Uitgeweken Zuienkerkenaar Bram Slembrouck (41) heeft twee jaar na zijn debuutroman ‘Motmot’ een opvolger klaar. ‘De bende van Bommelberge’ is een coming-of-age-verhaal dat zich afspeelt in de fictieve gemeente Bommelberge, losjes gebaseerd op het dorp waar hij zelf een onvergetelijke kindertijd beleefde. “Nieuwmunster is een fantastische plek om op te groeien.”
De bende van Bommelberge gaat over enkele jonge belhamels die samen opgroeien onder de kerktoren van een fictief polderdorp. Maar Bommelberge is op zich al een knipoog naar Nieuwmunster. De aandachtige lezer die het dorp een beetje kent, zal er ongetwijfeld nog wel elementen uit herkennen in Brams boek. Ook de nabijheid van de zee en de namen van de kustdorpjes in het verhaal doen een belletje rinkelen: Scherphout is een afgeleide van Scarphout, ooit een deel van Blankenberge, en Den Duyne zou zomaar eens Wenduine kunnen zijn.
Boomhut
Zelf heeft Bram Slembrouck tot zijn veertiende in Nieuwmunster gewoond. “Afgelopen zomer ben ik hier nog eens teruggekeerd voor de Bartholomeusfeesten, maar veel bekende gezichten heb ik niet gezien. Ik ben ondertussen dan ook al 27 jaar weg uit Nieuwmunster”, aldus Bram. De jeugdherinneringen zijn echter gebleven en die worden door de auteur gekoesterd. “Ik heb hier als kind een zálige tijd beleefd: altijd buitenspelen, ravotten op straat en in de bomen klimmen. Hoeksam was toen een nieuwe wijk waar allemaal leeftijdsgenootjes woonden”, mijmert hij. Het is ook in Hoeksam dat de boomhut stond die in zijn tweede roman een prominente rol speelt. “De aanzet voor het verhaal is eigenlijk vrij eenvoudig: een groep kinderen haalt allerlei kattenkwaad uit en verlegt daarbij geleidelijk aan hun grenzen, tot ze uiteindelijk te ver gaan en de situatie uit de hand loopt. Door bepaalde gebeurtenissen veranderen de onderlinge verhoudingen – wat hen aanvankelijk bindt, speelt hen na verloop van tijd uiteen. En de personages delen tot slot ook de liefde voor hetzelfde meisje. Emilie is, zeg maar, een femme fatale”, knipoogt Bram.
Het is een melancholisch verhaal met een lach en een traan
Jeugdsentiment
De bende van Bommelberge knoopt chronologisch aan bij Brams jeugdjaren; van eind jaren tachtig tot halverwege jaren negentig. “Het is een melancholisch verhaal geworden, met een lach en een traan. Dramatische passages worden afgewisseld met veel humor. Voor wie in dezelfde periode opgroeide, zal de roman ook een stukje jeugdsentiment oproepen”, aldus Bram, die tegenwoordig in Dudzele woont. Hij is werkzaam als bediende en papa van twee dochtertjes. “Ik schrijf dus vooral na mijn uren, als de meisjes naar bed zijn”, glimlacht Bram. Een van zijn literaire helden is de Japense schrijver Haruki Murakami, wiens stijl sporen naliet. “Van hem heb ik geleerd het niet te ver te zoeken. Hij speelt ook graag met droom en werkelijkheid. De eerste scène die ik voor mijn boek in gedachten had, komt uit een droom die in mijn kindertijd geregeld terugkeerde: ik wandel in de mist in de bergen, tot ik bij een berghut kom waar mijn bompa op een bankje zit. De terugkerende droombeelden van een personage in een bootje zijn een metafoor voor zijn innerlijke wereld. Zo komt hij in een storm terecht en spoelt hij uiteindelijk ergens aan”, aldus Bram, die publiceert onder het pseudoniem Bram Brouck. Zijn vorige roman Motmot bracht hij uit in eigen beheer, met De bende van Bommelberge mikt hij hoger. “Uitgeverij aquaZZ heeft al een groter bereik, mijn tweede boek is nu ook terug te vinden op bol.com. Ik ben realistisch: een schrijverscarrière is niet voor iedereen weggelegd, maar ik gaf voor De bende van Bommelberge opnieuw het beste van mezelf.”
‘De bende van Bommelberge’ telt 249 pagina’s en kost 20 euro.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
