Dirk Decock publiceert na autobiografisch boek zijn eerste roman: “Het verhaal vloeide uit mijn pen”

Nauwelijks een jaar na zijn autobiografisch boek ‘Gepassioneerd de wereld zien’ laat Dirk Decock zich opmerken met de uitgave van een nieuwe publicatie. ‘Liefde tot de vierde macht’ is een fictief liefdesverhaal van een zakenman die verliefd wordt op vier vrouwen.

Dirk Decock (73), vader van Ann, Wim en Gert en opa van Ulrike, Céleste en Henri, woont samen met zijn echtgenote Jenny Vanhove in de Mezenlaan in de Vogelwijk. Dirk stamt uit een kroostrijk gezin uit Stasegem en was de achtste in een rij van negen kinderen. Hij is een rasechte selfmade man. Na het behalen van zijn A3 mechanica zat verder studeren er niet meer in en was het op zijn 15de werken geblazen. Via avondonderwijs schoolde hij zich 15 jaar lang verder bij en behaalde hij uiteindelijk een B1 mechanica en elektronica.

Hij werkte achtereenvolgens bij de onderhoudsfabriek Veys in Kortrijk, bij Sobelcard in Zwevegem en Metakor in Heule om uiteindelijk in het midden van de jaren zeventig bij het elektronica- en technologiebedrijf Barco aan de slag te gaan. Hij was er actief in het product-, project-, marketing- en salesmanagement en die verschillende functies brachten hem in ruim 25 jaar tijd in zowat alle hoeken van de aardbol. Elke maand vertoefde hij zowat twee weken in het buitenland. “Mijn vrouw en kinderen hebben me vaak moeten missen.”

Bange momenten

“Begin 2020, zowat twee jaar geleden, heb ik mezelf opgelegd om mijn avonturen en wat ik me nog kon herinneren uit de tijd dat ik in het buitenland verbleef, neer te pennen”, verduidelijkt Dirk Decock. “Ruim een kwarteeuw heb ik drukke en soms vermoeiende intercontinentale reizen gemaakt, veel ervaring opgedaan, mooie en bange momenten beleefd. Dat heb ik in boekvorm gegoten”, vertelt Dirk.

“In ‘Gepassioneerd de wereld zien’, opgedeeld in twaalf geografische streken, heb ik het zowel over de vele verantwoordelijkheden en verwachtingen die door mijn werkgever werden gesteld in het buitenland als de vele nevenactiviteiten die ik er met collega’s en de plaatselijke bevolking kon beleven.”

Polyamorie

“De vele positieve reacties die ik mocht ervaren met mijn eerste publicatie, hebben mij aangespoord en gemotiveerd om eens een fictief verhaal te schrijven. Het hoofdpersonage van dit liefdesverhaal is Kaye Abradam, een succesvolle Afrikaanse zakenman die verliefd wordt op vier blanke vrouwen. In vier verschillende werelddelen ontmoet hij toevallig een schoonheid, elk met een eigen bewogen levenswandel die hem volgen in zijn polyamoreuze ideologie. Polyamorie wordt weleens vertaald als meervoudige liefde. Polyamoureus zijn is een manier om te zeggen dat je openstaat voor meer dan één intieme band tegelijkertijd, op een ethische manier en met toestemming van alle betrokken personen.”

In enkele maanden tijd stond alles op papier

“In het boek beschrijf ik in afzonderlijke hoofdstukken de relatie tussen Kaye en de vier vrouwen. Vooreerst is er Sunny Sawaye, een strenge schooljuf uit Thailand die een functie als directeur in een middelbare school aangeboden krijgt. De tweede vrouw is Mona Frenze, een vriendelijke verpleegster uit Venezuela, die als hoofd van de verplegingsdienst in een gereputeerd ziekenhuis een benijdenswaardig inkomen geniet. Vervolgens is er Wendy Pretorius, de jonge handelsattaché uit Zuid-Afrika, die een luxeleventje leidt en alle steun krijgt om haar dagtaak zo lucratief mogelijk te beleven. Als milieuactiviste blijft ze actief zoeken naar duurzame oplossingen voor de handhaving van de natuur en verbeteringen van de luchtkwaliteit. Ten slotte is er Fridl Kvist, de Lufthansa-airhostess uit Zweden, die haar geluk niet op kan met zowel een appartement in Düsseldorf als in Lagos…”

Open einde

“Het hele verhaal is er op relatief korte tijd uitgevloeid. Ik heb er nauwelijks enkele maanden aan geschreven. Ik heb er ’s nachts echt niet van wakker gelegen. Familieleden en vrienden die het boek al gelezen hebben, vertellen me dat het vlot leest en dat ze het verhaal over de belevenissen van Kaye, een straffe kerel, in één ruk doorgenomen hebben.”

Het is een boek met een open einde. “Er kan nog van alles gebeuren. Of ik al plannen heb voor een nieuw boek? Daar denk ik nog niet aan. We zien wel wat de toekomst brengt”, besluit Dirk Decock.