Isabelle Vandemaele scoort met coronagedicht ‘Toope leven up Hoope’

Isabelle Vandemaele, woordkunstenares en actrice, was de voorbije dagen niet uit de nationale media weg te slaan. Met haar ‘hoopvol’ coronagedicht ‘Toope leven up Hoope’ trok ze naar de studio’s van Radio 2 waar ze met megafoon in de hand haar creatie aan de ether toevertrouwde. Het leverde de Bredense een tsunami aan mediabelangstelling op.

Isabelle Vandemaele noemt zichzelf woordkunstenares en sinds 2018 ook Bredense. “Ik woonde vroeger in Oostende maar heb intussen al dertien adressen gehad, denk ik”, opent Isabelle met haar karakteristieke zin voor droge humor. “Ik ben een beetje overal en nergens thuis.”

Conservatorium

Theater en woordkunst zijn al sinds haar jeugd een ware passie van de Bredense. “Ik ben in een erg katholiek gezin opgevoed. Mijn vader zei altijd dat theater iets was voor hoeren en straatlopers. Het heeft dus wel even geduurd voor ik mijn eerste stappen in de wereld van woord en toneel heb gezet. Pas op mijn dertigste, nadat ik gescheiden was van mijn eerste man, heb ik de stap naar het Oostendse conservatorium gezet om er Woord & Drama te volgen. Mijn leerkrachten moedigden me daar aan om mijn talent verder te ontwikkelen. Sinds een jaar of acht probeer ik er op zelfstandige basis zelfs mijn brood mee te verdienen. Weet je, ik ben eigenlijk begonnen als dichteres maar begreep al snel dat je daar niet van kunt leven.”

Isabelle gaat daarom ook en vooral als actrice door het leven. “Ik ben in de regio bekend voor mijn humoristische volksmonologen. Verhalen die ik zelf schrijf en waarmee ik naar allerhande evenementen, bedrijven en verenigingen trek.”

Dichter aan huis

Isabelle probeerde de voorbije jaren met haar optredens de kost te verdienen. Poëzie, dat was tot voor kort iets wat ze vooral voor zichzelf bedreef. “Tijdens de eerste coronagolf ben ik gestart met mijn pakketje poëzie ‘Dichter aan huis’ waarbij ik met megafoon in de hand, vanop veilige afstand, een gelegenheidsgedicht kwam voordragen bij de mensen. Optredens zaten er toen niet meer in – zoals nu – en het leek me een mooie manier om toch nog met expressie bezig te blijven. En een centje bij te verdienen. Het projectje begon eigenlijk vrij onschuldig, toen ik gevraagd werd om een gedicht te schrijven voor jarenlange vriend Iwein Scheire, de uitbater van het Oostendse ‘t Kroegske die me ooit mijn eerste vrij podium had gegeven. Eerder dan het gedicht op een brief of via Skype te bezorgen, leek het me een leuk idee om het buiten aan zijn huis persoonlijk voor te komen dragen.”

Intussen schrijft en brengt Isabelle persoonlijke gedichten voor allerlei bijzondere gelegenheden. “Zo schrijf ik momenteel aan een gedicht voor brouwerij De Leite uit Oostkamp. De bedrijfsleiders willen op die manier hun werknemers, klanten en alle mensen uit de horeca een hart onder de riem steken in deze voor hen zeer moeilijke tijden.”

#zorgvoorlicht

Isabelle is intussen niet alleen bekend van Brugge tot Knokke maar kreeg ook in eigen gemeente de nodige erkenning. “Nadat ze van mijn optreden op Radio 2 hadden gehoord, hebben de mensen van het gemeentebestuur contact met me opgenomen met de vraag of ze mijn gedicht mochten gebruiken in het kader van de campagne #zorgvoorlicht. Intussen prijkt mijn gedicht op een groot reclamebord aan het Kerkplein in Bredene-Dorp. Op een boogscheut van mijn woning in de Benedictijnenstraat bovendien. Hopelijk biedt het de Bredenaars wat licht in deze letterlijk en figuurlijk donkere tijden.”