Broer en zus nemen ‘Zeevonk’ op in Oostende: “Een film om over na te praten”

Nadat ze eerder al voor kleine projecten samenwerkten, steken Domien en Wendy Huyghe nu opnieuw de koppen bij elkaar als regisseur en scenarist voor Zeevonk. © Aaron Lapeirre
Wouter Verheecke
Wouter Verheecke Medewerker KW

Regisseur Domien Huyghe (33) verloor zijn vader op zijn vijftiende. Bijna twintig jaar later maakt hij samen met zijn zus Wendy (42) zijn langspeelfilmdebuut over de twaalfjarige Lena, die hetzelfde lot beschoren is. “We willen rouwverwerking tot in de huiskamers brengen.”

Na enkele kortfilms begint Domien Huyghe volgende week aan het grote werk, met de opnames voor zijn eerste langspeelfilm. Die vinden hoofdzakelijk plaats in Oostende, waar hij als Gistelnaar opgroeide. “Dit wordt voor mij een thuismatch. Ik liep in Oostende school, speelde er basketbal en ging er uit. Ik ken die stad dus als mijn broekzak, met al haar mooie en minder mooie kantjes. Wij wonen nu wel allebei in Gent, maar als we de trein naar Oostende nemen, voelt dat nog altijd aan als thuiskomen”, verklaart hij.

Mysterieus

Uiteraard speelt ook de zee een grote rol in die locatiekeuze, want het verhaal speelt zich af op en naast het water. “Onze film heet Zeevonk. Dat is een eigenaardig natuurfenomeen waarbij algen ’s nachts een felblauw licht uitstralen, als verdedigingsmechanisme. Het duikt nog niet zo lang op aan onze kust, door de klimaatverandering. Het heeft iets mysterieus, iets magisch zelfs”, vertelt Domien.

“Die sfeer past perfect bij de film”, pikt Wendy in, die het scenario samen met Gentenaar Jean-Claude Van Rijckeghem (Aanrijding in Moscou, red.) schreef. “Hoofdpersonage Lena moet als jong meisje de zomer van haar leven beleven, maar haar vader sterft samen met twee andere vissers op zee. Als kapitein wordt hij door de Oostendse visserscommunity als schuldige voor hun dood aangeduid. Tot Lena met haar vrienden op onderzoek trekt en aanwijzingen vindt dat er misschien wel een monsterachtig beest hun boot deed zinken…”

Het is een verhaal dat past in de leefwereld van tieners en dat Wendy heeft afgetoetst bij haar eigen puberzoon en -dochter. Zij wil het echter geen jeugdfilm noemen. “Het wordt een film die je met het hele gezin kan bekijken, want er blijft bijvoorbeeld ook een moeder achter die moet omgaan met het verlies van haar man. Die rouwverwerking sluipt door het hele verhaal, terwijl de spannende en avontuurlijke lichtpuntjes het geheel toch luchtig en toegankelijk houden. Het is onze stille hoop dat er na het kijken van de film nog over nagepraat wordt. Als dit het startpunt kan zijn voor een gesprek over overledenen, dan zijn we in ons opzet geslaagd.”

Praten was moeilijk

“Dat was bij ons alvast het geval”, stelt Domien. “Na de plotse dood van onze vader bleven wij destijds zelf met heel veel vraagtekens achter. We zorgden allemaal goed voor elkaar, maar erover praten was moeilijk, want dat deed pijn. Vanuit ons eigen gemis stelden we voorop dat we vooral een eerlijk verhaal wilden brengen. Nadat we mama en onze broer over onze plannen vertelden, werd onze familie precies nog wat hechter. Spontaan werden er immers anekdotes over papa opgerakeld: weet je nog …”

Hun eigen band als broer en zus is echter niet echt veranderd in dat schrijfproces. “Wij kennen elkaar natuurlijk door en door en kunnen alles tegen elkaar kwijt, maar we kunnen het werk ook loslaten. De rolverdeling als regisseur en scenarist ligt ons goed en we zullen op die manier blijven samenwerken. Zo zijn we nu trouwens ook samen bezig aan een skateserie en een Ketnetreeks”, zegt Wendy.

“Opnieuw voor een jeugdig publiek dus, want dat kantelpunt vind ik als filmmaker een interessant gegeven”, merkt Domien op. “Wanneer ben je te jong om met volwassen zaken bezig te zijn en te oud om als een kind te fantaseren? Samen met de zwaarwichtige thematiek, vormde dat voor deze film een heuse uitdaging. Voor de opnames komt daar straks wellicht ook nog het wisselvallige kustweer bij.”

West-Vlaamse cast

Nog opmerkelijk: Zeevonk wordt verteld in ons dialect. Daar hoort dus een West-Vlaamse cast bij. Onder meer Sebastien Dewaele en Zouzou Ben Chikha zullen in de film te zien zijn, nadat zij eerder al de set deelden in Bevergem. “Die laatste had ik eigenlijk al in gedachten toen ik het script nog aan het schrijven was. Toen we hem de vraag stelden, reageerde hij precies hetzelfde: ‘Dat is gelijk geschreven voe mien!’. Alleen mijn co-scenarist had soms wat moeite met de fonetische schrijfsels”, lacht Wendy.

De hoofdrol is weggelegd voor Saar Rogiers (12) uit Brugge, die hiermee haar acteerdebuut maakt. “Tussen een honderdtal anderen sprong zij er tijdens de auditie meteen uit. Ze heeft een stoere maar kwetsbare blik en liet een heel gedreven indruk achter. Ze moest wel twee maanden zeilles volgen en ook leren skaten voor onze film, maar daar heeft ze precies nieuwe hobby’s aan overgehouden”, weet Domien.

Internationaal

Nog voor de opnames goed en wel begonnen zijn, zijn er overigens al plannen om de film ook in buitenlandse zalen te vertonen. “Hoe we dat precies gaan aanpakken, zal afhangen van de landen in kwestie. Ik hoop alleen dat dat mooie West-Vlaams niet al te vaak gedubd zal worden”, knipoogt de regisseur.

Zeevonk wordt geproduceerd door Dries Phlypo van het Gentse productiehuis A Private View en zal in het najaar van 2022 in de cinema te zien zijn.