Annelies Vancraeynest, het gezicht achter Stroom: “Ik luisterde als kind al naar Bob Dylan”

Op haar kaartje staat ‘programmator theater en schoolvoorstellingen secundair onderwijs’, maar Annelies Vancraeynest is met veel meer bezig in De Spil. Als er een iemand de prijs voor enthousiasme mag krijgen, dan is het wel Annelies van De Spil.

Annelies Vancraeynest: “Dat mag je zeker zeggen. Mijn beide ouders waren germanisten (die Germaanse taal- en letterkunde hebben gestudeerd, red.) en thuis hadden wij een zeer gevulde bibliotheek. Mijn papa heeft in het begin van de jaren 70 ook Studio Zwevegems Theater opgericht. Bij mijn weten was dat het allereerste jeugdtheater in Vlaanderen en mijn papa schreef stukken, regisseerde en speelde soms ook mee. Ik heb daar ook in mee gespeeld vanaf mijn zeven jaar tot ik meer dan twintig was. We trokken zelfs op tournee langs de verschillende culturele centra.”

Je ouders waren ook trouwe bezoekers van culturele centra en theaterhuizen?

“Absoluut en ik mocht overal mee met hen, ook achter de schermen als ze bijvoorbeeld zelf in de organisatie zaten. Ik bouwde als kind eigenlijk al een formidabel netwerk op. (lacht) Dat gaf mij als kind natuurlijk veel kansen. Zo zag ik op tienjarige leeftijd al stukken van theater Antigone en klassiekers als De Kersentuin van Tsjechov. Mijn ouders hadden een zeer eenvoudige regel: voor en na een stuk mocht ik vragen stellen zo veel ik wilde maar eens het stuk was begonnen, moest ik kijken en zwijgen. Weet je, zelfs mijn kinderliedjes waren niet de normale liedjes. Ik luisterde van jongsaf al naar Bob Dylan. Tijdens mijn studies heb ik zelfs meegewerkt aan een opera van een Gentse auteur en regisseur want ik voelde mij zelfs in die kunstvorm thuis.”

Dan is het logisch dat je beroepshalve in het culturele leven terechtkomt?

“Het is een deel van mijn DNA, het is hoe ik ben en mijn ouders hebben daar inderdaad een bepalende rol in gespeeld. Mijn job is voor mij de mooiste job die er bestaat. Zoals prospectie doen, dat is geen ‘werk’, dat is ontdekken en genieten. Ik zie nieuwe zaken, jong talent en ‘oude knarren’ die schitteren op scène.”

Na Buda in Kortrijk kwam je in de Roeselaarse De Spil terecht als programmator?

“Ik had er tien jaar Limelight en drie jaar Buda opzitten en ik had nood aan een nieuwe uitdaging. Bij De Spil vond ik die en bovendien kende ik mijn voorganger Koen Allary al heel lang. Als bezoeker was ik al vaak naar De Spil gekomen en ik vond én vind het een zeer tof cultuurhuis. Het voelde onmiddellijk goed aan voor mij.”

Ik zie nieuwe zaken, jong talent en ‘oude knarren’ die schitteren op scène

“Ik ben programmator theater en schoolvoorstellingen voor het secundair onderwijs maar al snel mocht ik meehelpen aan eigen producties en coproducties. Dat kan in De Spil en in Roeselare en dat vind ik super. Zo herschrijven wij eigenlijk het gezicht van de culturele centra.”

Van producties gesproken: dit weekend is er Stroom, een kunstenfestival binnen het kader van de Rodenbachfeesten.

“Met Stroom stellen we een aantal projecten voor in de stad en we noemen het zelf een opwaarts stadsfestival. Er zijn veertien kunstprojecten in het Klein Seminarie, drie op de Grote Markt, één op het Polenplein met vier voorstellingen, er is Park Katrol in het Noordhof en we pakken ook uit met vijf mobiele acts door het stadscentrum. We willen de mensen blijven verrassen en laten genieten van zaken die nog niet in Roeselare zijn getoond.”

Plan jij je vakantie in functie van je job?

“Neen, zo ver ga ik niet. Maar ik zou bijvoorbeeld geen strandvakantie van een week boeken, daar zou ik zenuwen van krijgen. Of ik zou het grootste zandkasteel van het hele strand bouwen. (lacht) Ik reis graag naar de Ardennen bijvoorbeeld. We wandelen dan in de bossen en dat is ontspannend. Of we spelen gezelschapsspelletjes, dat vind ik ook leuk.”

Welke events of kunstenfestivals spreken je meest aan?

“Ik heb natuurlijk al heel wat gezien in mijn professionele leven maar er is één kunstproject dat ik niet wil missen en dat is Theater Aan Zee. Ik geniet dan 100 procent van die tien dagen in Oostende. Natuurlijk ben ik al enkele keren naar het festival in Avignon geweest en vroeger heb ik vaak het festival In Between Times bezocht.”

Waar vinden we Annelies binnen tien jaar?

“Misschien nog steeds in De Spil. Ja, ik weet dat ik mijn eigen motto van nooit langer dan tien jaar op dezelfde plaats werken hier ondermijn. (lacht). Maar zo lang het hier goed aanvoelt, zal ik wellicht niet veranderen.”