Het organiseren zit hen in het bloed, al is de ene met dancemuziek bezig en focust de andere zich op schlagers en het Vlaamse lied. Frederik Desmet is medeorganisator van het festival Land of Love, dat op zaterdag 31 augustus 7.500 mensen naar Torhout lokt. En zijn broer Christophe Desmet is al jaren de drijvende kracht van Koekelare Leeft, van vrijdag 30 augustus tot en met maandag 2 september goed voor in totaal bijna 20.000 aanwezigen in de grote tent in het park De Mote van die gemeente. Speling van de kalender: dit jaar vallen beide festivals uitzonderlijk in hetzelfde weekend.
Frederik (41) en Christophe (45) hoeven elkaar niet in de haren te vliegen om dezer dagen volk naar hun evenementen te lokken. De genres waar ze voor staan, zijn zó verschillend, dat er van concurrentie nauwelijks sprake kan zijn. Land of Love serveert een hele schare dance-dj’s op de grote weide langs de Steenveldstraat in Torhout en mikt niet alleen op de muziek, maar ook op de beleving: het lijkt het kleine broertje van Tomorrowland wel. Koekelare Leeft daarentegen mikt puur op de schlagermuziek en haalt in vier dagen tijd onder meer The Confettis, Les Truttes, Jettie Pallettie, Swoop, Willy Sommers, Luc Steeno, Sergio, Sam Gooris, Radio Guga en – een uitverkocht concert op maandagavond – André Hazes junior naar Koekelare.
Jean-Paul en de showbizz
Christophe woont in Ichtegem, maar runt al twintig jaar een computerzaak in Koekelare, vandaar zijn betrokkenheid bij die gemeente. Frederik woont in Kortemark, maar is net als Christophe goed met Torhout vertrouwd, want de broers zijn uit die stad afkomstig. Hun vader Jean-Paul Desmet was er jarenlang een bekende volksfiguur. Eerst baatte hij café ‘t Karrewiel in de Zuidstraat uit en vervolgens café De Haan op de hoek van de Zuidstraat met de Rijselstraat. Beide zaken bestaan niet meer. Jean-Paul was goed thuis in de showbizz en schreef voor de lokale krant artikels over de muziekwereld met de nadruk op de Vlaamse artiesten. De man is helaas veel te vroeg gestorven. Hij overleed op 3 maart 2000 en werd amper 50 jaar.
“Waar die grote gedrevenheid vandaan komt om onze festivals op poten te zetten?” aldus Christophe en Frederik in koor. “We zijn de zonen van wijlen Jean-Paul Desmet, hé. Vader had diezelfde drive. Hij was een sociaal beest, zoals dat heet. Altijd onder de mensen, altijd ergens mee bezig.”
Gedraaid op Tomorrowland
De twee broers hebben nog meer dingen gemeen: hun liefde voor de informatica. Christophe voelt zich al jaren thuis in zijn computerwinkel en Frederik werkt als programmeur bij het Gentse bedrijf Starcoders, dat onder meer websites ontwikkelt. “Vader tokkelde op zijn ouderwetse typemachine, wij zijn met de eigentijdse opvolger van dat ding bezig”, glimlachen ze.
Nóg een gemeenschappelijke liefde is die voor de muziek. “Ik ben jaren geleden als dj begonnen en toen ik ermee ophield, heeft Frederik het als jongere broer van me overgenomen”, vertelt Christophe. “Vooral tussen 2003 en 2006 had hij het heel druk met draaien. Hij maakte toen al furore als dj Cyrix, zeker nadat hij begin 2003 op Studio Brussel techno had mogen brengen.”
“Weinigen kunnen zeggen dat ze op de allereerste editie van Tomorrowland de allereerste plaat hebben mogen draaien”, pikt Frederik in. “In 2005 was ik in dat geval. In de Cosmostent. Op dat moment was Tomorrowland uiteraard nog lang niet wat het nu is. Het festival lokte maar enkele duizenden mensen. In de augustusmaand van dat jaar zaten de weersomstandigheden niet echt mee op het domein De Schorre in Boom. De regen zorgde voor nogal wat moddertoestanden. Maar we lieten het niet aan ons hart komen natuurlijk.”
