De dochters van Patrick Leplae, gewezen leerkracht plastische opvoeding, hebben hun vader weten te verrassen. Ze organiseren een overzichtstentoonstelling van zijn kunstwerken in het kasteel van De Lovie, waar dochter Marlies werkt. De ideale locatie voor een unieke expositie, want Patrick stelde immers nog nooit tentoon.
Het is nu toch al zo’n negen jaar dat Patrick Leplae met pensioen is, na een onderwijscarrière in het Annuntiata Instituut in Veurne en de Heilige Familie en het College in Ieper. Nu heeft hij de vredesstad ingeruild voor een stekje aan zee in De Panne en een schildersatelier in de schaduw van de abdij Sint-Sixtus met zicht op een andere abdij, die van de Catsberg.
“Deze twee bakens zorgen voor rust in mijn leven, net zoals mijn atelier bij de buren en vrouw Nicole. “Ze zorgt voor mijn brandstof die ik nodig heb om artistiek aan de slag te kunnen gaan en blijven.”
“Ik ben geboren op het moment dat Stalin overleed (5 maart 1953, red.) in een gezin waar niemand artistieke interesses had. Mijn vader was veldbrigadier en moeder zette zich 30 jaar vrijwillig in bij het kinderwelzijn. Uiteindelijk is mijn papa van arbeider opgeklommen tot commissaris en ik ben daar best fier op. Als klein ventje was ik vaak alleen en ik herinner me dat ik de voetballers overtekende uit de krant voor mijn vader. Of ik tekende als tienjarige ‘communiezantjes’ af voor moeder en iedereen vond dat zo mooi.”
Eerbetoon
Zo kwam Patrick op de kunstacademie terecht waar hij als twaalfjarige het pad kruiste van zijn leermeesters Walter Seys, Oswald Pannecoucque en Godfried Vervisch. “Het was toen oké als je zei dat je naar de muziekacademie ging, maar men reageerde met ‘oei’ als je zei dat je naar de kunstacademie ging.”
“Ik ging zelfs twee uur op voorhand om op artistiek vlak nog meer gevormd te worden door Godfried Vervisch. Later heb ik zelfs met Panamarenko en Fred Bervoet gekeuveld in Antwerpen toen ik op bezoek ging bij Nicole die in Antwerpen studeerde. Van toen af aan ben ik altijd blijven schilderen.”
“Ik heb nooit tijd willen steken in tentoonstellingen. Misschien is het daardoor dat mijn twee dochters nu een overzichtstentoonstelling van mijn werk willen organiseren. Het is een eerbetoon van Liesbeth en Marlies aan mij en dat apprecieer ik heel erg. Zij selecteerden de werken die te zien zullen zijn en geven zo een kijk op mijn evolutie als schilder.”
En die evolutie is er wel degelijk, want zoals echte meesters kun je in het werk van Patrick ook periodes onderscheiden. “Ik ben van een realistische stijl geëvolueerd naar abstract realisme. Eigenlijk kun je het zo formuleren: van ‘iets’ schilderen ben ik nu overgegaan naar ‘zo weinig mogelijk’ schilderen. Ik kijk nog het meest uit naar het moment dat mijn kleindochters Emilienne en Adrienne het tentoonstellingslintje zullen doorknippen.”
Op zoek naar evenwicht
Het heiligdom, zijn atelier – een buitenhuis in de achtertuin van de buren – betreedt je niet zomaar. “Zelfs Nicole moet het vragen om hier binnen te mogen komen. Dit atelier is mijn kleine kathedraal van stilte. De natuur en omgeving zijn mijn voortdurende inspiratiebron.”
“Ik noem mezelf wel geen kunstenaar, maar zie me als schilder van een ambacht. Ik werk meestal op doek, maar kan ook met bic-balpennen aan de slag. Mijn productie is eerder klein door de vele uren werk die in een schilderij kruipen, maar ik heb nog nooit iets verkocht en ook nog nooit tentoongesteld.”
Na drie dragen monnikenwerk in zijn atelier moet Patrick naar buiten voor andere hobby’s die hij beoefent. “Ik toer heel graag rond met mijn Harley Davidson. Daarnaast figureer ik ook al tien jaar in tv-series zoals In Vlaamse Velden, Eigen Kweek, Chaussée d’Amour of Chantal dat nog op de buis moet komen. Dat is dan nog eens een andere wereld die voor mij opengaat.”
(DS)
De tentoonstelling ‘Werk van Patrick Leplae’ is te bezoeken vanaf zaterdag 30 april (13.30 tot 18 uur) en daarna elke dag tot en met zondag 8 mei (telkens van 11 tot 18 uur) in het kasteel De Lovie, Krombeekseweg 82, 8970 Poperinge.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
