Harelbeeks cultuuricoon André Lootens wordt 85 jaar: “Ik ben nog altijd heel actief”

In de culturele wereld en het verenigingsleven van Harelbeke en ver daarbuiten is André Lootens ruim 60 jaar actief. De voorbije decennia groeide hij uit tot een iconisch figuur. Op zijn 85ste blijft André sterk geëngageerd in het verenigingsleven in zijn Harelbeke.

André startte zijn professionele carrière in 1954 als regent wetenschappen. Op dat moment was hij nog maar 21 jaar. “Dat was toen nog het oud systeem met handel, biologie, fysica, chemie en wiskunde”, legt hij uit. In 1955 vervulde hij zijn legerdienst. Daarna was hij reserveofficier en opleidingsofficier voor reservesofficieren. “Ik heb daar veel bijgeleerd, vooral op technisch gebied. We werkten toen al met een ingenieus toestel dat nu hetzelfde blijkt als waar een computer mee werkt.”

André sloot zijn militaire loopbaan af als reservecommandant. In Harelbeke engageerde André zich onder meer als medewerker, secretaris of voorzitter van verscheidene raden, verenigingen en werkgroepen zoals de Internationale Compositiewedstrijd Harelbeke, de Dag van het Woord en Harelbeke Muziekstad. André zetelde in de museum- en bibliotheekcommissie en was ettelijke jaren voorzitter van de raad van bestuur Culturele Infrastructuur, waaronder het voormalige ontmoetingscentrum Het Spoor.

Je had en hebt een bijzonder rijk gevuld leven. Als je één hoogtepunt mag kiezen, waarvoor ga je dan?

“De geboorte van mijn kinderen en kleinkinderen. Dat is ingrijpend in een familie. Als je jonger bent besef je dat minder. Later besef je dat des te meer. We zijn als familie gelukkig gespaard gebleven van grote tegenslagen.”

Ben je een familieman?

“Absoluut. Dat is ook de reden waarom ik nooit aan politiek hebben willen doen toen de kinderen klein waren. Ik had daar toen geen behoefte aan. Je bent als politieker weinig thuis en moet aandacht hebben voor veel dingen. Ik wilde dat niet. Mijn familie kwam op de eerste plaats.”

Wat is het hoogtepunt uit je rijke culturele leven?

“Het helpen realiseren van een deftig ontmoetingscentrum, later erkend als cultureel centrum. We spreken over midden jaren zeventig, hé. We waren met drie mensen die voor alles instonden, van administratie tot programmatie. Achteraf gezien een titanenwerk. Een tweede hoogtepunt – als ik mag – is de speciale subsidiëring van de Roede van Harelbeke, op voorwaarde dat ze elk jaar een brochure publiceerde.”

Wat is cultuur voor jou?

“Goh … Dat is mensen zich beter laten voelen in hun doen en laten. Cultuur is hen iets bijbrengen zonder dat ze dat bewust meeleven. Dat is op verscheidene niveaus hen hoger tillen. Iets toelichten op de wijze waarop de mensen zelf communiceren: niet highbrow of ex-cathedra, om grote woorden te gebruiken. (lacht) Een routine als houvast op hun niveau, met een filosofische ondergrond maar begrijpbaar verteld. Dat kan ook met kunst zijn.”

“Cultuur is mensen zich beter laten voelen in hun doen en laten”

En wat is kunst voor jou?

“Moeilijke vraag. Dat kan van alles zijn. Kunst heeft wereldwijd een zekere impact. Kunst moet je op niveaus bekijken, want het heeft veel gradaties. Mensen hebben daar elk hun eigen mening over. Als je tien verschillende meningen samen legt, heb je misschien tien keer een andere inhoud. Als de puzzel van die tien lukt, heb je de definitie van kunst.”

Je houdt van fotografie en won zelfs een internationale prijs.

“Nuance. Het is vooral de technische kant die mij boeit: de knopjes, de vroegere ontwikkelingstechnieken, de mogelijkheden van een toestel. Ik maakte die foto in Oostduinkerke in 1974. Het was mistig en je zag een rij mensen in de wazige verte, blijkbaar paardenvissers. Op de voorgrond zag je een rieten mand met een stokbrood in. Ik vond dat zo speciaal dat ik intuïtief afdrukte. Achteraf bleek de compositie mooi met de juiste kleur en belichting in het juiste beeldraam. Dat deed het hem bij de jury. (lacht)”

“Weet je dat in 1974 de eerste organisatie in het ontmoetingscentrum een internationale foto- en tentoonstelling was? Wij organiseerden dat met fotoclub Germinal, waar ik voorzitter was. Een leuke club waar iedereen elkaar stimuleert om fotografisch beter te presteren.”

“Je moet jonge mensen de kans geven om hun dromen waar te maken”

Je houdt ook van reizen?

“Klopt. Bogota, Zuid-Oost Azië. Ook Kroatië omdat we daar privé vrienden gaan bezoeken. Maar onze leeftijd laat grote reizen niet zo veel meer toe. We trokken al 22 keer naar Canada en de Verenigde Staten. Mijn broer, intussen 97, woont in Canada. We proberen hem elk jaar een bezoek te brengen. Eén beeld blijft me bij in de USA. We waren op toer met een vissersbootje en belandden tussen de dolfijnen. Na verloop van tijd waren er zo’n 150, met in de verte een walvis. Dat is een beeld dat je nooit meer vergeet.”

Hoe zou je jezelf omschrijven?

“Bescheiden, rustig, beleefd, vriendelijk, voorkomend, open en ook kritisch. Als ik in vergaderingen of ontmoetingen iets heb waar ik niet mee akkoord ben, durf ik dat ook zeggen, maar op gefundeerde wijze.”

“Ik zet altijd alles op papier en lees het dan ook zo af. Ik hou me aan die tekst en laat me niet leiden door omstandigheden tijdens ‘live’ gesprekken, waar het ene woord soms het andere met zich meebrengt.”

Sta je stil bij het ouder worden?

“Als je ouder wordt, denk je meer aan vroeger. Je begint te leven van herinneringen. Gelukkig ben ik nog actief. Ik geef graag advies aan jongeren. Je moet jonge mensen de kans geven hun dromen en initiatieven waar te maken.”

“Op familiaal gebied: het mooiste is dat we alle kinderen en kleinkinderen nog altijd samen kunnen krijgen. Dat maakt mijn vrouw en ik gelukkig.”