Ann Tuts over de kerstspecial van De Kampioenen: “Een warmere ode aan Johny is onmogelijk”

De kerstspecial wordt een mix van een lach en een traan. “Normaal zit FC De Kampioenen vol humor en slapstick, nu is er ook ruimte voor emotie, daar kan je niet omheen”, weet Ann Tuts.© © VRT - Kris Van de Sande
De kerstspecial wordt een mix van een lach en een traan. “Normaal zit FC De Kampioenen vol humor en slapstick, nu is er ook ruimte voor emotie, daar kan je niet omheen”, weet Ann Tuts.© © VRT - Kris Van de Sande
Philippe Verhaest

Op Kerstmis zal half Vlaanderen nog eens zoals vroeger aan zijn televisietoestel gekluisterd zitten om de kerstspecial van FC De Kampioenen mee te pikken. Het laatste kunstje van de bekendste voetbalploeg van het land wordt tegelijk één langgerekt eerbetoon aan Johny Voners, de man die van Xavier Waterslaeghers een begrip maakte. “Deze ultieme aflevering is deel van ons verwerkingsproces”, zegt Ann Tuts.

U kan het zich haast niet meer voorstellen, maar de allereerste aflevering van FC De Kampioenen dateert al van 6 oktober 1990. Sindsdien heeft de bekendste/slechtste* (schrappen wat niet past) voetbalploeg van ons landje miljoenen harten veroverd en nog veel meer lachsalvo’s op de Vlaamse huiskamers afgevuurd.

Dertig jaar later bestaat de cast nog steeds grotendeels uit de originele bezetting, een unicum in het (inter)nationale medialandschap. 273 afleveringen en vier films later kwam het plan boven water om die dertigste verjaardag te vieren met acht nagelnieuwe afleveringen, maar toen Johny Voners (74) op 17 maart van dit jaar zijn moedige strijd tegen huidkanker moest staken, werden die plannen opnieuw afgevoerd. FC De Kampioenen zonder Xavier Waterslaeghers, dat was als het personage zonder zijn vertrouwde dagschotel: onmogelijk.

Abrupt afscheid

Eind augustus rijpte echter het idee om de acht episodes in te ruilen voor één kerstspecial, als ode aan Johny. Op 25 december is het zover en stuurt Eén het sluitstuk van FC De Kampioenen de wijde wereld in.

“Of ik met een dagschotel in de hand zal kijken? Neem maar een glas bubbels. Ook toepasselijk”

Dat wordt een emotioneel moment, zegt ook Ann Tuts (56). Als Doortje is de van Zwevegem afkomstige rasactrice al drie decennia een van de vaste gezichten in de reeks en bouwde ze een innige band op met Johny Voners. “In 1990, toen we met FC De Kampioenen van start gingen, kwam ik nog maar net om de hoek kijken en was Johny al een gevestigde waarde. Hij heeft me meteen onder zijn vleugels genomen, iets wat ik nooit vergeten ben.”

Het afscheid van Johny, ondertussen negen maanden geleden, was erg abrupt, valt te horen. “We wisten uiteraard dat Johny erg ziek was, maar toch… We waren allemaal in shock en door de coronacrisis was een échte uitvaart niet mogelijk. Alle Kampioenen waren kapot door het plotse verlies. We hebben toen online veel met elkaar gepraat en geprobeerd om het hele verhaal een plaats te geven. Dankzij Johny’s vrouw Annemie konden we in augustus een coronaveilige herdenking bijwonen. Daar hebben we écht veel aan gehad.”

Spilfiguur

Tijdens die herdenking werd ook het zaadje gelegd voor de kerstspecial. “Een prachtig alternatief voor die initiële acht afleveringen. Die zouden we zonder Johny nooit gemaakt hebben, maar Kerstmis is het perfecte moment om de mensen die we zo missen opnieuw wat dichter bij ons te halen. Elk gezin, elke familie heeft tijdens de feestdagen wel een lege stoel die ze liever ingenomen zien. Wel, bij De Kampioenen is dat niet anders.”

De opnames waren erg emotioneel, zegt Ann. “Het was bevreemdend om de VRT-studio opnieuw te betreden en te beseffen dat Johny er niet bij zou zijn. Elk hoekje spuwde herinneringen. Dat deed ons ook goed, want de anekdotes vlogen vaak in het rond. En we beseften tegelijk dat we dáár, op die plek, ons ongeëvenaarde groepsgevoel hebben gecreëerd. Een groep die sinds het overlijden van Johny nooit meer compleet zal zijn. Hij was de spilfiguur. Van ons en van de reeks.”

Ann Tuts.© © VRT - Kris Van de Sande
Ann Tuts.© © VRT – Kris Van de Sande

De kerstspecial moet één groot eerbetoon aan Johny en Xavier worden. “Want voor veel Vlamingen wás Johny Xavier. Net zoals veel mensen mij automatisch met Doortje zullen associëren, of Marijn Devalck met Boma. Daar moeten we trots op zijn, want dat betekent dat je iets hebt nagelaten. Johny niet in het minst.”

Het scenario wordt een mix van een lach en een traan. “Normaal staat een aflevering van FC De Kampioenen synoniem voor veel humor en slapstick, nu zal er ook ruimte zijn voor emotie, daar kan je niet omheen. Een goeie zaak, want we willen de mensen ook een boodschap meegeven. Wie ons verlaten heeft, is nooit helemaal weg. Op die manier willen we families tijdens deze bizarre feestdagen met elkaar verbinden.”

Altijd bij ons

De kerstaflevering wordt, naast de ode aan Johny, ook het definitieve afscheid van FC De Kampioenen. “Het is heel mooi geweest”, zegt Ann. “In het verleden zijn we al een paar keer gestopt, maar kwam er steeds een comeback, nu zal het doek hoogstwaarschijnlijk voorgoed gevallen zijn. Al weet je natuurlijk nooit”, glimlacht ze. “Hoe dan ook zit ik op Kerstmis klaar voor mijn televisie. Normaal bekijk ik zelf amper afleveringen van FC De Kampioenen, nu maak ik met plezier een uitzondering.”

“Of ik me een dagschotel zal uitschenken? Het zal een glaasje bubbels worden”, glimlacht ze. “Toepasselijk voor deze tijden. Ik ben trouwens zeker dat Johny over onze schouder zal meekijken, met een brede smile op het gezicht en een goeie pint voor zijn neus. Ook tijdens de opnames voelden we dat hij over ons aan het waken was. Zo zie je maar, Johny zal altijd en overal bij ons zijn.”