Deze week zijn de opnames van start gegaan van ‘Bittersweet Sixteen’, een tienerfilm ontsproten uit het hoofd van Anna Verheyen die zo in de voetsporen treedt van haar ouders: het vermaarde regisseursduo Jan Verheyen en Lien Willaert. “Ik voed mijn vriendinnen op als het op films aankomt, ja”, lacht ze.
Voor Anna Verheyen wordt het een onvergetelijke zomervakantie. Alles staat namelijk in het teken van Bittersweet Sixteen, de film die ze vorig jaar schreef en die ze nu samen met haar ouders realiseert. De opnames daarvoor zijn volop aan de gang. In Bitterweet Sixteen staat de jonge Lotte centraal, die een toxische relatie heeft met Astrid, die haar zelfbeeld onderuit haalt. Tot overmaat van ramp gaan de ouders van Lotte uit elkaar en verandert de dynamiek binnen de vriendengroep. Gooi daar nog wat puberhormonen en een reeks kleine teenage drama’s tegenaan en je hebt de perfecte én herkenbare tienerfilm.
Details
Anna schreef niet alleen het scenario voor de gedeeltelijk autobiografische film, maar volgt het hele filmproces van heel nabij. Van locatiebezoeken en kostuums tot de algemene production design: Anna dient zowat als het klankbord omdat de look & feel van de film helemaal op tienermaat is. “Elk detail moet kloppen”, weet vader Jan. “Het moet duidelijk zijn dat elk onderdeel juist zit en echt die leefwereld ademt, van de styling tot de humor. Het zou ook maar stom zijn als een 57-jarige man dat gaat bepalen.”
“Het is een heel spannend proces”, glimlacht Anna. “Wat ik zeker niet wilde, was het portretteren van tieners zoals in Netflix-reeksen als Riverdale. Daar zijn die acteurs al ver in de twintig en spelen ze iemand van zestien. Dat haalt je meteen uit het verhaal, vind ik. Het is vooral geweldig om mijn verhaal nu tot leven te zien komen. Ik schreef het vorig jaar, omdat ik de grote lijnen zelf heb meegemaakt. Mijn mama vond de psychologie achter dat meidenvenijn wel interessant, dus zijn we daar blijven op werken. Uiteindelijk heb ik het uitgewerkt tot een scenario. Ik vond dat wel heel leuk. Ook op school vind ik creatief schrijven altijd heel tof om te doen. Ik durfde het wel niet echt te dromen dat het zou verfilmd worden.”
Extra spanningselement
Het verhaal is losjes gebaseerd op wat Anna die naar eigen zeggen vandaag weer goed in haar vel zit meemaakte. “Ik heb tegenwoordig een vriendengroepje waar ik me comfortabel bij voel en waar ik niet het gevoel heb om mij altijd te moeten bewijzen. Maar geen haat of zo naar het meisje waarop Astrid deels is gebaseerd. Integendeel, vandaag hebben we weer een goede verstandhouding. Maar ik denk dat het iets is wat veel jongeren herkennen: dat onderhuids pesten, die subtiele grapjes die eigenlijk niet grappig zijn. Dat veel volwassenen dat vergeten zijn, komt omdat de mensen vooral de goede dingen willen herinneren. De zoektocht naar goede vrienden kan soms lastig zijn. Ik hoorde van veel mensen uit de cast dat ze een gelijkaardig verhaal hebben. Bittersweet Sixteen is dan wel een komedie, maar er komen ook serieuzere onderwerpen aan bod.”
“Dat de ouders in het verhaal uit elkaar gaan, is een extra spanningselement dat ik heb toegevoegd. Het schrijven ging best vlot eigenlijk. Het moeilijkste was nadien aanpassen, en dan vooral schrappen. (lacht) Of ik al een volgende film in gedachten heb? Nog niet, laat ons eerst dit doen. Ik weet ook niet hoe de mensen gaan reageren. Iedereen zal wel een mening hebben. Ik ben er ook op voorbereid dat die niet van iedereen even positief zal zijn. Ik kan daar wel mee om en probeer het ook niet te persoonlijk te nemen. Het belangrijkste is dat de mensen om wie ik geef het goed zullen vinden. En dat het heel wat jongeren aanspreekt en hen moed zal geven. Dat ze niet alleen zijn, of dat ze altijd betere vrienden kunnen zoeken.”
Fan van ‘The Walking Dead’
Opgroeien met twee regisseurs als ouders… dan kan het niet anders dat de filmmicrobe ook Anna te pakken heeft. “Wie Mean Girls leuk vond, zal Bittersweet Sixteen ook geweldig vinden. Ook films als Easy A en Project X horen in dat lijstje thuis. En met films als The Hangover moest ik ook hard lachen. Zelf verwijst mijn papa graag naar films als Ferris Bueller’s Day Off. Hij heeft inderdaad mijn filmische opvoeding wat bepaald, ja. Of ik zelf idolen heb? Ik vond Emilia Clarke in Game of Thrones fantastisch. En ik ben ook een grote fan van The Walking Dead. Daarvoor was ik niet zozeer aan zombies, maar vandaag heb ik zelfs Lucille (een in prikkeldraad gewikkelde basebalknuppel, red.) op mijn kamer liggen. (grijnst) Ik ben evenwel niet zo aan horrorfilms als die uit de Nacht van de Wansmaak, maar eerder aan films als Annabel en The Conjuring. En voor de rest ben ik wel een grote fan van slasherfilms en ook de Final Destination-reeks. Wat mijn mama daarvan vindt? Die is al blij dat ze niet moet meekijken. (lacht) En mijn vriendinnen? Die hebben dezelfde smaak. Of ze doen goed alsof, haha. Ik voed ze in zekere zin ook op qua films, dan zeg ik de hele tijd dat ze deze of deze zéker moeten zien. En ja, ik ben diegene die graag heeft dat het stil is in de bioscoop als we naar een film kijken. Door mijn ouders let ik ook steeds meer op de technische zaken. Thuis praten we daar ook vaak over na, dat is altijd wel fijn.”
Of Anna straks ook in de voetsporen van haar ouders treedt, valt nog af te wachten. Het zijn big shoes to fill, maar ik weet ook dat ik altijd de dochter van zal zijn. Ik vind dat op zich ook niet zo erg. En als de druk te hoog wordt, verhuis ik gewoon naar een ander land. (hilariteit alom) Nee, ik weet nog niet zozeer wat ik later wil doen. Ik vind verschillende zaken heel leuk, van psychologie tot architectuur. We zien wel.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
