Familieleden van Generaal Conrad Strzelczyck bezochten monument in de Wervikstraat in Zillebeke

Op de foto achterkleinzoon Alexander Strzelczyck, schepen Ives Goudeseune, kleinzoon Max Strzelczyck, Thierry Plaitin en Annie Compernolle. © EG
Erwin Gabriëls
Erwin Gabriëls Medewerker KW

Max Strzelczyck uit Weimar en achterkleinzoon Alexander Strzelczyck uit Frankfurt en hun familie brachten een bezoek aan het Monument van Genraal Strzelczyk die Zillebeke in september 1944 bevrijdde.

“Op 10 oktober 2019, naar aanleiding van de 80ste verjaardag van de stichting Imosphinx Academy Belgium, werd het Strzelczyk-monument dat op 6 oktober 1973 in Zillebeke was opgericht, verplaatst en in het licht gesteld langs de weg die de Poolse bevrijders op 3 september 1944 hadden afgelegd”, vertelt Imos internationaal voorzitter Thierry Plaitin.

“Eind december 2019 werd naast het monument een verklarend paneel over de gevechten voor de bevrijding van de gemeente Zillebeke geplaatst. Door de coronapandemie kon dit verklarend paneel nog niet worden ingehuldigd. We maken gebruik van het bezoek van Max en Alexander Strzelczyk om dit verklarend bord in te wijden en een kransen neer te leggen als eerbetoon aan onze helden.

Getuigenis Odiel Grimonprez

Op het infobord staat onder meer het verhaal van Odiel Grimonprez die de laatste oud-strijder 40-45 van Zillebeke was en op 14 januari 2019 op de leeftijd van 98 jaar overleed. Hij herinnerde zich nog goed de bevrijding van Zillebeke. “Het was 6 september 1944, het was prima weer en ik lag onder de grote appelboom. Plots werd ik opgeschrikt door gekletter van geweer- of mitrailleurvuur; het kwam uit de richting van de Kemmelse baan. Heel wat Duitsers trokken in de Wervikstraat voorbij, sjofele, hinkende, afgematte en vuile soldaten.”

“Ze verplaatsten zich te voet, per fiets of met ‘kindervoituren’. Een tijdje later hoorde ik het geratel van tanks. Twee mastodonten gingen al klimmend over de spoorweg. Ze reden dwars door de weiden en afsluitingen en kwamen zo uit in de Wervikstraat. Ze draaiden de Zandvoordestraat in. Plots ging een koepel open, een officier kroop half naar buiten. Met krachtige stem vroeg hij in het Frans: “Où sont les Boches?”, getuigde Odiel Grymonprez ooit.

Bevrijding door de Polen

“Ongeveer op de plaats waar thans het monument staat, was er een laan genaamd de Generaal Strzelcyklaan”, vertelt schepen Ives Goudeseune, voorzitter van het 11 november comité Zillebeke. “De laan verdween eind de jaren 70 maar was onlosmakelijk verbonden met de geschiedenis van de nevenliggende school De Klaproos. Het is dan ook wel bijzonder dat de school haar domein ter beschikking stelde en denkbeeldig het Poolse gedenkteken opnieuw omarmde. Dit monument, dat een eerste keer werd onthuld op 6 oktober 1973, werd niet enkel opgedragen aan de Generaal maar ook aan alle Poolse strijders.”

“Een herinnering aan de vele slachtoffers van alle nationaliteiten, hulde aan generaal Strzelcyk, maar vooral een gebaar van vergevingsgezindheid. Dit monument staat hier dus meer dan ooit op zijn terechte en juiste plaats. Het staat met het gezicht naar het publiek toe dat hier voorbijkomt en herinnert aan de twee oorlogen uit de vorige eeuw.”

Belangstelling

De inhuldiging en bloemenneerlegging gebeurde in aanwezigheid van Imos-voorzitter Annie Compernolle en Roger Lefevre, Internationaal Imos-voorzitter Thierry Plaitin en Chantal, het Zillebeekse 11 novembercomité, bestuursleden van Oud-Strijders Zillebeke en de Heemkring Zillebeke.

(EG)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier