In de coronaperiode heeft kunstschilder Dirck Saey niet stil gezeten. In een jaar tijd borstelde hij maar liefst 30 kunstwerkjes bijeen. Daarmee heeft hij opnieuw aangetoond dat het schilderen een deel van zijn leven blijft uitmaken.
“Ik ben begonnen bij het begin van de coronacrisis in 2020 en ik schilderde aanvankelijk met kleur”, opent Dirck Saey het gesprek. “Op een van mijn doeken schilderde ik eerder symbolisch een kruis van waaruit de kleuren dan naar de Belgische vlag neigden, vooral toen de pandemie erger werd”.
Dirck Saey kennen we vooral van zijn triestige doeken, geïnspireerd door het Treurende Ouderpaar, de beelden op het oorlogskerkhof van Vladslo, gebeiteld door Käthe Kollwitz. Jarenlang werd hij geïnspireerd door het sterven van zijn broer en bleef eerder in die eerste fase werken, tot de bootvluchtelingen het nieuws vulden, wat als een tweede fase in zijn werk kan beschouwd worden.
Vooral zwart-wit
“Op een gegeven ogenblik mochten we nauwelijks nog buiten komen tijdens de coronacrisis en toen schakelde ik over naar het zwart-wit, met nog een klein beetje kleur verwerkt in het beeld. Naarmate de crisis erger werd, en de onzekerheid zich op de mensen neerzette en ook nog de ontkenners zich manifesteerden, werden mijn doeken simpeler en eenvoudiger. Het leven was zo eenvoudig geworden.”
Ik ben een schilder van het leed en de miserie waarmee de mensheid te maken heeft
“Je mag arm of rijk zijn, het is moeilijk om aan de crisis te ontsnappen. Het gaat mij niet over schoonheid, maar over mijn eigen verhaal dat zich vanop het doek vertaalt. Je moet er volgens mij doorheen kunnen kijken, gevoelsmatig heb ik dat vastgelegd, want ik ben niet een schilder die schildert om zich bezig te houden. De wereldproblemen werken op mij en ik wil me daarmee uiten op het doek. Ik zou niet graag hebben dat deze problemen vergeten worden.”
“Elk doek draagt een boodschap uit. De hele wereld kampt tegen een gemeenschappelijke vijand. Ik heb een schilderij gemaakt waarop de namen staan van mensen, die er niet meer zijn. Ik ben een schilder van het leed en de miserie waarmee de mensheid te maken heeft.”
Met borstel
“Vroeger schilderde ik met een palet, maar deze doeken zijn met een borstel geschilderd. Misschien moet ik er eens aan denken om een expositie te houden”, zegt Dirck Saey nog. (Regi)
