Patrick Gyselen (71) schreef met ‘De vrucht van uw lichaam’ een meeslepende en tragikomische coming of age die zich afspeelt in het Oostende van de swinging sixties. De titel krijgt doorheen het verhaal verschillende betekenislagen. “‘De vrucht van uw lichaam’ verwijst zowel naar Jacky’s katholieke kindertijd als naar zijn latere erotische escapades”, aldus de auteur.
Patrick Gyselen groeide net als Jacky Nieuwhuize op in het Oostende van de jaren zestig. Net zoals zijn hoofdpersonage, was hij van kinds af aan gefascineerd door vrouwelijk schoon.
“Ik zou het niet per se autobiografisch noemen, maar de periode die ik beschrijf loopt wel gelijk met die van mijn vroege puberteit en adolescentie. De school en beginnende universitaire studie van het hoofdpersonage stemmen min of meer met mijn parcours overeen, en ik ben effectief ook in Fehmarn geweest, waar ik getuige was van het allerlaatste concert van Jimi Hendrix, tien dagen voor zijn dood”, klinkt het.
Anderzijds is het verhaal overgoten met een flinke geut fantasie. “Feiten en fictie zijn met elkaar verweven, de personages zijn ‘samengestelde karakters’: ze vertonen allemaal trekjes van meerdere mensen die ik heb gekend”, aldus Patrick.
Kick-festival
Zijn roman ademt de revolutionaire sfeer van de jaren zestig; het tijdperk van bevrijding en ontvoogding, van vrijere seks, geestverruimende middelen, provocatie en ludiek protest – en natuurlijk ook van de Beatles en de Stones. “Veel priester-leraars van ‘t college wierpen in die periode hun kap over de haag, traditionele rolpatronen werden plots in vraag gesteld. De Beatles, dat waren geen klassieke macho’s hé. Ze veranderden onze kijk op ‘mannelijkheid’”, zegt Patrick.
De Beatles en de Stones werkten ook de opkomst van een ‘teenagercultuur’ in de hand. “Maar de sixties waren evengoed de jaren van de minirok”, knipoogt Patrick. “Alles was in die periode nieuw en opwindend, en Oostende was – misschien door de overzeese invloeden? – naar mijn gevoel iets vlugger mee dan de provinciesteden. Je had hier zo’n typische ‘je m’en fou-mentaliteit’.”
“Sommige lezers zullen het vreemd vinden dat een psychotherapeut dit boek schreef”
Zijn eerste pintjes sloeg Patrick achterover in ‘t legendarische Kroegske bij Iwein Scheer. “Alleen heet hij in mijn roman niet Iwein maar Merlijn, en ‘t Kroegske werd ’t Keldertje. Ook van andere cafés heb ik de namen veranderd, maar wel zo dat, wie opgroeide in het Oostende van de sixties en seventies ze gemakkelijk kan herkennen. Idem voor de personages in het boek: Yves Remout komt bijvoorbeeld overeen met de betreurde Yvan Aernoudt, de beste singer-songwriter die onze stad ooit heeft gekend”, aldus Patrick, zelf ook een niet onverdienstelijke blues- en folkgitarist.
“Legendarisch in Oostende was ook het Kick-festival op het Wapenplein in de zomer van ‘69 met Alfred den Ouden, Braincancer en de Wallace Collection, die op dat moment een wereldhit hadden met ‘Daydream’. De sfeer op dat festival – en bij uitbreiding van de hele sixties – is moeilijk te beschrijven voor iemand die het zelf niet meemaakte. De sixties, daar had je bij moeten zijn.”
Zachte weemoed
Uit Patricks roman spreekt dan ook een soort zachte weemoed. Heimwee naar een tijd die gedomineerd werd door het naoorlogs vooruitgangsoptimisme. “Al is er niet voor alle waarden die toen op de schop gingen, iets nieuws in de plaats gekomen. Dat was de naïeve hippiementaliteit: we dachten dat alles alleen maar beter zou worden. Maar elke nieuw verworven vrijheid, bracht op zich weer nieuwe uitdagingen met zich mee. Zo was de MeToo-beweging in zekere zin ook erfgenaam van die bandeloze sixties.”
Patrick werkt nog twee dagen per week als psycholoog/psychotherapeut. “Ik kan me voorstellen dat sommige lezers het vreemd zullen vinden dat bepaalde passages uit de pen van een psychotherapeut komen”, glimlacht Patrick. “Maar psychologen hoeven zich toch niet voor te doen als halve heiligen? De psycholoog die, vanuit een imaginaire ivoren toren van ‘wijsheid’ zijn speelse en volkse kant verdrongen heeft: vreselijk.”
‘De vrucht van uw lichaam’ telt 275 pagina’s en werd uitgegeven bij Het Punt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
