75-jarige accordeonist EdZolla brengt instrumentale cd uit

"Op mijn twaalfde heb ik voor het eerst voor een publiek gespeeld", vertelt Eddy Claeys. (foto Davy Coghe) © Davy Coghe
Stefaan Van Volcem
Stefaan Van Volcem Freelance journalist KW

Op zijn trekharmonica speelde Bruggeling Eddy Claeys, alias EdZolla, in de jaren ’70 en ’80 op bals de top tien van de hitparade van de openbare omroep. Maar in diezelfde periode behaalde hij met zijn accordeonclub ook titels op (inter)nationale wedstrijden. “De opkomst van de disco’s heeft heel wat accordeonisten de nek gekost, maar ik heb me als muzikant altijd staande kunnen houden”, zegt hij. Ook op zijn 75ste, met de knappe nieuwe cd ‘Maintenant, je sais’, waarop hij verzoeknummers vertolkt.

Fysiek doet Eddy Claeys (75) mij een beetje denken aan Anthony Hopkins en ook in de omgang heeft hij ook dat onderkoelde wat voornoemde acteur in sommige rollen legde. Claeys groeide op in Sint-Kruis als muzikaal wonderkind. Hij volgde op zijn zevende al notenleer en stroomde vervolgens door naar de accordeonschool van wijlen Roger Danneels. In de conservatoria van Brugge en Gent behaalde hij eerste prijzen voor notenleer en piano. Hij werd dan ook snel opgemerkt door orkestleiders die hem inlijfden als begeleider en solist. “Op mijn twaalfde heb ik voor het eerst voor een publiek gespeeld. In cafés, samen met een stel oude ratten”, brengt Claeys in herinnering. “Mijn eerste betaald optreden volgde al op mijn twaalfde, tijdens de kermis op Sint-Pieters, van 20 uur tot 1 uur ‘s nachts. Later ging ik in dancings spelen. Soms vijf à zes uur spelen met mijn accordeon van zo’n 15 kilogram. Rechtstaand.”

Verschillende stijlen

Claeys zou zich later ook bekwamen in het bespelen van de bandoneon, het orgel, de piano en zelfs de synthesizer. “Door de jaren heen heb ik verschillende stijlen gespeeld. Van Franse musette over gipsymuziek oftewel jazz met zigeunerinvloeden, tot Argentijnse tango”, vertelt Claeys. “Mijn pseudoniem heb ik trouwens gehaald bij de beroemde Franse accordeonist Marcel Azzola, met wie ik in een sporthal in Zwevegem ooit een festivalaffiche heb gedeeld, en Astor Piazzolla, de grootmeester van de Argentijnse tango. Een samenvoeging van de beginletters van mijn voornaam en Zolla.”

Door jarenlang de baan op te gaan, kon Claeys terugvallen op een ruime klantenkring. Mond-tot-mondreclame zorgde voor verdere uitbreiding. De Sint-Jozefnaar nam ook deel aan wedstrijden. Zo behaalde hij samen met zijn accordeonclub, bestaande uit medemuzikanten en in uiteenlopende bezettingen, vaak het podium tijdens provinciale, nationale én internationale concoursen. “45 jaar lang combineerde ik dit allemaal met een job als bediende bij La Brugeoise et Nivelles, het huidige Bombardier. Het was niet altijd even evident en vaak waren het zeer korte nachten”, glimlacht Claeys. Nu is er het muzikale kleinood: ‘Maintenant, je sais’, een cd waarop hij nummers op aanvraag van fans compileerde. Opvallend: een hoes in blauw-zwart, de Club Brugge-kleuren die hij als tiener nog verdedigd heeft. Het album bevat naast de romantische titelsong nummers als ‘Last Tango in Paris’ (herinner u de film), ‘Passages à Bruges’ en het schier obligate ‘La Vie en Rose’. Claeys stond zelf in voor de muzikale begeleiding.

La Vie en France

Ondanks zijn imposante carrière vindt hij het jammer dat er geen Frans bloed door zijn aderen stroomt. “Sinds de lancering van Airbag, het accordeonfestival van het Cultuurcentrum Brugge, in 2004 is de situatie hier grondig veranderd, maar voor die periode deden velen neerbuigend over mijn instrument”, vindt hij. “Eind jaren ’90 zag ik de bui hangen. Restaurants plaatsten liever drie tafels dan één muzikant. Zelfs als klanten mij wilden uitnodigen om hun huwelijksjubileum op te vrolijken, gaven de zaakvoerders niet thuis. Zelf heb ik destijds nog het verlangen uitgesproken om te emigreren naar Frankrijk, maar mijn echtgenote wou letterlijk en figuurlijk niet mee. Zij is iemand die haar kave moet zien roken. Ergens steekt dit nog steeds, zeker sinds de vloed aan positieve reacties op mijn cd. Nu is het te laat. Ik wil nog genieten, maar dan van het leven. Samen Sonja, mijn vrouw uit de duizend.”

Wie graag een exemplaar van ‘Maintenant, je sais’ wil aanschaffen, kan mailen naar edzolla@skynet.be.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier