Als er één iemand is die je niet van ramptoerisme moet verdenken, dan wel Martin Heylen

We hebben zojuist onze broek weer opgetrokken. Die was daarnet afgezakt bij het zien van de cover van Dag Allemaal.

Het was nog erg vroeg toen we de cover van het ‘vakblad op dinsdag’ onder ogen kregen. Zo vroeg, dat we vermoedden dat er misschien nog wat prut in onze ogen zat. Maar nee, we wreven en pulkten, maar dezelfde kop bleef schreeuwerig op de glossy staan blinken: ‘Ramptoerisme als amusement: kan dit wel?’

Dag Allemaal focust er mee op het aangekondigde televisieprogramma ‘Terug Naar Eigen Land’ dat straks op Vier zal worden uitgezonden. Martin Heylen – een warme man en een immer vol verwondering werkende vakmens – zal er, vergezeld van enkele Bekende Vlamingen met een uitgesproken mening over vluchtelingen, mee in het spoor van de asielzoekers trekken. De ene groep reist vanuit Somalië terug naar het veilige België, de andere groep doet dat vanuit Irak.

Blijkbaar kwamen er op Twitter ‘heel wat verontwaardigde reacties’, zo lezen we in het eigenlijke artikel van Dag Allemaal, over het feit dat je ‘voor het amusement aan ramptoerisme gaat doen’. Nu is alles relatief en kan je je allereerst al de vraag stellen hoeveel reacties ‘heel wat reacties’ nu precies zijn. Als het er even veel zijn als ‘heel wat incidenten in het zwembad van Koksijde’, dan valt dat mogelijk best wel nog mee.

Het programma van Heylen wórdt geen op ramptoerisme gestoeld amusementsprogramma. Dat weet elke weldenkende mens, en al wie al eens de reportagemaker aan het werk zag. Martin Heylen is een goedzak van het soort dat niet al te dik gezaaid meer is, een mensenvriend die in iedereen het positieve probeert te zien en via zijn vragen en invalshoeken hoopt dat de kijker er ook zo zal over denken. Hij is een verzoener, een bescheiden wereldverbeteraar, iemand die wie dan ook probeert te begrijpen en doorgronden, maar geen molenwiekende showman die de vluchtelingen als dieren in de zoo zal gaan opvoeren.

Alle begrip dat zoiets niet de core business van Dag Allemaal is, maar ook op die redactie moeten en zullen ze geweten hebben dat zoiets niet de stijl van Heylen is en zal zijn. Wie het artikel zelf leest, merkt al snel dat de bekende deelnemers die mee op reis trokken, het er over eens zijn dat hier integere televisie werd gemaakt. Jean-Marie De Decker gaf in een eerder radio-interview toe dat er toch wat eelt van zijn ziel was gegaan. Dat de Belgische delegatie blijkbaar niet tussen de vluchtelingen in een kamp heeft overnacht: dat wordt zowaar als kritiek afgedrukt, terwijl het – als het wél was gebeurd – net verse munitie zou zijn geweest om het helemáál als ramptoerisme te gaan afschilderen.

Maar vooral het feit dat net ‘een boekske’ zich plotseling meent te moeten profileren als een voorvechter van correcte en integere journalistiek slaat ons met pure verbijstering. Dag Allemaal, was dat niet de perfecte vakliteratuur voor wie nog een half uur met die suikerspin op het hoofd onder de haardroger moet blijven zitten? De ideale partner ook voor C-artiesten die hun eigen relevantie in stand houden door te pas en te onpas vol pathetiek te komen vertellen hoe ze vorige week hun enkel hebben verzwikt tijdens een sessietje Pilates of hoe hun hond treurt vanwege het feit dat de kat door de vuilkar werd overreden? Dat diezelfde artiesten, eens ze niet meer willen meewerken, dan maar zélf aan de schandpaal nagelt via ‘anonieme bronnen dicht bij de artiest’?

Elk heeft recht op zijn eigen interesses en zo lang er een publiek voor is, heeft elk ‘boekske’ ook bestaansrecht. Maar zwaai asjeblieft niet met dat deontologisch wijsvingertje in de richting van een man die alleen maar de ogen van de publieke opinie wil openen over de échte problemen in deze wereld. Want dat doet ons zo hard met onze ogen draaien dat we van pure duizeligheid even moeten gaan zitten.