Griet Deschamps: “Ik ben als het ware de ‘mama’ van Perplx”

Vanaf vandaag worden de terreinen rond het oc in Marke omgetoverd tot een festivalterrein. De vrijwilligers van Perplx sloegen er al verschillende circustenten op. Griet Deschamps uit Marke is algemeen coördinator van het hele gebeuren.

Perplx bestaat nog maar twee jaar en is het vervolg op Humorologie. Griet Deschamps was door haar werk in het oc van Marke betrokken bij de vergaderingen van Humorologie. Ze maakte deel uit van de werkgroep en verzorgde de administratie. Bij de eerste subsidies werd Griet in 2002 aangenomen als vast personeelslid. “Sedertdien heb ik dus altijd voor dat festival gewerkt”, vertelt Griet.

Het veranderde van een humorfestival naar een circusfestival. Was die klik om te veranderen niet moeilijk?

“De keuze om een circusfestival te organiseren betekent opnieuw bouwen. Het is als een bloem die opengaat. Perplx houdt echter meer in dan een festival: we doen ook residenties, coproducties, werken samen met circushogescholen en willen zoveel mogelijk creaties steunen. Daarmee bedoel ik voorstellingen die nog nooit vertoond werden.”

Je werkt en leeft voor Perplx. Staat je gezin daar achter?

“Mijn man Bart is eigenlijk met Humorologie begonnen. Hij werkte ook in het oc, waar we elkaar leerden kennen. Het is dus echt een levenswerk, je bent als het ware de ‘mama’ van het festival. We stimuleerden onze kinderen ook al van in het begin om mee te gaan naar het festival. Ze waren al van kleins af mee. Ik beviel eens in april toen het festival in juni plaatsvond. De baby moest wel mee want ik gaf borstvoeding. Mijn kinderen willen Perplx eigenlijk nooit missen. Ze passen zelfs hun werkuren aan voor het festival”

“We gaan het hele jaar door op prospectie, zoals echte cultuurvreters”

Is Perplx volledig met jullie leven verbonden?

“We zijn er het hele jaar mee bezig. Twee weken na het festival begint onze vakantie. Bart – die ook in de programmatiewerkgroep zit – en ik gaan het hele jaar door op prospectie. We zijn echte cultuurvreters. Het mag een circusvoorstelling, maar ook ballet, jazz, klassieke muziek, film, opera, theater of een tentoonstelling zijn. Wij gaan overal kijken. In Kortrijk gaan we naar de Budascoop, het Festival van Vlaanderen, Antigone en de Unie der Zorgelozen, maar we gaan ook naar Antwerpen, Gent, Brussel en naar het buitenland om cultuur op te snuiven. Soms zien we zelfs drie voorstellingen in een week.”

Kan je zelf genieten van het Perplx-festival?

“Zelf kan ik op het moment van het festival geen voorstellingen bekijken. Ik geniet wel van het volk dat ik zie genieten, en van mensen die van de bussen komen na een voorstelling en heel tevreden zijn. Het festival brengt wel stress mee. Als het voorbij is, valt er wel duizend kilogram van je schouders. Als publiek en artiesten tevreden zijn, krijg je het voldane gevoel van ‘we hebben het weer eens gedaan!’ Er hangt hier dan een speciale sfeer. Het is een goede energie, een soort verbondenheid die belangrijk is.”

De voorbije weken was je waarschijnlijk enkel nog bezig met Perplx?

“Wel, het was inderdaad druk met Perplx, maar ik heb net drie examens achter de rug van zang, namelijk lyrische kunst, jazz en koorzang. Het was een beetje zot de laatste weken. Ik heb mijn klassieke opleiding bij Françoise Vanhecke afgesloten. Ik heb al een jaar jazz achter de rug bij Marjolijn Cneut. Klassiek zingen doe je eerder letterlijk, maar bij jazz ben je meer vrij in wat je allemaal doet met je lied. Zingen ontspant me eigenlijk wel erg.”

Wil je verder iets doen met je zingen? Trad je trouwens al eens op?

“Ik trad enkel nog maar op tijdens mijn examen. Ook op mijn vaders tachtigste verjaardag heb ik al eens opgetreden. Ik ben van mening dat je er eerst goed moet aan werken vooraleer ermee buiten te komen. Ik ben misschien ook wel een beetje schuchter. De bedoeling is toch om in de toekomst met Bart – die contrabas speelt – samen te kunnen spelen en eventueel op te treden.”