“Hoe twee jaar geleden Land of Love ontstaan is? Frederick Muys had al negen keer mee de Aftersummer-party in zaal De Mast georganiseerd, waarop ik als dj draaide. Hij wou in 2017 bij wijze van tiende editie eens met een openluchtfuif uitpakken. Omdat ik nogal wat contacten met dj’s heb, werd ik er meteen bij betrokken en het idee rees om een heus dancefestival op poten te zetten. Intussen zijn we aan de derde editie toe en vormen we met z’n vieren de kern van de organisatie: Frederick en zijn vriendin Emma Couvreur, samen met mij en mijn vriendin Kelly Vanhaerens. Hoe ver we met Land of Love willen geraken? The sky is the limit. We blijven weliswaar met onze voeten stevig op de grond, maar willen toch heel graag blijven doorgroeien. Er zit zeker nog rek op. Misschien pakken we vanaf volgend jaar met een heus nevenpodium uit waarop we rockbands live laten spelen. Al is dat allemaal nog niet zeker, want alleen al qua logistiek betekent zoiets heel wat extra werk. En grote namen vastleggen, kost vooreerst veel geld en kan ten tweede niet zonder de onvermijdelijke bonzen van de festivalwereld te passeren. Het wordt met andere woorden allesbehalve gemakkelijk. Maar wie niet waagt, niet wint.”
Een tent voor 5.000 mensen
Koekelare Leeft werd in 2001 voor het eerst georganiseerd. “Ik ben er sinds 2003 bij betrokken”, aldus Christophe. “De kermis in Koekelare, traditioneel het eerste weekend van september, zat op haar gat en met enkele middenstanders besloten we Vlaamse zangers voor een optreden uit te nodigen en zo weer leven in de brouwerij te brengen. Ik ben nu al voor het achtste jaar voorzitter van het organisatiecomité en we zitten aan het plafond van wat we aankunnen in het Motepark. We slaan er een reusachtige tent op van 75 bij 25 meter, wat neerkomt op 1.875 vierkante meter of een capaciteit van 5.000 mensen. Meer is niet mogelijk. We willen liever ons succes bestendigen en niet naast onze schoenen lopen. En niet te vergeten: ons comité bestaat uit vijf personen. Mijn inbreng is al bij al dus maar een vijfde van het geheel.”
“Het geheim van ons succes? Bekende Vlaamse artiesten blijven boeken! Grote namen zoals Willy Somers en Luc Steeno hebben het genre groot gemaakt en houden het ook groot. Die mannen moet je weten te strikken. Bekende vedetten lokken nu eenmaal meer volk, punt aan de lijn. Zonder hen geen succesvol festival. Er wordt uit volle borst meegezongen met hun grootste hits. En gedanst en gedronken. In vier dagen een kleine 20.000 mensen naar Koekelare lokken, is niet niets, toch? Als je de mindere goden programmeert die geen bekende meezingers hebben, slaat de verveling bij het publiek helaas snel toe.”
Het heilige woord is kwaliteit
“Het heilige woord is kwaliteit”, vindt ook Frederik. “Daar moet je voluit in investeren. Of anders blijft het mooie liedje niet duren. Christophe is net als ik: als we naar een ander festival gaan, piepen we graag uit hoe de organisatoren het aanpakken. Stelen met onze ogen om ons eigen evenement te verbeteren. En om eventueel nieuwe en frisse ideeën op te doen. Het is totaal geen schande om van elkaar te leren.”
“Ik ben de voorbije twee jaar naar Land of Love geweest en heb ook daar alles kritisch geobserveerd”, zegt Christophe. “En ik heb eerlijk aan Frederik gemeld wat ik goed vond en wat beter kon. Dit jaar zal ik er niet zijn, want ik heb in Koekelare wat te doen. Een heerlijk zotte muziekkermis.” (lacht)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier