helemaal overgeven aan zijn grote passie: tekenen en schilderen.
Willy herinnert zich hoe hij als kind met zijn grootouders in een Renault 4 naar de kust reed: “Er waren toen nog geen autostrades, maar als ik na die helse rit de zee zag, was het feest! Toen ik acht jaar was, werd opa weduwnaar en kwam hij elke woensdag op bezoek. Hij was autodidact-schilder van werken die in het museum van Schone Kunsten hingen. Hij kocht daar een postkaart en schilderde die na. Zijn kennis bracht hij op die woensdagnamiddagen over en de microbe heeft me nooit meer losgelaten. In de humaniora werden mijn tekeningen gebruikt bij de jaarlijkse onderwijscommissie. Ik studeerde daarna voor ingenieur openbare werken, hoewel de academie me meer aansprak. Meermaals liep ik de ingang van de school voorbij om de kathedraal te tekenen vanuit de Palingbrug en dan verborg ik stiekem de tekening. Tijdens mijn legerdienst verzorgde ik de tekeningen van de korpskrant. Daarna was het werken geblazen, een lief, trouwen, kinderen…”
“Later ben ik zelfstandige geworden en was de tijd om te schilderen heel beperkt. Ik kocht een huisje in Oostduinkerke om toch in de weinige vrije tijd naar de kust te komen. Daar maakte ik Tiffany-lampen en glasramen, sculpturen in polyester en enkele schilderijen. De crisis van 2008 heeft me definitief naar de Westhoek gebracht. Zodra ik met pensioen was, kwam het tekenen en schilderen weer bovendrijven. In de WAK (academie Koksijde) heb ik vier jaar lessen gevolgd tot ik door de pandemie moest stoppen. Toen kon je nergens meer binnen, dus trok ik met de fiets door de Westhoek om op goed geluk een mooi gebouw te tekenen. Dit heeft geresulteerd in een boek van 36 potloodtekeningen met bijbehorende tekst. Mijn laatste tekening was het kasteel Houtsaeger net voor de brand er uitbrak!”
Voedingsbodem
Schilderen in de vrije natuur komt op nummer één voor Willy: “Het steeds wisselende licht is als een spannende thriller, maar dan zonder ondertekst. Binnen maak ik werken van een heel andere aard. Aan elke gedachte die aanleiding geeft om een werk te scheppen, gaat altijd een studie vooraf, om de psychologische draagwijdte en het gepaste materiaal en techniek met elkaar te verbinden, waarbij zelfs de oppervlakte een rol speelt. Het is de voedingsbodem voor het ontwikkelen van een verhaal, dat wordt uitgewerkt in het schetsboek alvorens de eerste penseelstreek wordt gezet. Technieken gaan van olieverf over acryl tot tempera, collages met papier en medium tot plexiglas. Schoorvoetend heb ik twee maal geëxposeerd in Langemark-Poelkapelle tijdens de pandemie. Momenteel hangt het gros van mijn werken in Beukenhof in Oostduinkerke.
Willy exposeert van 1 tot 17 juli in de kerk van Oeren (14 tot 18 uur) en in de Keunekapel in Koksijde van 14 juli tot 7 augustus (maandag gesloten). Meer info op www.bautil.be – tel. 0495 57 52 00.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