“Veel van de voorstellingen werden nog nooit vertoond”

Jullie hebben een druk leven, maar doen toch veel samen?

“We maken bewust tijd voor mekaar en voor de kinderen en de kleinkinderen. Ik ben een echte klokhen voor mijn kinderen. Ik zorg graag en vind het belangrijk dat ze een warm nest hebben waar ze kunnen op terugvallen. Ook met mijn ouders wil ik nog quality time. Zo wil ik hen eens meenemen om samen iets te gaan eten en een paar dagen op reis gaan. Je kan je inzetten voor anderen, maar je hoeft jezelf niet altijd weg te cijferen. Je moet ook nog aan jezelf en je familie denken.”

En jullie warm nest bevindt zich in Marke. Nochtans ben je van Aalbeke?

“We woonden in de conciergerie in Aalbeke. Die was gelegen in de oude pastorie die afgebroken moest worden. Ik wou nochtans graag in Aalbeke blijven en heb eigenlijk getreurd om het dorp te verlaten. Maar we vonden een huis ‘bachten de route’. We hadden er veel werk aan, maar we hebben er zicht op de Leie en zien er de boten voorbijkomen. Voor Bart was dit het mooiste plekje van Marke. Ik moest eerst wennen maar amuseer me daar wel. Er zijn veel vogels in de nabijheid en we zien het natuurgebied van ‘t Schrijverke in Marke.”

Zou je in de stad kunnen wonen?

“Ik zou wel in de stad in een loft of op een appartement kunnen wonen, liefst bij een park. Maar dan zou ik wel het geld willen hebben om veel op reis te gaan. Geld zegt me eigenlijk niets, maar ik ga heel graag op reis.”

Maar je bent ook van Marke beginnen houden?

“Ik vecht er zelfs altijd voor. Marke is de buitenrand en moet soms opboksen tegen Kortrijk, maar de natuur is er zo mooi. Naar Kortrijk ga ik wel om voorstellingen te bekijken en soms eens naar een boekenwinkel, maar shoppen interesseert me niet. Ik haal mijn kleren altijd in dezelfde winkel. Kortrijk betekent voor mij samenwerken met kunstactoren en het kunstoverleg is ook heel goed. We krijgen met Perplx veel materiaal en we krijgen ook subsidies van stad Kortrijk. ”

“Op Perplx kan ik zelf geen voorstellingen bekijken, maar ik geniet wel van het volk dat ik zie genieten”

Liggen Marke en Kortrijk goed om iets te organiseren?

“We moeten knokken. We liggen buiten de gouden driehoek tussen Antwerpen, Gent en Brussel. Als mensen over een circusfestival horen, denken ze nog altijd aan het circus met clowns met een rode neus. We doen ons best en gaan uit van onze eigen kracht en zijn een kleine festivalparel binnen de circuswereld. Internationaal zijn we zelfs beter bekend dan in de streek. Met grote ogen wordt er gekeken welke artiesten er hier allemaal staan. Ruim een jaar later duiken de voorstellingen die hier kwamen op in cultuurzalen. Voorstellingen zoals Perplx, waar je zoveel voorstellingen kan zien, zijn een beetje aan het wegvallen. We zijn eigenlijk uniek.”

Wat staat er allemaal op het programma van Perplx? Zijn er originele acts te zien?

“Veel van de voorstellingen origineel. Zo zijn er doorlopend de ‘kanariteiten’. Dat zijn twee meisjes en als je hen ziet waan je je in een tijd van honderd jaar geleden. Ze rijden door het festival op een triporteur. Ze komen zelfs van Turnhout en moeten hier geraken met die triporteur. Hun act is echt uit het leven gegrepen. Hun contract is zelfs nog opgemaakt met een typemachine. Wie een dipje heeft of zich niet goed voelt, kan niet anders dan zich weer helemaal goed voelen na een babbel met die meisjes. Met hen vergaderen was al een voorstelling op zich. Zulke vergaderingen hebben we nog niet veel meegemaakt. We draaien nochtans al lang mee in de cultuursector.”

Perplx is een grote organisatie. Werken jullie dan ook met vrijwilligers?

“We hebben 150 vrijwilligers en moeten er elk jaar weigeren. We hebben elk jaar ook nieuwe vrijwilligers die erbij komen. Zelfs twee dames van 72 en 76 jaar komen dit jaar meehelpen. Daaraan kan je zien dat Perplx een festival voor alle leeftijden is. “